BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

11 lipca 2021

Od Jałowka (Jałowej Łapy)

Pręgowany kocur obudził się, słysząc wezwanie na zebranie Klanu. Zastrzygł uchem. Poszedł, bardzo zadowolony. Na pewno zostanie teraz uczniem! W końcu!
A ten lisi bobek Rozżarzona Łapa przestanie się z niego naśmiewać. Jałowa Łapa... to brzmi wspaniale... Ah, no tak, przecież ma iść!
Wybiegł ze żłobka, myjąc na szybko sierść. Widział spojrzenie Sasankowej Łapy, dumne i podekscytowane, może nawet bardziej niż on. Piaskowa Gwiazda spojrzała na niego. Serce biło kociakowi (choć już niedługo miało się to zmienić) jak oszalałe. Niby ten dzień musiał nadejść, naszedł nawet za późno, ale po prostu nie mógł wytrzymać z podekscytowania.
– Nadszedł czas, abyś został uczniem, Jałowku. – powiedziała głośno Piaskowa Gwiazda. – Od tego dnia, aż do otrzymania imienia wojownika będziesz się nazywać Jałowa Łapa. Twoim mentorem będzie Miodowy Obłok. Mam nadzieję, że ona przekaże ci całą swoją wiedzę. 
Teraz już Jałowa Łapa spoglądał raz na przywódcę, raz na Miodowy Obłok, która miała go szkolić przez następne kilka księżycy. Emocje były jak na grzybach.
– Miodowy Obłoku, jesteś gotowa na otrzymanie ucznia. Pokazałaś nam swoją samodzielność i odwagę. Będziesz mentorką Jałowej Łapy i mam nadzieję, że przekażesz mu całą swoją wiedzę. 
Ja. Nie. Mogę.
Szary kocur zetknął się z rudą nosami, a później popędził do Sasankowej Łapy, Jeleniego Kopytka i Szemrzących Szuwarów. Uśmiechnął się szeroko. Rodzice pogratulowali mu, a on wchłonął to jak gąbka. Sasankowa Łapa natomiast...
– W końcu, w końcu braciak! Pójdziemy na polowanie, pokaże ci jak się poluje, będziesz w tym świetny, polubisz to, ja ci to gwarantuje! Czekałem na to tak długo, argh! – pod koniec wydał dziwny dźwięk, poprzedzający podekscytowany pisk i podskok. 
Tak na prawdę, gdyby nie to że cały Klan patrzył się na niego, zachowałby się podobnie. Teraz tylko drżał, pragnąc tańczyć z radości. 
– To co, pokazać ci terytorium? – usłyszał głos Miodowego Obłoku. Odwrócił się. 
– Pewnie! – zamknął oczy na chwilę ucieszony. 
– Mogę iść z wami? – spytał Sasankowa Łapa, który już lekko opanował emocje. 
– Pewnie.

***

Jałowa Łapa powlókł nogami leniwie, wchodząc do legowiska uczniów. Był tutaj chyba pierwszy raz. Okrążał koty, odpoczywające tutaj - Zmierzchową Łapę i Pokręcony Łeb. Na Zmierzch nawet nie spojrzał - po tym co zrobiła trzymał do niej wciąż urazę. Drugą miał w nosie, ona jego też.
Padł na jedno legowisko, na którym nie czuł zapachu, nawet nie zadając sobie trudu, aby spytać czy jest wolne. Nikt nie protestował, więc chyba tak. 
– Wybrałeś legowisko obok mnie. – powiedział cicho Sasankowa Łapa, kładąc się na swoim. – Wiesz, że przygotowałem ci je ja dawno, kiedy zostałem uczniem? Trochę tu leżało...
Dalej coś paplał o tym jak to ułożył, jak to powinien zmienić legowisko od razu, jak to się napracował i inne pierdoły, ale brat się go nie słuchał w zupełności. Zasypiał, zmęczony tym dniem. Nie sądził, że ich terytorium jest tak ogromne, zmachał się też gdy Sasanek pokazywał mu jakieś postawy łowieckie. Prawie złapał nornicę, ale mu uciekła. Jednakże to był jego pierwszy dzień. Mentorka też mu się trafiła nie najgorsza, chociaż podobna do Sasanka - kłapie szczękami na lewo i prawo. Nawet nie nadążał z tym o czym mówiła. A same tereny ładne, dużo królików które widział i- i!
Kocur chrapał zwinięty w kulkę na swoim legowisku.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)