Przeszukiwał cały obóz w poszukiwaniu małych pająków. Ledwo uwierzył w nową płeć Tkacza. Owad był mężczyzną, co się nagle stało, żeby stał się kobietą?
Świtająca Maska używał mchu, aby pochwycić małe, czarne pokraki, plątające się pod łapami. Mało co nie przygniótł kończynami któregoś z tych gagatków. Schylał się, czując drobny ból kręgosłupa. Pomoc medykom kosztowała, i to sporo.
Wytężał wzrok, szukając dzieci klanowego pajęczaka. Chciał znaleźć ich jak najwięcej i pochwalić się znaleziskiem przed kuzynem. W końcu zaczęło mu na kimś bardziej zależeć, niż tylko na kotce z klanu burzy. Kochał Konwaliowe Serce i przy niej jego serce przyspieszało, a wszelkie problemy i obce głosy znikały daleko. Tęsknił za nią, od dłuższego czasu ponownie została uczennicą, w związku z czym nieco rzadziej przychodziła na umówione spotkania. Czekał z utęsknieniem na chwilę, gdy zanurzy nos w jej futro.
Próbował znaleźć sojusznika w klanie wilka, zdołał zacieśnić nieco trwalszą więź z Leszczynową Bryzą. Spróbuje z Potrójnym Krokiem, chociaż ten wydawał się stronić od tłumów, dopóki większość nie doceni pomysłów i geniuszu liliowego. Cóż to musi być za samotne życie, skupiając się tylko na roślinach, wynalazkach i tym, co prędzej czy późniejsz przeminie.
Minął Trzcinowy Brzeg, która zgromiła potomka nieprzyjemnym spojrzeniem. Drgnęła, gdy ujrzała malutkie pajączki o cienkich nóżkach na mchu, niesionym w pysku lynxa.
- Tfu... Co to za paskudy? - Wojowniczka skrzywiła się i cofnęła nieco od syna. Świtająca Maska, chcąc dać pstryczka matce, zbliżył się do niej szybko, machając przed oczami prowizorycznym gniazdem dla tkaczowych dzieci. - Odejdź z t-tym! P-p-pa-pają-kiii! - pisnęła, uciekając. Świtająca Maska obserwował z nielada zadowoleniem kotkę, ukrywającą się w swoim legowisku, z dala od własnego syna.
Dobrze... Bardzo dobrze... Tak trzymaj - skomentował głos w głowie płowego. Po raz pierwszy morskooki zgodził się z towarzyszem, nawiedzającym jego sny. Coraz wyraźniej widział kształty rozmówcy i dostrzegał w nim siebie. Nieco rzadziej przeganiał szepty swoich myśli.
- I co? Znalazłeś jakieś? - usłyszał głos Potrójnego Kroku, który zmierzał ku niemu. Lynx kiwnął głową, pokazując ogonem trzymany przez siebie mech. - Nie machaj tym tak! Coś może im się stanąć i Tkacz się zasmuci. Odnieś to do legowiska.
Świtająca Maska posłuchał liliowego i położył zieloną pseudo-kulkę z maluchami. Pajączki wyszły z kryjówki i zaczęły wchodzić na pajęczynę, utkaną przez Tkacza. Uradowana mamusia o męskim imieniu pracowała na najwyższych obrotach i nie zamierzała przestać.
- Powinieneś nazwać hodowlę na moją cześć. W końcu to ja odkryłem prawdziwą płeć Tkacza - powiedział do liliowego, gdy ten wrócił do legowiska. W odpowiedzi otrzymał pogardliwe prychnięcie.
- Nie, to brzmi głupio samo w sobie. Załóż sobie własną hodowlę i ją nazwij - miauknął zielonooki, z oschłym tonem, jak zwykle.
- Hm... Z czystej ciekawości. Kim jest twoja nowa koleżaneczka? Czy robisz z niej nową medyczkę? Może nowa przyjaciółka, co? - zapytał się Świtająca Maska o małą kotkę, która przesiadywała bardzo dużo w towarzystwie kuzyna. Był zwyczajnie zainteresowany, co kolejne kocię porabiało wśród medyków.
Świtająca Maska używał mchu, aby pochwycić małe, czarne pokraki, plątające się pod łapami. Mało co nie przygniótł kończynami któregoś z tych gagatków. Schylał się, czując drobny ból kręgosłupa. Pomoc medykom kosztowała, i to sporo.
Wytężał wzrok, szukając dzieci klanowego pajęczaka. Chciał znaleźć ich jak najwięcej i pochwalić się znaleziskiem przed kuzynem. W końcu zaczęło mu na kimś bardziej zależeć, niż tylko na kotce z klanu burzy. Kochał Konwaliowe Serce i przy niej jego serce przyspieszało, a wszelkie problemy i obce głosy znikały daleko. Tęsknił za nią, od dłuższego czasu ponownie została uczennicą, w związku z czym nieco rzadziej przychodziła na umówione spotkania. Czekał z utęsknieniem na chwilę, gdy zanurzy nos w jej futro.
Próbował znaleźć sojusznika w klanie wilka, zdołał zacieśnić nieco trwalszą więź z Leszczynową Bryzą. Spróbuje z Potrójnym Krokiem, chociaż ten wydawał się stronić od tłumów, dopóki większość nie doceni pomysłów i geniuszu liliowego. Cóż to musi być za samotne życie, skupiając się tylko na roślinach, wynalazkach i tym, co prędzej czy późniejsz przeminie.
Minął Trzcinowy Brzeg, która zgromiła potomka nieprzyjemnym spojrzeniem. Drgnęła, gdy ujrzała malutkie pajączki o cienkich nóżkach na mchu, niesionym w pysku lynxa.
- Tfu... Co to za paskudy? - Wojowniczka skrzywiła się i cofnęła nieco od syna. Świtająca Maska, chcąc dać pstryczka matce, zbliżył się do niej szybko, machając przed oczami prowizorycznym gniazdem dla tkaczowych dzieci. - Odejdź z t-tym! P-p-pa-pają-kiii! - pisnęła, uciekając. Świtająca Maska obserwował z nielada zadowoleniem kotkę, ukrywającą się w swoim legowisku, z dala od własnego syna.
Dobrze... Bardzo dobrze... Tak trzymaj - skomentował głos w głowie płowego. Po raz pierwszy morskooki zgodził się z towarzyszem, nawiedzającym jego sny. Coraz wyraźniej widział kształty rozmówcy i dostrzegał w nim siebie. Nieco rzadziej przeganiał szepty swoich myśli.
- I co? Znalazłeś jakieś? - usłyszał głos Potrójnego Kroku, który zmierzał ku niemu. Lynx kiwnął głową, pokazując ogonem trzymany przez siebie mech. - Nie machaj tym tak! Coś może im się stanąć i Tkacz się zasmuci. Odnieś to do legowiska.
Świtająca Maska posłuchał liliowego i położył zieloną pseudo-kulkę z maluchami. Pajączki wyszły z kryjówki i zaczęły wchodzić na pajęczynę, utkaną przez Tkacza. Uradowana mamusia o męskim imieniu pracowała na najwyższych obrotach i nie zamierzała przestać.
- Powinieneś nazwać hodowlę na moją cześć. W końcu to ja odkryłem prawdziwą płeć Tkacza - powiedział do liliowego, gdy ten wrócił do legowiska. W odpowiedzi otrzymał pogardliwe prychnięcie.
- Nie, to brzmi głupio samo w sobie. Załóż sobie własną hodowlę i ją nazwij - miauknął zielonooki, z oschłym tonem, jak zwykle.
- Hm... Z czystej ciekawości. Kim jest twoja nowa koleżaneczka? Czy robisz z niej nową medyczkę? Może nowa przyjaciółka, co? - zapytał się Świtająca Maska o małą kotkę, która przesiadywała bardzo dużo w towarzystwie kuzyna. Był zwyczajnie zainteresowany, co kolejne kocię porabiało wśród medyków.
<Potrójny Kroku?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz