Zatrzymał się szybko, gdy dojrzał kroczącą w jego kierunku Mglistą Łapę, młodą uczennicę medyka. Koteczka spełniła swoje marzenie, zostając uczennicą Porannej Zorzy i przynosząc Klanowi Nocy nadzieję że żadna choroba im nie straszna.
- Hej - miauknęła. - Opowiesz mi coś o swoim przyjacielu Liściastym Kamieniu? Czy kiedyś był okropny? I jak udało ci się go zmienić?
Dopadł go nawał pytań. Dawno nikt go o nic tak nie wypytywał, że prawie zapomniał o kociej ciekawości. Królicze Serce zmrużył oczy w zamyśleniu. Mógł się spodziewać takiego pytania. Odkąd dowiedział się, że Mgiełka ma wymyślonego, złego przyjaciela, korzystał z wolnego czasu, żeby zastanowić się jak pomóc kotce. Musiała pozbyć się cienia, jeśli chciała czuć się wolna. Królicze Serce miał ogromne szczęście, że jego przyjaciel nie okazał się złym. Miał w nim sojusznika, który pomagał mu w każdej chwili i wiedział, że zawsze może zwrócić się do niego z pomocą. Wiedział jednak, że nie każdy miał takie szczęście. Cienie różniły się od siebie. Jedne pragnęły pomóc, inne zniewolić duszę swojego pana na zawsze. Przełknął ślinę.
- Jasne. - miauknął cicho Królicze Serce. Rozejrzał się po obozie. - Tylko może w bardziej ustronnym miejscu?
Mglista Łapa skinęła głową. Pewnie ona również poczuje się pewniej, gdy nie będzie nikt obserwował i słuchał każdego jej słowa. Królicze Serce nie chciał też być uznany za dziwaka, chociaż tak jak rodzice, miał wyobraźnie ogromną. To właśnie dzięki niej, zaprzyjaźnił się ze Zwinkową Łapą i Murówkową Łapą.
Niebieski kocur ruszył w stronę legowiska wojowników, ogonem dając znać Mgiełce, żeby ruszyła za nim. Kotka na całe szczęście, była na tyle rządna informacji, że zaufała pobratymcowi. Ukryli się za krzewem, pozostając tym samym na nie widoku.
Króliczek zwrócił ślepia na Mgiełkę. Grzebała łapką w ziemi, wyraźnie niepewna co usłyszy, zanim z determinacją spojrzała na wojownika. Westchnął.
- Z Liściastym Kamieniem znam się od kociaka. Często się ze mną bawił, uczył pewności siebie i.. i jeszcze służył radą. Zawdzięczam mu obecną przyjaźń z Wieczornikowym Wzgórzem. On.. on jest moim przyjacielem i nigdy nie był okropny.
Też cię miłuję, Króliczku~~
Uśmiechnął się pod nosem, słysząc głos przyjaciela.
Przekaż Mgiełce, że strach niszczy~~
- On ma dla ciebie wiadomość. - zniżył głos do szeptu, uważnie nasłuchując słów szeptanych do ucha przez Liściastego Kamienia. - Mówi, że strach niszczy i jeśli chcesz walczyć z cieniem, musisz stawić czoła własnym ograniczeniom.
<Mgiełko?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz