Od Czaplego Potoku CD. Leszczynki

Zamrugał zdziwiony, słysząc pytania kotki, która wyrosła przed nim jakby spod ziemi.

— Dzień dobry — miauknął, mimo, że dla niego to ten dzień był właściwie taki sobie. — Z kim mam przyjemność?

— Z Leszczyną — odpowiedziała Leszczyna z figlarnym błyskiem w oku. — To należysz do jakiegoś innego Klanu Lisa czy nie?

Czapli Potok zaśmiał się cicho. Mimo wszystko, ze względu na przynależność do Klanu Lisa, kotka wzbudziła w nim fascynację. Dotychczas znał z niego tylko Pszczółkę - tajemniczy, piąty klan nie pojawił się na ostatnim zgromadzeniu.
— Mam na imię Czapli Potok i należę do Klanu Burzy — powiedział, siadając. Co prawda był na polowaniu, aczkolwiek krótka rozmowa z taką miłą kotką nie będzie żadnym problemem, co nie? —  Pora Nagich Drzew jest ciężka w tym roku. Jak wam się powodzi w Klanie Lisa?
Leszczyna przekrzywiła łebek, a na jej mordce pojawił się grymas skupienia.
— Czy ja wiem... To moja pierwsza Pora Nagich Drzew, więc nie wiem, czy jest szczególnie ciężka czy nie — mruknęła, wzruszając ramionami, na co Czapli Potok uśmiechnął się rozbawiony. — Hej, czekaj, jak to z Klanu Burzy? On czymś się różni?
— Chcesz się może trochę przejść po naszych terenach? W międzyczasie na wszystko ci odpowiem, co? — Musnął delikatnie kotkę ogonem po łapach, na co ona pokiwała głową energicznie.
Ruszyli przez zaśnieżone łąki, a pojedyncze, wirujące płatki śniegu zaczęły prószyć z nieba, co jakiś czas spadając na kocie ciała. Wiatr wył przeraźliwie, nie był jednak aż tak mroźny, jaki mógł się wydawać.
— Jak już pewnie sama zauważyłaś, Klan Burzy przede wszystkim mieszka na łące, nie na bagnach za drogą grzmotu jak wy — zaczął, a wydychane kłębuszki pary rozpływały się w powietrzu. — No i chyba mamy inne imiona. U nas zmieniają się z prawie każdą rangą, a wy raczej macie imiona jak samotnicy, co? — zagadnął.
— Ale to musi być trudne do zapamiętania za każdym razem zmieniać sobie imię! — wykrzyknęła kotka, szastając ogonem. — I jak to, kto niby o tym decyduje? Ktoś sobie zażyczy, że od teraz jestem nie Leszczyna, a Jabłoń i co, nie mam nic do gadania?
Czapli Potok zaśmiał się głośno. Naprawdę, Leszczyna była całkiem uroczą koteczką.
— Nie, to nie tak działa. Imiona zmieniać może tylko lider i właściwie, to zmieniają się tylko dwa razy — zaczął objaśniać. — Kocięta do rozpoczęcia treningu noszą zwykłe imiona, na przykład własnie Leszczyna. Dopiero potem lider zmienia je im na Leszczynową Łapę. Potem, gdy w końcu ukończą trening, otrzymują imię medyka bądź wojownika, powiedzmy, Leszczynowy Liść. I w przypadku zwyczajnego kota to tyle. Podobno czasami zmienia mu się jeszcze imię, kiedy już odchodzi na emeryturę, ale zazwyczaj pozostaje te same aż do śmierci.
— A co z niezwyczajnymi kotami? Powiedziałeś, że to tyle w życiu zwyczajnego kota, no ale skoro są zwyczajne, to muszą też być niezwyczajne!
— To liderzy. Gdy poprzedni lider umiera, jego ówczesny zastępca udaje się do Księżycowej Zatoczki, a tam otrzymuje od Gwiezdnego Klanu dziewięć żyć i imię, takie jak Leszczynowa Gwiazda.
Leszczyna nagle zatrzymała się, marszcząc brwi, na co Czapli Potok również stanął.
— Co ty bredzisz? Nasza Czereśnia na pewno nie ma żadnego z waszych głupich imion i ma tylko jedno życie, żaden Księżycowy Klan nie dał jej dodatkowych ośmiu! Poza tym, co to za dziwolągi? Żyją w jakiejś Gwiezdnej Zatoczce i mają żyć w nadmiarze, mogliby się nimi podzielić ze wszystkimi, a nie tylko z wybrańcami!
Czapli Potok po prostu stał w miejscu. Nie miał zielonego pojęcia co powiedzieć. Ta mała koteczka żyje w klanie i nie ma pojęcia o istnieniu Gwiezdnych? Mało tego, podobno nawet ich liderka w ich nie wierzy. Westchnął, przeciągle i głęboko. Musi chyba zadbać o edukację tej niesfornej istotki.
— Może spotkajmy się tutaj dzisiaj w nocy, co? Widzę, że mam ci dużo do wytłumaczenia, ale najlepiej będzie ci o nich opowiedzieć, gdy będą widoczni na niebie.
— Co? Kto będzie widoczny? — przekrzywiła łebek zdezorientowana.
— Jak przyjdziesz, to się dowiesz — odpowiedział Czapli Potok, po czym odwrócił się i potruchtał w głąb terenów Klanu Burzy, zostawiając Leszczynę samą wśród śniegu.

* * *

Wymknięcie się z obozu było proste jak połknięcie płotki - tej nocy na straży stał Zakręcone Ucho. Znudzony kocur na widok starszego wojownika uśmiechnął się szczęśliwie, po czym pogadali chwilę, a następnie Kręciołek wypuścił go z obozu bez zbędnych pytań.
Czapli Potok na zmianę truchtem i biegiem zbliżał się w stronę pagórka, na którym wcześniej spotkał się z Leszczyną. Z trudem przeskakiwał przez co większe śniegowe zaspy, a po dłuższym czasie zaczęło mu ciec z nosa. W końcu jednak dotarł na miejsce - w białym puchu dalej widniały ledwo widoczne ślady łapek. Usiadł i czekał, w towarzystwie mrozu, wichru i przodków, spoglądających na niego z pięknie błyszczącej na niebie Srebrnej Skóry.

<Leszczynko? Przyjdziesz na lekcję religii z Czapką?>