BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 czerwca 2024

Od Mrocznej Wizji CD. Cisowej Łapy

Mroczna Wizja siedziała przy legowisku Zarannej Zjawy, kiedy nagle pod jej łapami przeszła mała kulka. Jej pysk pozostał nieruchomy, kiedy uniosła na nią wzrok. Cisowa Łapa. Uczennica pokłoniła się przed czarną.
- Witaj Mroczna Wizjo - powiedziała. - Mogłabyś mnie czegoś nauczyć? - zapytała szeptem. Mroczna Wizja spięła się, ale dopilnowała, aby nie było to widoczne. Ostatnio często się stresowała. Nie mogła spać po nocach i tylko kocięta Zarannej Zjawy pozwalały jej się rozluźnić. Wiedziała, że musi się poprawić. Musiała przynosić więcej zdobyczy. Lepiej walczyć. Musiała zadowolić ojca. Zastanowiła się, co odpowiedzieć młodej kotce, która przed nią stała.
- Witaj, Cisowa Łapo. Przywykłam do szkolenia dorosłych wojowników, ale dla ciebie mogę zrobić wyjątek. Czego chciałabyś się nauczyć? - zapytała, praktycznie nie patrząc na uczennicę, aby podkreślić swój autorytet. Cisowa Łapa chyba straciła trochę pewności siebie, ale zaraz ją odzyskała.
- Manipulacji. Sztuczek umysłowych. Chcę umieć pokręcić innym kotom w głowie. - miauknęła od razu. Nie. Mroczna Wizja nie mogła się na to zgodzić. To był jej dar. Młoda mogłaby to wykorzystać przeciw jej. Mistrzyni powoli spuściła łeb, cały czas wyprostowana. Teraz spojrzała młodej uczennicy prosto w oczy.
- Manipulacji… Powiadasz? - zrobiła specjalnie przerwę między pierwszym a drugim słowem. Miało to zabrzmieć strasznie, Mroczna Wizja miała nadzieję, że Cis podkuli ogon i ucieknie. Ale nie, ona cały czas tu stała. I chociaż widać było, że uczennica straciła trochę pewności siebie, to pokiwała głową.
- Zatem podążaj za mną. - Mroczna Wizja wstała i z gracją przeszła na drugi koniec obozu. Tutaj nie było zbyt wiele kotów. Mistrzynię znowu oblał ten stres. Zdrętwiała, ale nie pozwoliła uczennicy tego zobaczyć. Nie pozwalała nikomu tego zobaczyć. Chyba tylko Polanka wiedziała, o jej napadach paniki. Polanka zawsze o wszystkim wiedziała. Mroczną Wizję zmroziło po sam koniuszek ogona. Szczęka jej zdrętwiała tak, że nie mogła mówić. Wciąż tylko wpatrywała się w Cisową Łapę spokojnie. Krew szumiała jej w uszach, kiedy słuchała jej paplaniny o… o czym? Po chwili mogła już ruszać głową, a rytm serca wrócił do normalności. Tym razem się udało. Coraz trudniej było jej to ukrywać. Bała się. Bała się, że zawiedzie. Matkę. Ojca. Zaranną Zjawę, Kocięta, zmarłe rodzeństwo. Kult, klan, Mroczną Gwiazdę, Mroczną Puszcze, wszystkich. Kiedy Cis nareszcie skończyła mówić, a Mroczna Wizja była już sprawna psychicznie i fizycznie, zrobiła krok w stronę młodej kotki, wysoko unosząc ogon, jeszcze raz podkreślając swój autorytet.
- Wytłumacz mi, Cisowa Łapo. Na czym polegałaby ta nauka? Ile chcesz wiedzieć? Wiedz, że nie mogę ci zdradzić wszystkiego, jeśli chodzi ci o to, o czym myślę. Wiedza ta, jest pożądana przez wiele kotów, ale trzeba mieć dar, aby twoja twarz nie zdradzała niczego. Mamy kotkę w klanie, której wystarczy jedno spojrzenie na ciebie i już będzie wiedziała o tobie wszystko. Silne koty nie mogą do tego dopuścić, jeśli chcą, aby uważano jej za silne. Czego chcesz się uczyć? Postawy ciała? - tu zrobiła krótką przerwę i spojrzała kotce prosto w oczy, aż uczennica się wzdrygnęła. Może przesadziła? Nie. Jeśli chce się tego uczyć, musi być silna. A jeśli Mroczna Wizja chce utrzymać swoją pozycję, musi się zgodzić.
- Czy słów. - zakończyła, prostując się. Była królową, a inne koty, takie jak Cisowa Łapa, były jej podwładnymi. Byli tylko sługami. To ona dyktowała warunki.

<Cisowa Łapo? Be ready for hell>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)