Oczy mu rozbłysły. Mimo swojego opanowania bardzo zazdrościł rangi wojownika siostrze. Sam chciał nim już być i porzucić niegdyś dumny człon "Łapa".
- Przyznaję ci rację. Nie chcę narażać się wprawdzie na łamanie kodeksu, ale chyba mamy prawo poznać naszego prawdziwego ojca!
- Wreszcie gadasz z sensem! - uśmiechnęła się szylkretka. - Jak myślisz, kto nim może być?
- Nie mam pojęcia. Może to jakiś z żyjących kotów, ale musimy wziąć pod uwagę, że nasz ojciec może w tej chwili być martwy.
- Jestem pewna, że żyje! - oburzyła się Szepczący Wiatr. - Może zapytamy Borsuczego Gońca?
- Wątpię, by to wiedział, ale zawsze warto spróbować. Może nas nakieruje. - kotka skinęła z aprobatą głową i obydwoje ruszyli do siedzącego w obozie kocura. Płonąca Łapa spojrzał na siostrę i uderzyło go to, jaka jest drobna i mała w porównaniu do niego. Owszem, nie należała do kruszyn, jednak była prawie dwa razy od niego mniejsza. Chociaż faktem pozostawało, że syn liderki był większy od praktycznie wszystkich członków klanu Wilka.
- Cześć, Borsuczy Gońcu! Możemy porozmawiać? - zapytała Szept. Przybrany ojciec skinął głową i uśmiechnął się.
- Czy wiesz może, kto jest naszym tatą? - zapytał Płonąca Łapa prosto z mostu. Z pyska kocura prawie zniknął uśmiech. Pokręcił łbem.
- Niestety nie mam pojęcia...
- A więc to nie ty, prawda? - spytała kotka jakby dla upewnienia. Borsuczy westchnął ciężko.
- Nie, ale dla mnie jesteście jak rodzone dzieci.
- A ty dla nas jesteś jak ojciec. -odparła. - Jednak chcemy poznać tego biologicznego, chyba nadszedł najwyższy czas. Nie jesteśmy już kociętami.
- Pytaliście się Milczącej Gwiazdy?
- Tak, ale powiedziała, że tym nim jesteś. My jednak wiemy, że tak nie jest.
- Borsuczy Gońcu... - powiedział cicho Płonący.
- Tak? - młody kot wziął głęboki wdech i zadał nurtujące go pytanie: - Czy w klanie przed naszym urodzeniem był jakiś rudy kocur? - zmartwiał, gdy łaciaty kot pokręcił głową ponownie.
- Był tylko Jaszczurzy Ogon, ale to na pewno nie on. Zresztą, nie jesteście do niego podobni. Wcześniej był Dębowy Liść, syn Miodowej Gwiazdy, ale on zmarł zanim Milcząca Gwiazda została liderką. - rodzeństwo skinęło głowami. W oczach Szepczącego Wiatru widać było łzy rozpaczy. Jak nikt w klanie Wilka, to kto? Był ostatnio na zgromadzeniu. Starał sobie przypomnieć wszystkie koty, jakie tam się zebrały. Iskrzące Futro była ruda, ale to kotka. Był młody rudy kocur z Klanu Klifu - może to on? Jednak coś podpowiadało mu, że był za młody, aby w tamtym czasie móc zapłodnić Milczącą Gwiazdę. Więc kto? Tam praktycznie nie było rudych kotów!
Czekaj. Był przecież jeden. Rudy, potężny i z żółtymi ślepiami.
- Sz-szepczący Wietrze? - głos mu lekko się zatrząsł z podniecenia.
- Tak? - zawahał się chwilę, ale rzekł:
- A może to Płomienna Gwiazda?
<Szepciku?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz