BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

11 października 2017

Od Zroszonej Łapy C.D Srebrnego Deszczu

Kotka słyszała jak jej serce pracowicie pompuje krew to zgrzanego organizmu. Ostatni raz takie uczucie nawiedziło ją podczas treningu jeszcze ze Kwiecistym Śpiewem. Wojowniczka przykładała dużo uwagi do technik walki, mimo jej niepozornego charakteru. Dopiero Srebrny Deszcz solidniej przyłożył się jeśli chodzi o te umiejętności. Nie wiedziała kto ją jutro będzie szkolił, więc powinna skorzystać z okazji.
- Możemy poćwiczyć jeszcze walkę, Srebrny Deszczu. O ile masz jeszcze siłę.
- Czyżbyś znowu sugerowała mi, że jestem stary? – kotka słysząc to pytanie wzdrygnęła się.
- Co? Nie! Ja tylko…
- Och, przecież żartuje – zaśmiał się, Zroszona zawstydzona odwróciła wzrok – No już dobra, wystarczy tych żartów, chodźmy, skoro chcesz jeszcze trochę się pomęczyć.
Zaczęli od prostych ruchów bitewnych, które Zroszona Łapa dosyć szybko pojmowała. Najsprawniej szły jej uniki, gorzej było z zadawaniem ciosów. O ile wcześniej Srebrny Deszcz ją pochwalił to teraz wiedziała, że nie miał ku temu okazji. Gdy przychodziła jej kolej uderzenia, przed oczy nasuwał jej się obraz Małej Łapy. Pudłowała i z łomotem upadała na, zmarzniętą i pokrytą cienką warstwą puchu, ziemię. Kocur, po kolejnej z rzędu porażce przerwał.
- Zroszona Łapo, szło ci tak dobrze – zmierzył ją wzrokiem – O co chodzi?
- O-o nic – w pierwszej chwili chciała powiedzieć kocurowi w czym rzecz ale ugryzła się w język. Przecież on był mentorem jej brata i nie powinna poruszać jego tematu przy nim – Po prostu, zmęczyłam się to wszystko.
Srebrny Deszcz posłał jej niedowierzające spojrzenie. Czy aż tak źle szło jej kłamanie?
- Wątpię aby to brak kondycji cię rozkojarzył. Może nie powinienem naciskać, ale jeśli ciągle będziesz gdzieś indziej myślami to na pewno nauka nie będzie skuteczna. Pamiętasz, przecież co ci powiedziałem na Zgromadzenie, możesz ze mną szczerze porozmawiać.
- Nawet jeśli chodzi o mojego brata? – wyrwał jej się gniewny akcent.
Kocur zamilkł. Nie miała pojęcia czy to z powodu jej zbyt ostrego tonu czy z braku możliwości udzielenia odpowiedzi. To nie tak, że kotka go obwiniała tylko, dobijało ją to wszystko.
- Ja… przepraszam Srebrny Deszczu – miauknęła starając się powstrzymać drżenie głosu – Ostatnio ciągle coś się dzieje i… sama już nie wiem. Pewna jestem jednak tego, że nie twoją winą jest ucieczka Małej Łapy, tutaj zawiniliśmy ja i rodzice jako wsparcie. Śmierć Kwiecistego Śpiewu i uwięzienie mojej jedynej przyjaciółki, Szepczącego Wiatru przez wrogi klan.
Srebrzysty wojownik milczał przysłuchując się jej uważnie. Jego pysk nie zdradzał żadnych emocji ale nawet ona wiedziała, że nikt nie jest z kamienia i wszystko może przeżywać w środku.
- To dla ciebie trudny czas i ja to rozumiem ale powinnaś się skupić na treningach, zwłaszcza podczas Pory Nagich Drzew. Klan potrzebuje wszystkich, w pełni skupionych na swoich obowiązkach członków – jego głos nie wyrażał jakichkolwiek emocji ale zdawała sobie sprawę, że to może być formułka wyuczona przez jego mentorkę. Może nie wiedział jak jej odpowiedzieć? Albo nie chciał zdradzać swoich własnych odczuć?
Zroszona Łapa poczuła się okropnie. Jak ona mogła o tym nie pomyśleć? Przecież ten czas dla kocura także nie był łatwy, zwłaszcza po odejściu jej brata i równie dobrze mógł się czuć jak ona. Wiedziała, co teraz należało do jej priorytetu.
- Przepraszam, obiecuję, że się poprawię ale do ciebie też bym chciała mieć prośbę – wojownik poruszył wąsami, nie przerwał jej jednak. Wzięła głęboki wdech i kontynuowała – Jeśli ty powiesz mi jak się czujesz. Nie mam na myśli prostej odpowiedzi, tylko szczerą rozmowę. Podobną do tej na Zgromadzeniu. Bo, choć jestem młoda i naiwna to mimo wszystko wiem, że strata kogokolwiek odbija się na naszej duszy.

<Srebrny Deszczu?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz