Cóż za tchórzliwy kłamca. Zachowywał się niczym nowonarodzone kocię, a nie doświadczony lider. Powstrzymała uśmieszek, który wpełzał jej na pyszczek - nie teraz, za wcześnie.
Wiedziała, co ma powiedzieć, żeby w końcu uciszyć tego skretyniałego kota.
- Ufam wam, drogi Lamparcia Gwiazdo - jej brzmiący głos rozbrzmiał w całym obozie, starała się ignorować wrogie spojrzenia kotów z Klanu Burzy - a ta szóstka wojowników to rodzina Rdzawej Łapy. Borsuczy Goniec - tutaj skinęła łebkiem w stronę pointa - to jej ojciec.
Wojownik wyprostował się, mrużąc błękitne oczy. Jego koniuszek ogona delikatnie drgał i uderzał o ziemię.
- Pustułkowy Dziób i Kwiecisty Śpiew to jej wujostwo, a ta dwójka terminatorów to nikt inny jak nie jej rodzeństwo - zamruczała, liżąc po łebku swego syna i ocierając się o bok córki - a Motyle Skrzydło poprosił mnie, abym również go zabrała. Może ma tu jakiegoś zaprzyjaźnionego kota? Kto wie?
- Czy ty coś sugerujesz? - głuche warknięcie wydobyło się z pyska kocura i rozbrzmiało w łebku niebieskawej kocicy.
- Po za tym to moja córka. Potrafiłabym ją rozpoznać - ton głos jest nadal spokojny, niczym sadzawka lodowatej wody - Jej ogon jest wyjątkowy. Zaginęła kilka księżyców temu, widziałam ją na zgromadzeniach. Myślę, że wkrótce Klan Gwiazd obdaruje ją dawną pamięcią i nas rozpozna.
Uśmiechnęła się pokrzepiająco do szylkretowej córeczki, która siedziała nastroszona przy Iskrzącym Futerku. Pręgowana koteczka liznęła ją w ucho, ale Rdzawa Łapa wyrwała się spod jej dotyku. Wyglądała, jakby była oderwana z rzeczywistości.
- Skoro to twoja córka, to czemu chcesz wziąć ją na ''okup''? Czemu chcesz ją potraktować jak nic nieznaczącą rzecz? - kocur wyprostował się, napinając mięśnie. W jego niebieskich oczach błyszczała szczera złość.
Milcząca Gwiazda nie spodziewała się tego pytania. Zwiesiła łebek, a z tłumu kotów Klanu Burzy usłyszała stłumiony chichot i naglące szepty. Jej serce waliło w klatce piersiowej, a w łbie buzował gorąc. Czuła się jak lis złapany w pułapkę, który wie, że jego koniec jest blisko.
Poczuła czyiś oddech na barku, a kątem oka zobaczyła swego zastępcę. Liznął ją przyjacielsko w polik, uśmiechając się ciepło. Byli z nią. Dawali jej siłę.
- Cóż, jej lojalność leży w Klanie Burzy, aczkolwiek formalnie nadal jest n a s z a - podkreśliła ostatnie słowo, mrugając przyjacielsko do Lamparciej Gwiazdy - więc to najlepsza rzecz na pokój. Rozumiem twoją złość, ale zrozum, iż śmierć Białej Gwiazdy to był najzwyczajniejszy w świecie wypadek. Nie ma w tym mojej winy. Równie dobrze to ja mogłam być na jej miejscu, a wątpię czy robiłbyś taką aferę.
Na koniec zaśmiała się gorzko, mierząc spojrzeniem każdego kota. Starała się spokojnie oddychać, ale czuła gulę w gardle. Jej futerko stało się wilgotne, a wzrok niczym u przestraszonego zwierzęcia. Pusty.
Rdzawa Łapa zerkała na swoją prawdziwą matkę, a jej oczy rozszerzyły się. Może sobie przypomniała? Albo może jednak myślała o czymś zupełnie innym? Borsuczy Goniec usiadł tuż obok swojej partnerki, pocieszająco liżąc ją w bark.
Wiatr niósł ze sobą przyciszone rozmowy kotów, a szelest liści zagłuszał ich słowa.
- Chcę tylko spokoju - mruknęła w końcu.
<< Lamparcia Gwiazdo? >>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz