BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Nocy?
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Nowe mutacje w zakładce "Cechy Specjalne i Mutacje"! | Zmiana pory roku już 22 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 września 2023

Od Szakalej Gwiazdy CD. Rozwydrzonej Łapy

Złota dupa przywódczyni Wilczaków znowu była truta przez nieznośnego ucznia, który za grosz nie rozwinął wyczucia, kiedy należy komuś wchodzić w drogę, a kiedy nie. Szakala Gwiazda miała ochotę się histerycznie zaśmiać, słysząc szaloną propozycję kotki. W wieku jedenastu księżyców podchodzić do mianowania na wojownika? I to wtedy, gdy wcześniej odwaliło się cyrk stulecia? Młoda raczej nie wiedziała, na co się pisze. Tak wczesną propozycją ukazywała, że nie szanuje mentora - tym bardziej, iż Gęsi Wrzask już zdążył jej naskarżyć, jak to czarna boidupa ledwo wytrzymuje w obecności liliowego. Może się starała, liderka nie zaprzeczała, ale ewidentnie minęło za mało czasu, by Rozwydrzona Łapa spokorniała. Nadal kręciła się wokół legowiska medyka, patrząc tęsknie za Kunią Norką, a to pokazywało niezdrową obsesję, którą należało zniszczyć od samego centrum zepsucia; tak dokładnie, aby nie pozostał żaden ślad gwiezdnej pleśni.
— Co masz na myśli poprzez... inny styl walki? 
Złoty, pręgowany ogon poruszył się z gracją, gdy po dłuższym milczeniu ciszę wypełnił spokojny głos, zachęcający nieco do rozmowy. Może była czasami za ostra; tak się jej wydawało, kiedy to obserwowała niezadowolony wzrok Płonącej Duszy. A może po prostu oni, czyli łagodniejsi wojownicy, zostali zbyt oślepieni, by przyzwyczaić się do nowych reguł panujących w Klanie Wilka. 
— Ja... — Wzięła głęboki oddech. — Obrałam własną taktykę. Zadaję rany, biegnąc do ofiary, wyjmując szybko pazury i uciekając na bok. Można by powiedzieć, że tańczę i wojuję zarazem, jednakże... Gęsi Wrzask uznał to za bawienie się w Burzaka; za coś, co nie może się sprawdzić po dłuższym zastosowaniu. 
Szakala Gwiazda podniosła jedną brew, słuchając wyznań czarnej uczennicy. Ciekawy wybór, lecz ewidentnie wadliwy - z jej punktu widzenia jako byłej mistrzyni. Ona po tylu księżycach wiedziała, co jest lepsze, a co gorsze, i niestety metoda ukaranej należała do drugiej kategorii, która nie mogła się sprawdzić w praktyce. Jednakże mimo postawionego faktu dokonanego zamruczała ze swoistą aprobatą, ażeby potem uśmiechnąć się lekko i przyjaźnie. Będąc przedstawicielem kotów ze ścisłym umysłem doceniała główkowanie młodego pokolenia; nawet tego z niższej warstwy religijnej.  
— Twój mentor ma rację. — Zmrużyła oczy. — Załóżmy, że rzeczywiście wprowadzisz swój sposób walki w prawdziwą wojnę. I co wtedy? Skacząc tak i fikając bez najmniejszej przerwy padniesz po pierwszych dziesięciu minutach z rozerwanym gardłem, bo zabraknie ci sił na bezcelowe uniki. Oprócz sprytu ważne jest też zachowanie energii. Wyczerpana będziesz nikim dla przeciwnika. 
Jasno umaszczona liderka przeciągła się powoli w norze, by rozprostować zdrętwiałe mięśnie nieprzyzwyczajone do lenistwa. Ledwo co zaczęła omawiać sprawę z tą niewinną pokraką, a miała wszystkiego dosyć jakby sama obecność kotki gryzła z pięciu susów lisa. W końcu rzuciła pytaniem prosto z mostu, ponieważ obie nie pertraktowały razem, by siedzieć przy pysznej herbatce i gawędzić o pierdołach. Uczennica nadeszła, aby rozwiązać piętrzące się problemy - jej osobiste zmartwienia. 
— A więc, nadal pragniesz walczyć o tytuł wojownika?
— Tak.
Ta szybka odpowiedź z deficytem zawahania oraz odwagą w głosie wyprowadziła liderkę z równowagi, która była przekonana o nadchodzącej odmowie. Czyżby ona zamieniła mózg z dupą? Albo zgubiła umiejętność logicznego myślenia w drodze do legowiska? Cokolwiek miało wcześniej miejsce, spowodowało, że przywódczyni wybuchła gromkim śmiechem niosącym się aż do końca obozu; wprost do uszu patrolujących wojowników. Ciekawskie spojrzenia padły w stronę nory przywódczyni, wymagając niemalże natychmiastowych wyjaśnień, ale złotawa zignorowała ogłupione miny i kontynuowała rozmowę, jak gdyby podopiecznych ogarnęły halucynacje słuchowe.
— Ty tak na poważnie? — zapytała bardziej siebie, uspakajając nierówny oddech — Dobra. Jeżeli pragniesz chwały, jutro zawalczysz z Gęsim Wrzaskiem o wschodzie słońca. Lepiej porządnie się przygotuj, bo nawet zakładając, że wygrasz, z pewnością nie otrzymasz normalnego imienia. Minęło za mało czasu, byś w pełni odkupiła wyrządzone krzywdy. 
Patrzyła z satysfakcją na pysk Rozwydrzonej Łapy, który z radosnej i bananowej japy tworzy minę zbitego pieska. Na tyle liczyła, myślała, że wygrana jest taka prosta - a tu niespodzianka! To, na co dany kot zasłużył, musiał wypracować ciężkimi ambicjami i pokorą. Nigdy pośpiechem charakterystycznym dla stojącej tu uczennicy. 
— A-ale jak to?! — wypiszczała.
— A tak to, złotko. — uśmiechnęła się, pokazując śmiercionośne kły — Uwierz mi, ja nawet nie utrudniam ci życia intencjonalnie, po prostu nie ma kandydatów do sparingu. Moje dzieci - Świtająca Łapa, Brzaskowa Łapa, Jutrzenkowa Łapa, Zmierzchowa Łapa i Poranna Łapa dopiero rozpoczęły trening, Pierzasta Łapa jest za młody, by bez zgody wyganiać go na arenę, a Gwiazdnica już odbyła walkę i nie potrzebuje ponownego trudu. W takich sytuacjach lider zawsze wybierał mentora danego ucznia i nigdy, ale przenigdy nie robił inaczej. 
Złotawa kotka nawet specjalnie nie czekała na opinię drugiej strony. Jeszcze wznowiła przekaz, zanim nieznośne obowiązki stanęły przed zielonymi oczami.
— Oczywiście wciąż możesz się wycofać. Za kilka księżyców przydzielę ci kogoś innego, kto jest... mniej agresywny. — wymruczała — Również otrzymasz należny człon, o ile utrzymasz passę pozytywnych uczynków. Wybierz mądrze, dobrze ci radzę.
I poszła, zostawiając Rozwydrzoną Łapę sam na sam; jak cień znikający pod wpływem promieni słońca.

<Nocna? Decyzja należy do ciebie :3>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)