BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Nocy?
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Nowe mutacje w zakładce "Cechy Specjalne i Mutacje"! | Zmiana pory roku już 22 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 września 2023

Od Smarka (Zasmarkanej Łapy) do Żmii (Żmijowej Łapy)

*przed dołączeniem do Klanu Burzy, dawno temu*

Trząsł się w jakiejś dziurze, w której zostawiła go mama. Bał się. Dalej przeżywał ten ogień, który wywabił ze swych kryjówek Wyprostowanych. Słyszał krzyki, czuł ten smród. Załkał cicho pod noskiem, nie mając pojęcia co stało się z tatą oraz jego siostrami. A co jeśli nie żyły? Jad wyglądała okropnie. Jej oczy... Zamrugał, kręcąc łebkiem. Musiał odgonić ten obraz. Był przerażający! 
Wysunął powoli pyszczek z kryjówki, ale natychmiast ponownie się cofnął, zwijając się w ciasną kulkę. Tam było tak strasznie! Czy mama jeszcze wróci? Gdzie ona poszła? Burczało mu w brzuszku i chciał się do niej przytulić, by poczuć się bezpieczny! Słysząc jakiś odgłos na zewnątrz, wsadził łapkę w pyszczek, by zagłuszyć histeryczny szloch, który wyrywał mu się z gardła. Miał być cicho, bo inaczej coś mogło go zjeść. Jednak, gdy wyczuł zapach matki, jego serce powoli zaczęło się uspokajać. To nie był wróg. 
— Mama! — pisnął do niej płaczliwie, wysuwając pyszczek z norki.
— Tak, mama, a kto inny? — spytała retorycznie i zgryźliwie, podchodząc do wysuniętego pyska syna. Kociak zauważył, że kocica nie wyglądała za dobrze. Jej futro było wciąż nadpalone w niektórych miejscach, na których miała jakąś papkę, która miała załagodzić oparzenia. Czarna łapą wepchnęła jego pysk z powrotem do dziury, po czym sama do niej weszła. 
Skrzywił pyszczek, gdy został odepchnięty, ale zrobił jej miejsce. Gdy ta umościła się w środku, szybko do niej przylgnął, pociągając noskiem. Tak bardzo mu jej brakowało! 
— M-myślałem, że p-potwór — wyznał kotce, patrząc na nią wielkimi, zaszklonymi oczami. — Masz am, am? Jestem głodny.
— To co upolowałam oddałam zielarzowi.
Nie rozumiał co to znaczy. Czemu musiała oddać posiłek jakiemuś zielarzowi? Dlaczego nie mogła zatrzymać tego dla nich? Wydał z siebie żałosny pisk, zaczynając smarkać się w jej futerko. Tak bardzo ssało go w żołądku. Czemu o nim nie pomyślała?
— Mamooo, ale ja głodny — zawodził.
— Ciszej bądź! — warknęła, pacając go mocno łapą w łeb, by się ogarnął — Nie mazgaj się!
Chociaż Żmija starała się go tak uspokoić, załkał tylko bardziej, smarkając się i kuląc w jej futerku bardziej. Ściszył jednak swój głos na tyle ile był w stanie, by jej nie denerwować. 
— Nie mazgaje — powiedział, unosząc na nią zapłakane ślepia. — G-gdzie moje siostry? — zadał pytanie, które chodziło mu po głowie od kilku dni, by zmienić temat i nieco ugłaskać czarną. 
— Sagittari się spaliła — odpowiedziała sucho. — A o Jad nie pytaj — dodała stanowczo. 
Jak to się spaliła?! Co to znaczyło? Że już jej nigdy nie zobaczy, tak jak taty? Zadrżał, chowając pyszczek między łapki, czując jak strach przejmuje całe jego ciałko. Już nie chciał pytać. Źle zrobił, że te słowa wyszły z jego pyszczka. Wolał chyba żyć w niewiedzy. 
— P-przepraszam — pisnął cichutko.
Żmija prychnęła tylko, po czym położyła łeb na łapach.
— Idę spać. Jak znowu obudzisz mnie płaczem to dostaniesz po mordzie. 
Pociągnął ostatni raz noskiem, po czym kiwnął główką. Nie chciał denerwować mamusi. Wtulił się w jej futerko, a sen przyszedł dość szybko, ponieważ przez ten cały stres, stracił mnóstwo energii.

<Mamo?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)