BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

17 lipca 2019

Od Zimorodkowej Pieśni CD Zlepionej Łapy

– W takim razie n-nie musisz mówić, a-ale mnie posłuchaj… - już po pierwszym zdaniu Zimorodek przestała słuchać tej pokraki. On nawet nie umie się wysłowić! I niby ona ma spełniać jego rozkazy? Rozkazy ucznia? „a-ale mnie posłuchaj…” tsa, marz sobie.
- Mówiłeś coś? – miauknęła kąśliwie gdy jego obślizgły głos i tak „uroczo-jąkliwy” zamilkł. – Zawsze zadawałam sobie pytanie co Sroka w tobie takiego widzi. – mruknęła prychając i przyspieszyła tempa. Wojowniczka miała nadzieję, że Zlepiona Łapa podda się i zakończy starania, ale jednak – tego się po nim nie spodziewała. Terminatorowi musiało na czymś niezwykle zależeć skoro postanowił kontynuować.
- A-ale Zimorodk-k-kowa Pieśnio… Ja n-naprawdę nie chce… - widocznie poziom lęku kocura coraz bardziej rósł wraz z ilością jąkania.
- To może ty mnie teraz posłuchasz. – siostra Sroczego Żaru zastąpiła mu drogę i przyprawiła liliowego prawie o zawał serca. – Nie obchodzi mnie jakie masz zamiary. Masz zostawić Srokę w spokoju. Niezależnie od tego jak chcesz ją skrzywdzić!
- A-ale ja wc-cale n-nie… - wydukał Zlepek, ale i męki z kontynuowaniem tego zdania zostały mu odpuszczone.
- Przestań. Po prostu przestań. – wydusiła z siebie gniewnie machając ogonem. Dlaczego on musi mieć taki głupkowaty głosik?!
- T-tylko m-mnie…
- Nie! – Zimorodek wciągnęła ostro powietrze starając się opanować głos. Wbiła pazury w ziemie i zasyczała głośno wlepiając wzrok w tą krzywą mordę. Zlepiona Łapa wyraźnie szykował się do ucieczki jednak sparaliżowany strachem nadal siedział poszukując oczami interesującego obiektu tylko, aby nie patrzeć na niebieską. – Jeśli zbliżysz się do Sroczki daję słowo – nie za szybko wyjdziesz z legowiska medyka. – mruknęła dosyć cicho opanowując szalejącą we wnętrzu burzę. Nie współczuła tej pokrace. Zasłużył. Odwróciła się i zamiatając ogonem ruszyła za zapachem patrolu.

Zimorodkowa Pieśń ze spokojem jadła mewę gdy zauważyła TO. Ta głupia mysia strawa siedziała obok jej siostry, a właściwie dopiero się dosiadała niepewnie latając wzrokiem z jednego końca obozu na drugi szukając za pewne jej. Kocica oczyściła łapy i oblizała pysk po czym wyszła z cienia legowiska wojowników. „Tym razem się opanuje, ale ten wypłosz będzie przynajmniej wiedział gdzie jego miejsce. W końcu spokój może być groźniejszy od gniewu” Zlepek dostrzegając ją otworzył szerzej oczy. Pręgowana dała znak ogonem, aby ten ruszył za nią. Uczeń nie zignorował polecenia i przeprosił Sroczkę, a następnie udał się za niebieską. Widząc nadzieję w jego spojrzeniu Zimorodek prychnęła i wykrzywiła pysk z odrazą. „Taki naiwny” Kotka skierowała się do lasu nie odwracając głowy żeby sprawdzić czy Zlepiona Łapa za nią idzie. Zresztą i tak jego odór czuła na kilka lisich ogonów. W końcu przysiadła przy pieniu drzewa i zaczęła sobie strzępić pazury o korę sprawdzając przy okazji ich sprawność. Przecież efekty dźwiękowe też musiały być.
- T-tak Zimorodkowa Pieśnio…? - rozpoczął niepewnie przysiadając w pewnej odległości. Odgłosy obozu zanikły za drzewami.
- Wiesz, że gdybym się teraz ciebie pozbyła nikt by tego nie zauważył? – mruknęła odwrócona. Usłyszała jednak jak Zlep głośno wciąga powietrze. No to czas kontynuować.
- T-tak – liliowy wydobył się przynajmniej na cichy skowyt. Co prawda nie taki cichy w pieśni drzew. Właściwie nie pasował on w ogóle do całej harmonii i wyjątkowo dobrze odcinał się sprawiając wrażenie głośnego.
- No to powiedz… mam stosować jakieś kary abyś nie spotykał się z moją siostrą? Tortury? Co jeszcze możemy wymyślić – powiedziała cicho i spokojnie odwróciła się do rozmówcy. Nie zamierzała go krzywdzić. Zamierzała przestraszyć, już na pierwszy rzut oka na tą roztrzęsioną kupę futra można było wywnioskować, że to jeden z skuteczniejszych sposobów. Teatrzyk musiał trwać…

<Zlepiona Łapo? Mam nadzieję, że nie przesadziłam z tą strachliwością Zlepusia xd>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz