BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

28 lipca 2019

Od Sroczego Żaru CD Łabądka

Sroczy Żar przyciągnęła się leniwie, próbując odszukać wzrokiem siostrę. Zaraz miały ruszać na patrol. Nie była zbyt szczęśliwa, gdy okazało się, że idą tylko we dwie.
Nie trzeba było przypadkiem odnowić śladów granicznych? Kotka nie znała się na tym za bardzo, jednak rzadkością było by na patrol graniczny szły same kotki. A może to był jakiś spisek?
Gdy zlokalizowała w końcu siostrę poczuła delikatne kłucie w sercu. Kochała Zimorodka, jednak jej nienawiść do Zlepka była dla niej niezrozumiała. Podbiegła do kotki i razem ruszyły w stronę lasu. Jednomyślnie stwierdziły, że zaczną od Płaczącego Strażnika. Szły w milczeniu, żadna z nich za bardzo nie wiedziała co powiedzieć tej drugiej. Droga się niesamowicie im dłużyła, oby dwie chciały już wrócić do obozu, by zająć się swoimi sprawami. Sroka wiedziała, że nie może unikać siostry w nieskończoność, jednak tak było prościej. Nagła woń sprawiła, że oby dwie się zatrzymały.
— Samotnik — mruknęła do Zimorodka i otworzyła pysk, próbując ustalić położenie obcego kota. — Ja pójdę przodem, a ty na około
Zimorodkowa Pieśń kiwnęła łbem i weszła w głąb lasu ze stoickim spokojem. Sroka obserwowała jak ta znika w krzakach. Nie często zdarzało się spotkać samotnika na ich terenie. Szczególnie tak blisko rzeki. Skradając się powoli do potężnego drzewa, rozglądała się za intruzem. Jednak zamiast ujrzeć potężnego kocura, czy zadziorną kotkę, jej oczom ukazała się niewielka biało-czarna kupa futra. Bez wątpienia był to jeszcze kociak. Na dodatek wychodzony i zmęczony kociak. Sroka nie miała żadnego doświadczenia z kociętami i sama średnio za nimi przepadała, jednak nie wolno jej było zostawić go tutaj. Podbiegła do kocurka, nie wiedząc za bardzo co powinna zrobić i przystanęła nad nim. Pod pręgowanym futerkiem widać było zarysowane żebra. Kotka już dawno nie widziała wychudzonego kota. Kociak podniósł głowę i wybałuszył oczy na jej widok. Sroczy Żar spojrzała na niego zdziwiona. To że była trochę brudna nie pozwalało mu na takie reakcje. W końcu jest już praktycznie dorosłą kotką, należy się jej szacunek.
— K-kim j-jesteś? — szepnął zmęczonym głosem kociak.
Sroka usiadła przed nim i wypięła się dumnie. Niech wie, że ma do czynienia z potężnym wojownikiem.
— Sroczy Żar, wojowniczka Klanu Klifu — odparła pewnie, zerkając na kociaka i próbując nawiązać z nim kontakt wzrokowy. — A ty kim jesteś?
Kocurek spuścił wzrok na swoje łapy, unikając tym samym zaciekawionych ślip kotki.
— J-jestem Ł-łabądek — mruknął cicho, próbując się podnieść, jednak łapki odmówiły mu posłuszeństwa.
Kociak wyglądał tak nie poradnie. Sroka nie wiedziała jak za bardzo powinna z nim postępować. Przeklęła się w myślach, że unikała zawzięcie pociech Lawendowej Strumienia, a teraz Zaskrońca. Może wtedy lepiej poradziłaby sobie w tej sytuacji.
— A skąd się tu wziąłeś? Gdzie twoja mama? — zaczęła dopytywać się malucha, by ustalić jak się tu znalazł.
W końcu kocięta nie spadają z nieba. Jednak nim kocurek zdążył cokolwiek odpowiedzieć za drzew wyłoniła się Zimorodkowa Pieść posyłająca siostrze pytające spojrzenie.

<Łabądku? Szybka ucieczka, czy jeszcze chwilę z nami pogawędzisz?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz