BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

05 maja 2024

Od Cisowej Łapy CD. Stokrotkowej Łapy

Szła właśnie na zbieranie ziół z Naparstnicową Kołysanką. Mentorka oddaliła się i powiedziała, żeby się nie zgubiła i nie zjadła niczego trującego. Tak więc stała mniej więcej w tym samym miejscu przy granicy z Klanem Burzy. Siedziała tam, tak patrząc na wrzosowiska. Jak oni mogą tam żyć? Przecież zawsze mogą ich porwać jakieś sokoły!
Wtem zobaczyła rudą uczennicę z kwiatami w pysku, więc schowała się za jakimś krzakiem, obserwując ją spomiędzy liści. Patrzyła, powstrzymując wybuch śmiechu, jak ta próbowała odgonić biednego robaka. Wtedy wyszła zza osłony i patrzyła, jak córka Lwiej Paszczy się tłumaczy.
- Uspokój się. Nie gryzę - zażartowała. Nieznajoma odetchnęła lekko.
- To dobrze – odparła kotka. – Ty jesteś uczennicą z Klanu Wilka? – zapytała, rozglądając się.
- Tak, a kim miałabym być? Przywódczynią Klanu Nocy? - Cisowa Łapa odparła sarkastycznie na oczywiste pytanie. Uczennica uśmiechnęła się lekko.
- Miło mi poznać przywódczynię Klanu Nocy – zaśmiała się. – Jestem Stokrotkowa Łapa. Lekko się uśmiechnęła. Burzaczka miała poczucie humoru. Nie powie.
- Cisowa Łapa - mruknęła od niechcenia.
- A tak w ogóle, co tu robisz? I... Od kiedy tu jesteś? - zapytała ruda, odkładając kwiaty na ziemię. Najwyraźniej miała nadzieję, że uczennica medyka nie widziała jej próby odgonienia robaka. Jaka szkoda dla niej.
- Mówisz, jakbym nie miała prawa być po swojej stronie granicy - parsknęła. - A odpowiadając na twoje drugie pytanie. Wystarczająco długo. - Uśmiechnęła się wrednie.
Lekki niepokój pomieszany ze wstydem wstąpił na pysk siostry Liliowej Łapy. Położyła uszy na głowie.
- No... Byłam pewna, że nikogo nie ma w okolicy – powiedziała cicho, czując coraz większe zawstydzenie. Naprawdę jej aż tak na tym zależało? Tamta westchnęła cicho.
- No to się myliłaś - powiedziała wilczaczka, a potem zaśmiała się szyderczo.
Kotka odsunęła się trochę od granicy. Na jej pysk wlała się czerwień spowodowana wstydem.
- Wiesz... Teraz kwiaty mają wiele robaków – mruknęła, starając się jakoś wybrnąć z tej sytuacji.
- No to, czego się spodziewałaś? Że zobaczysz motylka? - Jeszcze bardziej szydziła z kotki. Gdyby była z jakiegokolwiek innego klanu może pozostawiłaby to przyjaźnie, ale Burzak to Burzak. Czyli wróg, którego trzeba zniszczyć.
Ruda skuliła się nieco, jeszcze bardziej się czerwieniąc. Kilka łez pojawiło się w jej oczach, jednak szybko je wytarła.
- Później p-pewnie będą motylki... Jakbyś nie w-wiedziała, z niektórych robaków powstają m-motyle – odparła, starając się zachować resztki godności w tej sytuacji. Nie szło jej jednak to najlepiej, ponieważ już zaczęła się jąkać.
- Tak wiem, nie jestem upośledzona. Ogarnij się Bekso- powiedziała niebieska. - Personalnie nic do ciebie nie mam, ale wróg to wróg- wytłumaczyła jej.
Córka Lwiej Paszczy przechyliła głowę w bok i spojrzała na Cisową Łapę zdezorientowana.
- Ale ja nie jestem w-wrogiem – odparła, najwyraźniej nie rozumiejąc, o co chodzi.
-Tak? Powiedz to swojej przywódczyni. - Tortie mruknęła sarkastycznie.
- Ale ja naprawdę nie w-wiem, o co chodzi Cisowa Łapo – siostra Rozwydrzonego Bachora oznajmiła cicho. – Nie m-mam pojęcia... Rozmawiałam już z k-kilkoma kotami z twojego klanu. Żaden z n-nich nic nie mówił o wrogach... – powiedziała, znów spuszczając głowę – Wyjaśnisz mi?
- Na zgromadzeniach zapomina się o barierach, dlatego pewnie o niczym nie słyszałaś. Zapytaj jakiegoś starszego. Mam lepsze rzeczy do roboty niż edukowanie Burzaka. - Pręgowana tygrysio powiedziała zażenowana.
- Dobrze Cis – odpowiedziała uczennica i znów otarła łzy łapą. Mimo wszystko uśmiechnęła się do uczennicy z sąsiedniego klanu. Brązowooka skinęła głową.
- Dobra postawa Zającu - powiedziała na pożegnanie i zniknęła w lesie.

<Zającu?>
[530 słów]
[przyznano 11%]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)