Jako pierwszy spadł na mech, by móc oczarować swoją rodzicielkę. Firletkowy Płatek nie czekała długo, i najszybciej jak mogła wylizała rudaska, podając go do boku rodzącej Olchy. Zaraz za nim na świat przyszła Barwinek, a potem jeszcze Rubin. Swoją obecność na świecie ukazał kilkoma, krótkimi, lecz głośnymi piskami. Nie wiedział gdzie jest, nie wiedział dlaczego tu jest. Wiedział jedynie że jest zimno. A nie ciepło, jak to było we wnętrzu matki. Jedyną rzeczą jaką mu się w tym momencie podobała, to to, że jego brzuch wypełniała słodka i ciepła ciecz. Mrucząc i ugniatając bok matki, pożywiał się mlekiem.
~*~
Promienie słońca zaczęły nieśmiało wpadać do kociarni, tworząc złote cętki na futrach jego mieszkańców. Wszyscy byli pogrążeni jeszcze w śnie, prócz dwóch kotów. Gorzki siedział w wyjściu i obserwował obóz spokojnym spojrzeniem. Olchowe Serce za to, po kryjomu obserwowała swojego pierworodnego. Gdy tylko się odwracał, ta zamykała oczy i udawała że śpi. Kłapouchy podniósł się na swoje cztery, krótkie łapy, i w ciszy podreptał do matki. Zwinął się w kulkę przy jej pysku, wzdychając cicho.
— Gorzki...śpisz? — Nie chciał odpowiadać. A przynajmniej nie umiał.
— Nie. — wychrypiał niemal szeptem. Długie milczenie robiło swoje. Poczuł łapę na swoim grzbiecie. Nie chciał protestować, bo po co? Może mama opowie mu jakąś historię. Prędko też poczuł na swojej głowie szorstki język matki.
— Opowiesz mi może...jakąś bajkę? — miauknął nagle. Chciał znów usłyszeć cudowny głos matki. Był taki miły, delikatny dla jego uszu. Zawsze był taki melodyjny. Totalnie jakby był w lesie, a na około ćwierkały ptaki.
— Niech no pomyślę. — zaczęła, wywracając także Gorzkiego swoją łapą na grzbiet, by mógł zobaczyć chociaż jej pysk. — Był kiedyś bardzo zły kocur, noszący miano Mroku. Futro miało smolisto-czarną barwę, a oczy były intensywnie czerwone. Władał całym lasem. Jego metody rządzenia z pewnością nie były przyjemne dla kotów zamieszkujących ten las. Jeść mogły tylko za jego pozwoleniem, a gdyby zjedli choć odrobinę zwierzyny podczas polowań, mogli pożegnać się z życiem, i...zasnąć w wieczny sen. To tylko przykład. Mrok potrafił być o wiele, wiele okrutniejszy. Pewnego dnia w lesie pojawiła się biała, śliczna kocica o głębokich, niebieskich oczach. Przedstawiła się jako Gwiazda. Połączyła siły ze zbuntowanymi kotami, pozbywając się Mroku raz, a na zawsze. Został zesłany na samotny żywot pod ziemią.
Ciałkiem młodego klifiaka... władały mieszane uczucia. Gorzki sam miał pewne problemy z określeniem, jakie one są. Głuchą ciszę w jego głowie przerwały zaspane miauknięcia rodzeństwa Gorzkiego, którzy właśnie wybudzili się ze snu. Olcha powiedziała mu, aby znalazł sobie teraz inne zajęcie, a sama odwróciła się do Barwinek i Rubinka, aby ich nakarmić. Westchnąwszy, przeturlał się na brzuch, wkrótce potem pochłonął go sen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz