Zlepek zaśmiał się radośnie, po czym wybył z legowiska uczniaków. Czteroosobowa grupka uczniów wybyła niedaleko obozu. Kozia Łapa z dumą dzierżył w swoim jasnym pysku brązowy przedmiot, stanowiący zgubę jakiegoś tylko jemu znanego drzewa. Kocur położył ją po środku, między pozostałą trójką, po czym odchrząknął, aby zabrać głos, uprzednio jednak niepewnie spojrzał po reszcie kotów. Zlepkowi przeszło przez myśl, że niepotrzebnie się denerwuje. Przecież wszyscy tutaj go lubią i chętnie posłuchają, co wymyślił, szczególnie, że pomysły miewał świetne! Syn Nowiu uśmiechnął się pokrzepiająco do przyjaciela.
— Więc, będziemy w dwóch drużynach. Ja i Śnieżka w jednej, Żurawina i Zlepek, w drugiej. Naszym zadanie będzie przejmowanie szyszki — poruszył się, łapą wyznaczając teren. Zrobił dwie długie kraski, po przeciwnych stronach ich "pola". — Każda drużyna ma swoją linię, której broni. Jeśli szyszka przekroczy linię za Zlepkiem i Żurawiną, ja i Śnieżka zdobywamy punkt. Jeśli będzie na odwrót, punkt dostaje Zlepek i Żurawina. Szyszkę można chwytać w pysk i uderzać łapami. Nie wolno drapać, ani gryźć przeciwników, dozwolone jest przewracanie, ale nie w sposób taki, aby zranić. Wygrywa drużyna, która zdobędzie więcej punktów No i ten... Co myślicie? — Uśmiechnął się nieśmiało. Cała trójka spojrzała po sobie.
— Super! — oznajmił entuzjastycznie Zlepek.
— Tak, brzmi świetnie — oświadczyła Śnieżna Łapa, uśmiechając się miło do towarzysza.
— Na co czekamy? — zapytał wesoło Żurawinowa Łapa. Koza Uśmiechnął się, zadowolony z faktu, że jego propozycja się podoba.
— Na początek ja i Żurawinowa Łapa ustawimy się na środku, w równej odległości od szyszki. Zlepiona i Śnieżna Łapa policzą do trzech. Na trzy, możemy rzucić się po szyszkę. Gotowi? — Reszta zebranych pokiwała głowami energicznie.
Wyznaczeni uczniowie stanęli na środku, przez krótką chwilę wymieniając się poważnymi spojrzeniami. Zlepek i Śnieżka zaśmiali się cicho, widząc to, zaraz jednak zaczęli odliczać. Kiedy doszło do trzech, dwójka kocurów wyskoczyła przed siebie, rzucając się na szyszkę. Zlepek zauważył, jak Koza, dzierżąc przedmiot w pysku, rusza w kierunku ich linii i pobiegł na niego, aby przeciąć mu drogę. Skoczył na kocura, w wyniku czego niewielka szyszka wypadła z jego ust. Widząc nadciągającą Śnieżną Łapę, pospiesznie kopnął przedmiot w kierunku pręgowanego dziko ucznia, który chwycił go w pysk i ruszył przed siebie. Kozia Łapa szybko podniósł się i odbijając się od podłoża skoczył na Żurawinka. Szyszka wypadła z jego pyszczka i poturlała się między Zlepka, a Śnieżkę. Dwójka kotów nie wiele myśląc rzuciła się przed siebie, równocześnie skacząc na niewielki przedmiot. Śnieżna Łapa była pierwsza, jednak Zlepek, zdeterminowany, skoczył za nią w efekcie czego dwójka kotów przeturlała się, a szyszka wypadła nieodpodal nich, tak, że oboje mieli ją w zasięgu łap. Termiantorzy wylądowali tak, że syn Księżycowego Pyłu wprost leżał na bengalce, co musiało wyglądać dość zabawnie.
— No hej, hej — przywitał się wesoło, szczerząc ząbki — wybacz mi to średnio przyjemne lądowanie, wezmę tylko tamtą szyszkę i już mnie nie ma — uśmiechnął się, wyciągając łapki w kierunku przedmiotu. Żurawinowa i Kozia Łapa mnknęli w ich kierunku, zostawiając za sobą chmurki ziemi.
— Więc, będziemy w dwóch drużynach. Ja i Śnieżka w jednej, Żurawina i Zlepek, w drugiej. Naszym zadanie będzie przejmowanie szyszki — poruszył się, łapą wyznaczając teren. Zrobił dwie długie kraski, po przeciwnych stronach ich "pola". — Każda drużyna ma swoją linię, której broni. Jeśli szyszka przekroczy linię za Zlepkiem i Żurawiną, ja i Śnieżka zdobywamy punkt. Jeśli będzie na odwrót, punkt dostaje Zlepek i Żurawina. Szyszkę można chwytać w pysk i uderzać łapami. Nie wolno drapać, ani gryźć przeciwników, dozwolone jest przewracanie, ale nie w sposób taki, aby zranić. Wygrywa drużyna, która zdobędzie więcej punktów No i ten... Co myślicie? — Uśmiechnął się nieśmiało. Cała trójka spojrzała po sobie.
— Super! — oznajmił entuzjastycznie Zlepek.
— Tak, brzmi świetnie — oświadczyła Śnieżna Łapa, uśmiechając się miło do towarzysza.
— Na co czekamy? — zapytał wesoło Żurawinowa Łapa. Koza Uśmiechnął się, zadowolony z faktu, że jego propozycja się podoba.
— Na początek ja i Żurawinowa Łapa ustawimy się na środku, w równej odległości od szyszki. Zlepiona i Śnieżna Łapa policzą do trzech. Na trzy, możemy rzucić się po szyszkę. Gotowi? — Reszta zebranych pokiwała głowami energicznie.
Wyznaczeni uczniowie stanęli na środku, przez krótką chwilę wymieniając się poważnymi spojrzeniami. Zlepek i Śnieżka zaśmiali się cicho, widząc to, zaraz jednak zaczęli odliczać. Kiedy doszło do trzech, dwójka kocurów wyskoczyła przed siebie, rzucając się na szyszkę. Zlepek zauważył, jak Koza, dzierżąc przedmiot w pysku, rusza w kierunku ich linii i pobiegł na niego, aby przeciąć mu drogę. Skoczył na kocura, w wyniku czego niewielka szyszka wypadła z jego ust. Widząc nadciągającą Śnieżną Łapę, pospiesznie kopnął przedmiot w kierunku pręgowanego dziko ucznia, który chwycił go w pysk i ruszył przed siebie. Kozia Łapa szybko podniósł się i odbijając się od podłoża skoczył na Żurawinka. Szyszka wypadła z jego pyszczka i poturlała się między Zlepka, a Śnieżkę. Dwójka kotów nie wiele myśląc rzuciła się przed siebie, równocześnie skacząc na niewielki przedmiot. Śnieżna Łapa była pierwsza, jednak Zlepek, zdeterminowany, skoczył za nią w efekcie czego dwójka kotów przeturlała się, a szyszka wypadła nieodpodal nich, tak, że oboje mieli ją w zasięgu łap. Termiantorzy wylądowali tak, że syn Księżycowego Pyłu wprost leżał na bengalce, co musiało wyglądać dość zabawnie.
— No hej, hej — przywitał się wesoło, szczerząc ząbki — wybacz mi to średnio przyjemne lądowanie, wezmę tylko tamtą szyszkę i już mnie nie ma — uśmiechnął się, wyciągając łapki w kierunku przedmiotu. Żurawinowa i Kozia Łapa mnknęli w ich kierunku, zostawiając za sobą chmurki ziemi.
< Śnieżko? uwu >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz