Od Wschodzącej Fali C.D. Lśniącego Słońca

*dla ludzi, którzy znajdą dwa nawiązania do pewnych dwóch filmów, będzie specjalne miejsce w moim serduszku*

Kotka zawahała się przez moment po słowach Lśniącego Słońca, prostując się w siadzie. Kiwnęła głową, uśmiechając się lekko. Skoro może zostać, to postara się pomóc. Sądząc po tonie głosu liliowego kocura, będzie to dość trudna sprawa.
Potokowa Gwiazda również pokiwał głową, wpatrując się w nowo mianowanego medyka świdrującymi oczami. Wschodząca Fala spojrzała na partnera z zaskoczeniem, ponieważ od dawna nie widziała tak ogromnej iskry ciekawości w jego wzroku.
— Mów, o co chodzi Lśniąca Ł- — czarny kocur ugryzł się w język, spoglądając na asystenta z lekką dozą zakłopotania.
— L-lśniące Słońce — pomógł liderowi liliowy, uśmiechając się lekko. Przez moment nikt nic nie powiedział, więc wszyscy spoglądali po sobie nieco niepewnie. Ogon Wschodzącej Fali drgnął lekko, po czym syn Poplamionego Piórka wreszcie przypomniał sobie, po co tu przyszedł.
— Chodzi o sen — mruknął niepewnie kocur — Wizja od Gwiezdnych.
Na te słowa spojrzenie Potokowej Gwiazdy nieco stwardniało, a sam wyraz jego pyska stał się jeszcze poważniejszy. Wschodzik sądziła, że to już ostateczna forma tej miny, a jednak Czarny Potok nadal ja zaskakuje...
Pod tym spojrzeniem Lśniące Słońce skulił się bardziej niż wcześniej, na co Wschodząca Fala z lekka mu współczuła. No cóż, żeby się go nie bać, trzeba by było zobaczyć, jak bawił się w żłobku z dzieciakami, kiedy nikt nie patrzył.
— Śmiało, Lśniące Serce — miauknęła kotka przyjaźnie, patrząc na medyka ciepło — Nie zjemy cię, słowo honoru.
Szczerze, to czuła się tam nieco obco. Owszem, była partnerką lidera klanu, jednak nie była kimś ważnym. Mimo to mogła zostać przy tak ważnej sprawie, jaką jest sen od klanu gwiazdy. Może jednak powinna zacząć zachowywać się, nieco poważniej, skoro patrzono na nią w taki sposób…
Lśniące Słońce zachęcony ciepłym głosem kotki rozluźnił się nieznacznie, biorąc głęboki oddech.
— Widziałem… niepokojące rzeczy — mruknął poważnie, po czym zaczął opowiadać całą wizję.
Z każdym kolejnym zdaniem Wschodząca Fala miała coraz większy mętlik w głowie. Potokowa Gwiazda za to wpatrywał się w medyka niewzruszony do końca jego opowieści.
Szylkretka do końca nie wiedziała, jak kocur potrafił to robić. W sensie nie stresować się, mimo że w środku zapewne jest przejęty do granic możliwości. Pewnie prędzej czy później zacznie jej jojczeć, czy na pewno dobrze zrobił. Tfu, sama nie wiedziała, dlaczego jej się o to pytał. Przecież wszystko, co kocur zrobi, jest dla dobra klanu!
— Co o tym m-myślisz Po-potokowa Gwiazdo? — zapytał cicho Lśniące Słońce, gdy skończył opowiadać.
Czarny kocur wziął głęboki wdech i zerknął na swoją partnerkę kątem oka. Wschodząca Fala wyłapała w jego spojrzeniu iskierkę niepokoju, dlatego uśmiechnęła się delikatnie w jego stronę.
„No ważniaku jestem z tobą. Cokolwiek powiesz, na pewno podejmiesz właściwą decyzję”.
— Myślę — mruknął lider, skanując wzrokiem swoje legowisko — że powinniśmy się przygotować. Nie wiem dokładnie, co Klan Gwiazdy chciał ci przekazać, ale nie należy tego lekceważyć. To musiało być ostrzeżenie, zbliża się coś naprawdę niedobrego…
Wschodząca Fala zamrugała dwukrotnie, wzdrygając się z lekka. Niebezpieczeństwo. Ona sama również nie miała jakiegoś sensownego wytłumaczenia co do tych wizji. Czarna, wychudzona kocica z żółtymi oczami? Jedyna kotka, jaka mogłaby porównać do tego opisu, byłaby Pierzasta Gwiazda. Tylko że starsza odeszła już całkiem niedawno, jeśli dobrze usłyszała w trakcie rozmów na zgromadzeniu. Nie niosła się za nią jednak jakaś czarna mgła śmierci, więc to na pewno nie była ona. Zresztą, Klan Nocy od jakiegoś czasu był z nimi w pokojowych stosunkach. W końcu oddali im część terytoriów, która kiedyś do nich należała!
A lis? Może jakiś kręci się tu w pobliżu, bagna wskazywałyby na okolice Klanu Nocy. Może będą mieli z nimi problem? Tylko po co mieliby miauczeć, przecież w ten sposób pokażą, że nadchodzą.
Wymienili się jeszcze kilkoma spostrzeżeniami, aż Lśniące Słońce stwierdził, że musi wracać do legowiska. Teraz razem z Różanym Kwiatem całkiem sprawnie sobie poradzą.
Było widać bardzo wyraźnie, że to już nie ten sam kocurek, który w żłobku pomylił go z mamą. W sumie to jakby nie zauważyć prawdopodobnie to dzięki dzieciom Poplamionego Piórka sama pokusiła się na takie brzdące. Rany, czy to świat tak szybko się zmienia, czy ona się starzeje?
Potok zarządził gruntowne zmiany: wysyłał podwójne patrole, kazał gromadzić większe zapasy.
„Musimy być przygotowani na wszystko” mówił do członków klanu, którzy pytali, o co chodzi. Kotka mu się nie dziwiła. Czarny kocur starał się troszczyć o swój klan, najlepiej jak potrafił.
W międzyczasie Pszczółka została wojowniczką, jej kochani rodzice postanowili zostać starszymi, a jej kochany partner wysyłał jej proste, ale ukryte wiadomości. W sumie ona sama też chciała się zapytać kocura o to samo.
— Pszczółka została już wojowniczką — mruknął sennie w którymś momencie Potokowa Gwiazda, kładąc głowę na grzbiecie Wschodzącej Fali — Mak i Lilia też na pewno niedługo skończą szkolenie…
Leżeli od jakiegoś czasu wtuleni w siebie, nie mogąc w żaden sposób zasnąć. Noc była tego dnia stosunkowo ciepła jak na Porę Nagich Drzew. Wiosna była coraz bliżej, dało się ją wyczuć w powietrzu. Szylkretka otworzyła oczy, spoglądając na partnera z cieniem smutku w oczach.
—Już nawet nie wiem w którym momencie oni tak szybko wyrośli — mruknęła, wzdychając cicho — Gdzie te maluchy, które jeszcze chwilę temu tarmosiły mnie w żłobku na wszystkie strony…
Wcisnęła swój pysk między łapy, spoglądając na leżący przed nią wyschnięty listek. Momentalnie powróciła wspomnieniami kilka księżyców wstecz, kiedy to pędraki bawiły się podobnymi zabawkami. Szczerze, tak jak nie lubiła budzić się wcześnie rano przy akompaniamencie kocięcych kłótni, tak brakowało jej obserwowania ich wspólnej zabawy.
— Czy myślisz o tym samym, co ja? — przerwał ciszę Potok po dłuższej chwili.
Wschodząca Fala spojrzała na kocura bezsilnie, lecz zauważając jego zalotny uśmieszek, otworzyła szerzej oczy. Uniosła głowę i uchyliła z lekka pyszczek, patrząc się na niego z zawahaniem.
— A-ale czy my powinniśmy? — zaczęła niepewnie Wschodząca Fala — Tak teraz, na zimę? Mogą zachorować. A jak dzieciaki zrobią się zazdrosne? Uznają, że ich nie kochamy, dlatego zrobiliśmy inne. Dodatkowo przecież… masz tyle na głowi-
Potokowa Gwiazda westchnął rozbawiony, zakrywając w pewnym momencie swojej partnerce pyszczek. Rozumiał jej zdenerwowanie, ale miał wrażenie, że Wschodząca Fala za bardzo się wszystkim przejmuje.
— Czy ty się mnie boisz? — zapytał, uśmiechając się łobuzerko, nadal trzymając łapę na nosie kotki.
Wschodząca Fala wytrzeszczyła oczy, w których pojawiła się iskierka niedowierzania. Ah, tak sobie pogrywa?! Powtórka z rozrywki, ale przy odwróconych rolach? O nie, tak nie będzie.
Starała się ukryć swoje rozbawienie, ale średnio jej to wychodziło.
— Ja się boję?! I kto to mówi — zapytała, udając oburzenie — Czy to jakiś rodzaj wyzwania? Od razu mogę ci powiedzieć jego wynik: przegrasz tatuśku!
Rany, jaka ona była głupia. Oczywiście, że nic się nie stanie. Jedyne co zrobią, to powiększą swoją pokręconą rodzinę. Czarny kocur, zauważając, że został zdemaskowany, parsknął cicho śmiechem.
— Przychodzisz do mojego legowiska… — zaczął wesoło kocur, na co kotka pokazała mu język — I pokazujesz mi taki brak szacunku…? Oj, czas cię pokarać.
Wschodząca Fala wybuchła śmiechem w momencie, w której Potok postanowił rzucić się na nią i przeturlać po połowie legowiska. I tylko Klan Gwiazdy wie, co działo się dalej.
Od tamtego momentu zadziało się w klanie wiele. Odeszło dwoje członków jej kochanej rodziny. Zmarła Fenkułowe Serce, którą Wschodząca Fala traktowała jak swoją własną babcię. Mimo że kotka była w tym samym wieku co jej teść. A co do Spadającego Liścia… Jego żywot również zakończył się we śnie. Może i Potokowa Gwiazda nie był w za ciepłych kontaktach ze swoim ojcem, ale i tak przez kilka nocy po śmierci starszego, często uspokajała partnera.
Najgorsze jednak stało się nieco później. Dzień przed tym, gdy Wschodząca Fala chciała pójść do Lśniącego Słońca i dowiedzieć się co nieco o swoim stanie, zniknęła jej pierworodna córka.
Pszczółka po prostu zapadła się pod ziemię, przez co szylkretka dostała małego załamania nerwowego.
„Jest wojowniczką, na pewno wszystko z nią dobrze! Pewnie się gdzieś zgubiła” pocieszali ją wszyscy.
To prawda, Pszczółka była silna, na pewno wszystko z nią gra. Nie zniosłaby straty, gdyby patrol znalazł jej ciało. Mogła żyć ze świadomością, że jej córeczka po prostu jest gdzieś tam i żyje sobie w spokoju… Może uciekła, bo Wschodzik za mało się nią opiekowała? Tylko że gdy była w ich wieku, jej kochany staruszek pilnował ją i Żądełko dzień i noc. Niezbyt jej się to podobało, więc dzięki swoim własnym doświadczeniom, ona również nie wtrącała się w ich sprawy.
Nie tylko ona odchodziła od zmysłów. Potok dostał tego dnia naprawdę mocnego kręćka. Wysłał kilka patroli, w tym jeden poszukiwawczy na czele z nim samym. Wrócili dopiero wieczorem, nie znajdując nic, lecz czarny kocur nie tracił nadziei.
Następnego dnia Wschodząca Fala udała się do legowiska medyków. Nie spała całą noc, nie zjadła praktycznie nic od poprzedniego dnia. Nikt nie był w stanie jej do niczego przekonać, nawet Potok. Ona po prostu musiała czuwać. Gdyby tego nie zrobiła, prawdopodobnie uznałaby, że jest najgorszą matką na świecie. To nie tak, że już tak uważa.
Gdy weszła do lecznicy, zapach ziół wręcz ją odepchnął. Zachwiała się, siadając w samym wejściu.
Wszystko na szczęście zauważyła Różany Kwiat, która podeszła prędko do szylkretki.
— Wschodząca Falo, czy wszystko gra? — zapytała kotka zmartwiona.
Córka Zabluszczonego Futerka patrzyła się przez moment w ziemię, mając przed oczami czarne plamki. Potrząsnęła głową, dzięki czemu zmroczenie zniknęło.
— T-tak wszystko gra — mruknęła słabo, podnosząc się powoli — Jest Lśniące Słońce? Muszę z nim porozmawiać…
Asystent medyka i jej córeczka byli sobie dość bliscy. Pamiętała jakim wsparciem była Pszczele Żądło dla kocura, gdy ten stracił swoje rodzeństwo. Może wiedział coś o jej zniknięciu? Może mówiła mu, że gdzieś idzie, albo co planuje. Może dzięki temu ją znajdą?
— Powinien być na tyłach — mruknęła medyczka ciepło, odprowadzając przyszłą królową wzrokiem.
Tak jak mówiła cętkowana szylkretka, Wschodząca Fala znalazła Lśniącego przy skryte na zioła. Zwrócił w jej stronę swoje błękitne ślepia, po czym uśmiechnął się lekko.
— Witaj Wschodząca Falo — mruknął z lekka zmartwiony, patrząc na stan wojowniczki — Potrzebujesz czegoś?
— Witaj Lśniące S- — mruknęła, lecz nagle zrobiło jej się okropnie słabo.
Świat zawirował sekundę później, a potem utonęła w ciemności. Tak to jest, jak wykończy się swoje ciało w trakcie ciąży.

<Lśniący? Drama queen przybyła xD>