BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

28 grudnia 2022

Od Wypłosza cd Bylicy

Opisał jej szczegółowo jak tam dojść. Może stara wariatka wpadnie i ją złapią, puszkując raz na zawsze. Oby tylko jeszcze Krokus z nią poszła. Wtedy pozbędzie się dwóch problemów z głowy. Naprawdę były szalone jeżeli chciały tam iść. Kto normalny pisałby się na coś takiego? Ale... To go nie obchodziło. Chciał jak najszybciej zniknąć tym dwóm z oczu i już ich nigdy nie spotkać na swojej drodze. 
- Krokus, bierz go. - miauknęła Bylica, a mu aż serce stanęło na te słowa. Co. Jak to miał z nimi iść?! - Zabieramy go ze sobą. 
Krokus od razu podeszła do niego, niczym posłuszny pies. Cholera. Co teraz? 
- Nawet nie próbuj uciekać. Już wiem, czym są kanały. - uświadomiła mu, że ten numer kolejny raz nie przejdzie.
Zaparł się łapami, sycząc groźnie na samotniczki. O nie! Nie, nie, nie! Nie zamierzał trafić do paki! Miał gdzieś czy wiedziały o kanałach czy nie. Nie był samobójcą!
- Nigdzie z wami nie idę! Zostawcie mnie! Nie zamierzam trafić w to miejsce! Jesteście świrnięte, że w ogóle chcecie tam iść! To samobójstwo! - Wyrywał się i szarpał, próbując im nawiać, póki jeszcze był w stanie się ruszać.
Niebieska od razu powaliła go na ziemię.
- Ah tak...czyli posyłałeś nas tam na złapanie? Znowu chciałeś nam pozwolić umrzeć? Ty mały gnoju... - warknęła Bylica, przejeżdżając mu pazurami po pysku. - Zabiję cię. Zabiję cię ty parszywy szczurze. Masz wymyślić sposób, w jaki mogę się tego dowiedzieć, trzymając cię na muszce. Inaczej zginiesz tu i teraz. - zagroziła, znów uderzając go mocno w pysk. - Odpowiedz mi! - wrzasnęła na niego.
Pisnął, krzywiąc się. Zwariowała! Przecież tylko je ostrzegał! No... Chciał, aby tam poszły, ale nie przecież ich do tego nie zachęcał! 
- Opanuj się kobieto! Ja was tam przecież nie posyłam. Ostrzegłem przed tym miejscem! Same stwierdziłyście żeby tam pójść! Nie namawiałem was do niczego! Masz coś nie tak z łbem! Gdy mówiłem, że koty stamtąd nie wracają, to nie sądziłem, że wybierzesz się tam na wycieczkę!
Ta jednak niczym głucha znowu dała mu po pysku.
- Myślisz, że jestem głupia?!
Znów wydał z siebie żałosny pisk. Tak. Była głupia. Była, bo nie rozumiała co do niej mówił.
- A owszem! Pokazałaś to wiele razy, rzucając się na gangi, by przejąć władzę. Nikt normalny tak nie robi! A teraz chcesz iść w to miejsce. Niby po co? Czemu ci zależy, by wiedzieć czy ktoś stamtąd wraca?
- BO SKAZA I SZCZEKUSZKA TAM SIĘ DOSTALI PRZEZ CIEBIE, TUMANIE! - wrzasnęła, waląc go w furii.
- Nie zwalaj na mnie winy! Ty się uwolniłaś, a nie zdołałaś pomóc dzieciom? To twoja wina, a nie moja! Szukasz sobie kozła ofiarnego, bo nie możesz tego przełknąć! - krzyknął, próbując zignorować ból. Och... Znowu był workiem do bicia. Świetnie. Nie mógł jednak nic zrobić. Ich było dwoje, a on jeden. 
- DWUNODZY ICH ZABRALI NIM ZDĄŻYŁAM SIĘ UWOLNIĆ! - wrzasnęła, waląc w kocura łapami. - A TO TWOJA WINA, MOGŁEŚ UWOLNIĆ KOGOKOLWIEK I ZWIAĆ! 
Zacisnął pysk i oczy, osłaniając łeb kończynami. Czekał aż kocica się uspokoi. Ciało go jednak już pobolewało. I to bardzo. Miał nadzieję, że tylko nie zakatuje go na śmierć! Musiał wrócić do Blanki! 
Starucha biła go jeszcze przez chwilę, aż emocje jej opadły. Zmęczona usiadła, charcząc i mamrocząc coś do siebie.
- Matko? - spytała Krokus.
- Mam go dość. To bezużyteczny śmieć, który nawet nie żałuje, że prawie nas zabił. Niech spadnie na naostrzony kamień - warknęła.
Leżał, drżąc. Całe ciało go bolało. Słowa Bylicy sprawiły jednak, że się przeraził. Co jeśli będą chciały go zabić?!
- J-jak nie chcecie mnie w-widzieć, to dajcie mi o-odejść... - poprosił słabym głosem. 

<Bylico ty wariatko?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)