BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

po wygranej bitwie z wrogą grupą włóczęgów, wszyscy wojownicy świętują. Klan Nocy zyskał nowy, atrakcyjny kawałek terenu, a także wziął na jeńców dwie kotki - Wężynę, która niedługo później urodziła piątkę kociąt, Zorzę, a także Świteziankową Łapę - domniemaną ofiarę samotników.
W czasie, gdy Wężyna i jej piątka szkrabów pustoszy żłobek, a Zorza czeka na swój wyrok uwięziona na jednej z małych wysepek, Spieniona Gwiazda zarządza rozpoczęcie eksplorowania nowo podbitych terenów, z zamiarem odkrycia ich wszystkich, nawet tych najgroźniejszych, tajemnic.

W Klanie Wilka

Klan Wilka przechodzi przez burzliwy okres. Po niespodziewanej śmierci Sosnowej Gwiazdy i Jadowitej Żmii, na przywódcę wybrany został Nikły Brzask, wyznaczony łapą samych przodków. Wprowadził zasadę na mocy której mistrzowie otrzymali zdanie w podejmowaniu ważnych klanowych decyzji, a także ukarał dwie kotki za przyniesienie wstydu na zgromadzeniu. Prędko okazało się, że wilczaki napotkał jeszcze jeden problem – w legowisku starszych wybuchła epidemia łzawego kaszlu, pociągająca do grobu wszystkich jego lokatorów oraz Zabielone Spojrzenie, wojowniczkę, która w ramach kary się nimi zajmowała. Nową kapłanką w kulcie po awansie Makowego Nowiu została Zalotna Krasopani, lecz to nie koniec zmian. Jeden z patrolów odnalazł zaginioną Głupią Łapę, niedoszłą ofiarę zmarłej liderki i Żmii, co jednak dla większości klanu pozostaje tajemnicą. Do czasu podjęcia ostatecznej decyzji uczennica przebywa w kolczastym krzewie, pilnowana przez ciernie i Sowi Zmierzch.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 23 czerwca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 marca 2023

Od Koniczynowej Łapy

Kotka po kolejnych nieudanych ćwiczeniach z polowania, miała dosyć. Wypruwała sobie żyły, ćwiczyła, tyle ile mogła, poświęcała na treningi wiele czasu, a i tak ciągle jednak zdobycz uciekała jej prosto sprzed łap. Zaczynała odczuwać coraz większą frustrację na siebie.
 Niedługo zostanie wojowniczką. A wojownik powinien umieć, chociaż upolować cokolwiek. Nie mogła się tak łatwo poddać i sobie odpuścić. 
 Reszta ćwiczeń z mentorką przebiegała sprawnie, więc jedynym problemem rudej było to przeklęte polowanie. 
 - Ułóż odpowiednio łapy i ustaw się w odpowiedniej pozycji. Próbuj aż do skutku. -Stanowczy głos Zakrzywionej Ości wyrwał ją z zamyśleń. 
Kotka kiwnęła lekko głową i zrobiła tak, jak kazała mentorka. Znała już pozycję myśliwską niemal na pamięć i czekała w miejscu, aż jakieś małe stworzenie będzie w pobliżu.
 Parę chwil potem do jej uszu dobiegł cichy szelest. Skupiła wzrok na jednym z krzaków, zza którego dochodził ten dźwięk. Skupiła na nim całą swoją uwagę i czekała cierpliwie, aż cel na moment wyłoni się z ukrycia.
 Gdy tylko zwierzyna wychyliła swój mały łebek, Koniczynowa Łapa rzuciła się na nią z pazurami. Jak tylko poczuła pod nimi małe, martwe ciało, uśmiechnęła się szeroko. Zaczęła lekko podskakiwać z radości.
  - Udało mi się! - wykrzyknęła z radością uczennica, czując napływająca dumę. Nareszcie osiągnęła to, na co długo pracowała.
 - Gratuluje, ale nie cieszyłabym się zbyt pochopnie na twoim miejscu. Mogłaś mieć szczęście i tyle. Jeden taki sukces nie oznacza, abyś przestawała ćwiczyć- mruknęła jej mentorka i ruda pokiwała głową na znak zgody. 
Pochwaliła ją. Była uradowana i miała nadzieję na to, że będzie osiągać więcej takich sukcesów.

*Po ostatnim zgromadzeniu*

 Koniczynowa Łapa czuła się źle. Nie mogła ostatnimi czasy zbytnio spać przez widoki, które wciąż krążyły w jej głowie po ostatnim zgromadzeniu. Mimo trzymania się na uboczu widziała te wszystkie okrucieństwa i bała się parę razy o swoje życie.  Niektóre koty ze wszystkich klanów były zdolne do najbardziej niemoralnych czynów i to ją przerażało. A ona chciała jeszcze pożyć dosyć długo. 
 Przełknęła ślinę, czując jeszcze, jak napływają do niej dodatkowe nerwy związane z jej mianowaniem na wojownika, które miało nastąpić niedługo. Wzięła głęboki wdech. Tylko opanowanie mogło zagwarantować jej w miarę dobry nastrój. 
 Nie mogła się bać. Musiała być gotowa na wszystko, co przyniesie jej dalsze życie. 

[przyznano 20%]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)