BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

09 stycznia 2022

Od Niezapominajkowego Snu CD. Jesionowego Wichru

Cofnął się krok do tyłu.
"Widywano ją z Lisim Łajnem."
Pokręcił łbem, próbując wyrzucić tą informację ze łba. Wiedział, że Jesionowy Wicher by go nie okłamał. Więc dlaczego tak bardzo chciał wierzyć, ze to była pomyłka staruszka. Nie chciał przyjąć do wiadomości, że Wronia Strawa mogła mieć rację. Że faktycznie był spokrewniony z tym potworem.
— Dziękuję, Jesionowy Wichrze. I przepraszam, za męczenie cię w takiej sytuacji. 
Starszy machnął łapą. 
— Nic się nie stało. Cieszę się, że mogłem jakoś pomóc. — odparł, ponownie przenosząc wzrok na legowisko medyków. 
Niezapominajek podążył za parą niebieskich ślipi.
— Martwię się o Muchomorzą Łapę. — wyznał cicho, starając się zająć myśli czymś innym. — Nadal nie ukończył szkolenia. A Kacze Pióro coraz bardziej potrzebuje pomocy. 
Jesionowy Wicher westchnął. 
— Dawno nie mieliśmy tylu chorych. — stwierdził czekoladowy. — Nawet tą porą roku. 
Niezapominajkowy Sen zwiesił łeb. Chciał móc coś na to poradzić. Lecz szkolenia Muchomorka nie mógł przyspieszyć. Wierzył, że Kacze Pióro daje z siebie wszystko, by wyszkolić na dobrego medyka. Więc czym tkwił problem? Nie miał pojęcia.
— Mogę dotrzymać ci towarzystwa? — zapytał, nie wiedząc za bardzo co ze sobą zrobić. — Mógłbyś mi coś opowiedzieć? Jak kiedyś? — poprosił niczym małe kocie.
Nie chciał zostawać sam. Przetrawiać tą informację w nieskończoność. Snuć się po obozie, próbując samodzielnie dojść do tego, czy jest prawdziwa, czy nie. 
Jesion uśmiechnął się słabo.
— Oczywiście. Kiedyś Malinka i Kaczorek jak byli jeszcze małymi szkrabami wymknęli się na zgromadzenie... — zaczął kocur.

* * *

Nie chciał uwierzyć w to co usłyszał od Kasztanowego Dołu. Cały ten dzień nie miał prawa istnieć, To musiał być zły sen. Pokręcił łbem, czując zbierające się w ślipiach łzy. Kłamali. To nie mogła być prawda. Nie mogła. — Niezapominajku, wiem, że jest ci ciężko. Nam wszystkim jest. — miauknął bury, starając się uspokoić siostrzeńca.
Zastępca zaczął ścierać łzy łapami. Nie mógł w to uwierzyć. Chciał naprawdę liczyć, że to jakiś nieśmieszny żart.
— Kiedy. — padło pytanie z jego pyska.
Wujek spuścił łeb. Spojrzał na swoje łapy, które otulił ogonem.
— Niedługo po wyjściu trzeciego porannego patrolu. Odszedł we śnie. U boku Brzoskwiniowej Bryzy. — dodał, łamiącym się głosem wojownik.
Niezapominajek podszedł do kocura i przytulił go. Każdemu z nich było ciężko. Jesionowa Wicher był z nimi od narodzin. Zastępca nie wyobrażał sobie, że czekoladowego kiedyś zabraknie w jego życiu. Że już więcej nigdy nie porozmawiają. Nie usłyszy o jego opowieści o Aroniowej Gwieździe czy Pstrągowej Gwieździe. Nie doradzi. Nie wesprze go w trudnej chwili. Coraz trudniej vanowi było powstrzymać łzy. Nie wyobrażał sobie co musieli czuć Kacze Pióro i Malinowy Pląs. Nikt nie wierzył, że to pożegnanie w końcu nadejdzie.

żegnaj wujku całego kn
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)