BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

08 stycznia 2022

Od Kamiennej Agonii CD. Tygrysiej Łapy

- Dlaczego zawsze odzywasz się tak głośno? Warto chyba uszanować, że niektórych mogą boleć uszy bądź głowa od tego hałasu. Przecież jesteś w stanie mówić ciszej, co to za problem? 
Czarna prychnęła. Więc tak się szanuje zastępców w tym klanie.
- Krzyczę tylko wtedy, jak jakiś mały, rudy bachor mnie denerwuje - syknęła już ciszej. - nie potrafisz mówić bez wygłaszania długich monologów, prawda?
- Widzisz, mówiłam, że ściszenie głosu nic nie kosztuje. - Miauknęła Tygrysia Łapa obojętnie. - Coś konkretnego ode mnie oczekujesz, Kamienna Agonio?
- Chyba sobie kpisz - mruknęła zastępczyni i wyminęła kotkę dość gwałtownym krokiem.

***

- Denerwują mnie te dzieciaki - Warknęła kotka do Glinianego Ucha, gdy jadła spokojnie upolowanego wcześniej królika w cieniu skalnego poddasza obozowiska.
- Powinnaś być dla nich bardziej otwarta - powiedział Glina. - Wiecznie chodzisz jak przeklęty ponurak.
- Może dlatego, że nie mam powodu, by się cieszyć? - wywróciła oczami. - Nieważne. Po prostu przyrzekam, że obedrę kiedyś tyłek tym przeklętym młodziakom, jak zaczną mi tak wylatywać z pyskiem.
- Zaczynasz narzekać jak starsi - Miauknął niebieski i cofnął się, przygotowany na jej atak.
Czarna uderzyła go łapą w pysk. Co prawda bez wysuniętych pazurów; bardziej dla rodzinnego przekomarzania. Ale nie skrywała niezadowolenia z tych słów.
- Muszę ustalić patrole.  - Mruknęła i odeszła niechętnie od kocura.
Wybrała koty na dwa patrole graniczne; poranny i wieczorny. Niedługo po wygłoszeniu, kto pójdzie by zaznaczyć terytorium, dopadła gdzieś Jelenie Kopytko. Słyszała, jak niebieski wzdycha, ale zignorowała to z trudem.
- Mógłbyś zabrać Tygrysią Łapę i Borówkową Mordkę na patrol łowiecki? - Miauknęła głosem, który był czymś pomiędzy ponurym i nieco zirytowanym, a pełnym ulgi tonem.
Po prostu nie chciała natknąć się na tego dzieciaka w obozie, a patrol łowiecki nikomu nie zaszkodzi, tym bardziej uczennicy, która wciąż musi się edukować. Jeleń wydawał się zdziwiony, że ta mówiła spokojnie, bez żadnego dodatkowego przekleństwa pod nosem.
Cóż, nie oznaczało to, że nie miała ochoty powiedzieć mu, że jego imię do niego pasuje; jest cholernym jeleniem. Bo spłodził Jałowego Pyła.
Ale oszczędziła sobie tych nerwów. Niebieski jej nie obchodził, no i też nie wybąkał nawet żadnego słowa, które mogłoby ją wkurzyć. Miała ochotę tylko się w końcu położyć, z dala od tych cholernych kotów, ale obowiązki nie dawały jej nawet chwili wytchnienia. Z jednej strony dawała sobie z nimi radę, z drugiej, chwile odpoczynku napawały ją radością i ulgą. 

***
Czarna wolnym krokiem wróciła do obozu wieczorem, niosąc w pysku królika. Na swojej drodze zobaczyła Tygrysią Łapę.
Wyglądała na obojętną, więc zastępczyni liczyła, że nie będzie się wpieprzać. Z chęcią by walnęła tą rudą idiotkę łapą, by sama zobaczyła, jak bardzo jest irytująca. Ale nie zniżyłaby się do takiego poziomu, by bić bachory. Do takiego stopnia zirytować potrafi ją chyba tylko Jałowy Pył i Gliniane Ucho. Ale temu drugiemu łatwo było wybaczyć. Jałowy Pył... cóż, to o wiele trudniejsza sprawa.

<Tygrys?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)