BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 października 2023

Od Sówki

 *Pora Nagich Drzew, uwaga trochę krwi*

W ostatnim czasie Sówka prawie cały czas spędzała w legowisku Witki, zachowywała się dziwnie, nie tak jak normalnie i była nieobecna, cały czas tylko myślała. Zauważyli to chyba wszyscy, którzy spędzili w życiu trochę czasu z tą zawsze uśmiechniętą kotką. Coś było z Sówką nie tak, a to wszystko było spowodowane chorobą Jarząb. Czekoladowa nie umiała już o niczym innym myśleć, tylko o stanie swojej matki, który z dnia na dzień coraz bardziej się pogarszał. Nie dało się prawie nic zrobić, wszyscy chorzy cierpieli, większość kotów wiedziała już, że to są ostatnie chwile chorych. Sówka też to wiedziała, lecz mimo to, nie umiała się z tym pogodzić. 
- Witaj Sówko - miauknęła Witka na powitanie. Czekoladowa tak często tutaj bywała, że nawet Witka, która zazwyczaj nic nie mówi, zaczęła z nią trochę rozmawiać. No bardziej to Sówka z nią, ale liliowa odpowiadała. 
- Witaj Witko - mruknęła cicho i położyła pod jej łapami marną mysz - Musisz być głodna, od tego ciągłego siedzenia tutaj i pomagania. 
Witka podziękowała skinieniem głowy i złapała mysz. Sówka ominęła ją i poszła do swojej matki. Jarząb leżała na legowisku, gdyby nie poruszająca się klatka piersiowa wraz z oddechem, można by pomyśleć, że kotka nie żyje. Wyglądała na strasznie obolałą. Każdy dzień sprawiał jej większe cierpienie i to nie tylko przez kaszel, ale także przez blizny, które od dawna gościły na jej ciele. Już prawie się nie uśmiechała, choroba wykańczała ją coraz bardziej. Sówka wiedziała o tym, więc za każdym razem jak odwiedzała Jarząb, starała się jakoś ją rozweselić.
- Cześć mamo - powiedziała, zakładając tą swoją szczęśliwą maskę. Przy Jarząb starała się zachowywać tak jak dawniej, starała się wszystkie swoje emocje zdusić i pozostawić tylko szczęście. Albinoska spojrzała na nią, ale nic nie powiedziała. Z jej pyska wypływała jeszcze drobna stróżka krwi. Czekoladowa usiadła obok albinoski. W tym czasie Witka biegła już do Lukrecji, który zaczął kaszleć czerwoną mazią. Sówka spojrzała na tą krwawą scenę i szybko odwróciła głowę. Ten widok za każdym razem ją dołował i odrzucał. Nawet jak widziała go codziennie. Znowu spojrzała na Jarząb.
- Chcesz posłuchać o gwiazdach, albo o liściach? - zapytała, ale odpowiedziała jej tylko cisza. Wiedziała jednak, że albinoska na pewno by chciała, więc zaczęła swoją opowieść. Przypomniała sobie wszystkie wcześniejsze historie o tych małych, świecących punktach i wszystkie liście, które kiedykolwiek widziała. Nie minęło dużo czasu, a biała kotka zamknęła oczy, wykorzystując chwilę bez kaszlu. 

***

- Sówko? - usłyszała cichy głos. Sówka podniosła się. Znowu spędziła u medyczki cały dzień. Znowu zapomniała o treningu.
- Strasznie przepraszam Migotko... - mruknęła i podeszła do swojej uczennicy. Odwróciła się jeszcze i spojrzała na albinoskę, która właśnie teraz znowu męczyła się z kaszlem. Krew wydobywała się z jej gardła, a z oczu płynęły łzy. Czekoladowa popychała Migotkę w stronę wyjścia. Nie chciała, by widziała, jakie ta choroba ma objawy i się wystraszyła. Uczennica wyszła z legowiska. Czekoladowa pobiegła jeszcze do Jarząb, pożegnała się i ze smutkiem wyszła z legowiska. Spojrzała zamglonym spojrzeniem na Migotkę.
- Idziemy na trening - powiedziała i skierowała się do wyjścia z obozu.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)