BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

25 lutego 2021

Od Jesionowego Wichru (Jesionowej Gwiazdy)

 Spędzał ten czas z Brzoskwiniową Bryzą, gdy do jego uszu dobiegły czyjeś wrzaski. Wołali go? Szybko się podniósł z zaniepokojonym wyrazem pyska, kiedy to zdyszany, wkurzony i zaniepokojony, stanął przed nim Kasztanowy Dół.
- Aroniowa Gwiazda... Oni... go zabili! Szybko! 
Co takiego? Poczuł jak coś w nim pęka. Nie. To się nie działo naprawdę. Niemożliwe, aby kocur, który był dla niego wzorem do naśladowania został zabity! 
Szybko wybiegł z obozu za wojownikiem, który zaprowadził go na granicę z Klanem Klifu. Byli już tam zdenerwowani klifiacy, którzy machali zirytowani ogonami, przekrzykując się z patrolem nocniaków. 
- Cisza! Co tu się dzieję?! - warknął w stronę kotów. 
Od razu podniósł się większy harmider. No i jak tu czegoś się dowiedzieć. Gdzie był Aronia? Szybko przekroczył granicę, przez co kilka klifiaków zasyczało wrogo, strosząc sierść. 
- Gdzie jest nasz lider?! - warknął w ich stronę coraz bardziej zirytowany i zaniepokojony o dobro przyjaciela. 
- Tam! - Wskazał Borsuczy Warkot, nie spuszczając wzroku z klifiaków. 
Szybko wyłapał biało-czarną sierść, leżącą nieco dalej na terenach wroga. Nie patrząc na wrogie spojrzenia i krzyki, pomknął do Aronii. Wyciekała z niego krew, strugi krwi. Już nieco zaschła, ale jedno było pewne. Ich lider stracił swoje ostatnie życie. Poczuł jak wstępuję w niego gniew. Zabili go. TE cholerne klifiaki zabili go! Nie miał pojęcia co robił na ich terenie, może spotykał się znów z tym Łabędzim Pluskiem? Czyżby go zdradził i wprowadził w zasadzkę? Zjeżył sierść. Nie było go już. Oznaczało to, że teraz on był liderem.
Zawołał patrol, który wychwycił tą zbrodnię. Koty podeszły do niego, prychając i sycząc na klifiaków, którzy wyglądali równie wściekle co oni. 
- Prowadźcie do Berberysowej Gwiazdy! - rzucił do nich. 
Wojownicy obcego klanu spojrzeli po sobie, po czym jeden z nich zaproponował to zrobić, jeżeli Jesionowy Wicher pójdzie sam. I co? Żeby go też zabili? Zaśmiał mu się w pysk i kazał to zrobić, bo inaczej pogadają. 
Tak się więc złożyło, że czekoladowy ruszył z trzema swoimi przybocznymi do Berberysowej Gwiazdy. Dziwiło go to, że nie szli nad klif. Czyżby polowała? 
Kazano im zaczekać, co już było wystarczającym powodem do zdenerwowania. Nie miał zamiaru czekać na nią wieczności! Chciał ją tu i teraz!
Stanął, czując coraz bardziej, jak złość rozlewa się po jego ciele. Ogon jego bił na boki, a pazury raz wysuwały, a raz chowały. Miał nadzieję, że ma na to jakieś usprawiedliwienie. 
Liderka po chwili czekania, wynurzyła się zza krzaków i stanęła przed czwórką nocniaków. 
- Czego? 
Czego? Czego? Jego sierść bardziej się zjeżyła. 
- Dlaczego nasz lider leży martwy na waszych terenach?! - zaczął próbując uspokoić gniew. 
Nie chciał się rzucać na kotkę, a bardzo go kusiło. Od  dawna wiedział, że Klan Klifu to masa problemów. Nie dość, że zabili mu rodziców, porwali rodzeństwo, to jeszcze zamordowali Aroniową Gwiazdę! Jego nienawiść w tym momencie osiągnęła szczyt możliwości. 
- To ja bym chciała o tym wiedzieć... - zaczęła coś miauczeć bez sensu, że go tak już znaleźli.
Akurat! Nie wierzył im. Banda kłamliwych sukinkotów! 
- Nie kłam! Myślałem, że odkąd zmarł wasz chory psychicznie lider, to się uspokoicie, ale widzę, że swój do swego ciągnie! - Lisia Gwiazda raczej normalnego kota by na swoją prawą rękę nie wziął. Berberysowa Gwiazda była cichą wodą, która właśnie pokazała swoje pazurki. Nie pozwoli, aby jego klan znów cierpiał. Nie dopuści na bezkarne mordowanie i kradzież kociąt. Nie może to się powtórzyć. 
Słysząc uwagę o Lisiej Gwieździe w Berberys coś wstąpiło. Zaczęła wrzeszczeć na nich, tak jakby to oni byli winni całej sytuacji, wychwalając tego psychola. 
Sam nawet nie wiedział, w którym momencie sam zaczął krzyczeć na kotkę. 
Zbożowy Kłos złapała go nawet za sierść, aby ten jej nie zamordował na oczach wszystkich. 
- Skoro tak, to wojna! - wrzasnęła, machając wściekle ogonem. - Za cztery wschody słońca na polanie! 
- Proszę bardzo! Zapłacisz za to! - syknął, po czym wyrwał się z uścisku swoich wojowników i ruszył po ciało Aroniowej Gwiazdy. 

***

Ciągnął Aronię w stronę wyspy. Jego ciało było ciężkie, ale nie narzekał. W obozie wszyscy złożyli mu hołd. Uczcili pamięć lidera kilkoma uderzeniami ciszy. Nie mógł płakać. Chociaż bardzo tego chciał. Tyle już wylał w życiu łez, że po prostu chyba się skończyły. Pewnie nawet wujek nie chciałby tego. Musiał pokazać siłę. Teraz on będzie przewodzić klanowi. Płacz był dla słabych. 
Złapał głęboki oddech, po czym wskoczył na miejsce przemówień. Musiał powiadomić klan o decyzji jaka zapadła. 
- Dzisiaj straciliśmy naszego lidera. Zamordowali go klifiaccy wojownicy. Berberysowa Gwiazda wypowiedziała nam wojnę. Za cztery wschody słońca, rozpocznie się ona na polanie. Przygotujcie się do tego czasu. Moim zastępcą zostanie Zbożowy Kłos. Gdy się ściemni wybieram się po życia z Mglistym Snem. Wezmę też na wyprawę kilku uczniów. To ogłoszę wieczorem. To na tyle. - miauknął po czym zeskoczył na ziemię. Podszedł do ciała kocura, którego pamiętał od urodzenia, który był dla niego niczym ojciec i brat. 
- Żegnaj. Mam nadzieję, że uda mi się pomścić twoją śmierć. - powiedział do jego ducha. 
Resztę dnia spędził, czuwając nad jego grobem.
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)