Patrzę na kociaka niepoważnie.
– Nie mogę, chciałbym, ale nie mogę. Aroniowa Gwiazda mnie zabije, Jesionowy Wicher utopi mnie w wodzie. Twoja mama zniszczy mi piękne futro, widzisz ile kotów nie chce? Pamiętaj wszyscy chcą zawsze dla ciebie źle, tylko ty sam umiesz o siebie zadbać.- mruczę ostatnią część zdania cicho. Niech nie myśli, że każdy będzie go chronił, ten świat to zło. Nikt nikogo nie lubi, świetny czas. Niedługo jakaś walka wybuchnie, niech młody się uczy. Widząc zdziwiony wzrok pointa prycham cicho i wychodzę, ze żłobka. Za kilka księżyców, może kilkanaście zrozumie.
*5 wschodów słońca przed śmiercią Aroniowej Gwiazdy*
Może to dziś? Mam nadzieję. W przeciwnym wypadku chyba sobie coś zrobię, bo wygnanie mi się nie podoba. Ani tego wizja. Borówkowy Nos już jest wojowniczką, za chwilę będzie miała chłopaka, a ja nawet pilnować jej nie mogę, bo mam inne legowisko. Jesionowy Wicher mówił, że niedługo na pewno zostanę mianowany. On by mnie nie okłamał, prawda? Jak tak to olewam kodeks, mszczę się. Kodeks można łamać, medycy mogą to czemu ja bym nie mógł? Słyszę, że staruch zwołuję klan. Podnoszę głowę do góry. Czyżby? Czyżbym miał szansę na zostanie wojem? Klanie Gwiazdy proszę, że jeżeli mam być wojownikiem to nie z głupim imieniem. Idę z resztą kotów pod miejsce przemówień lidera. Słysząc wywoływane swoje imię siadam wychodzę trochę z tłumu.
– Ja, Aroniowa Gwiazda, przywódca Klanu Nocy, wzywam moich walecznych przodków, aby spojrzeli na tego ucznia. Trenował pilnie, aby poznać zasady waszego szlachetnego kodeksu. Polecam go wam jako kolejnego wojownika.
Zbożowa Łapo, czy przysięgasz przestrzegać kodeksu wojownika i chronić swój klan nawet za cenę życia?
– Przysięgam.- odpowiadam pewnie. Co on myślał? Że powiem nie? A w życiu.
– Mocą Klanu Gwiazdy nadaję ci imię wojownika. Zbożowa Łapo, od tej pory będziesz znany jako Zbożowe Pole. Klan Gwiazdy cieni twój spryt i upartość, oraz wita cię jako nowego wojownika Klanu Nocy.- kończy nudną i długą formułkę Bicolor. Nawet ładne imię. Podchodzę do niego i dotykam jego barku. Będę musiał potem umyć sobie nos. Bo jeszcze będę brzydki jak on. Tylko teraz nie spać. Odchodzę od lidera. Widząc przyjaciela uśmiecham się dumnie.
– Gratulacje!- mówi miło kocur. Jedyny mój przyjaciel. Mam nadzieję, że niedługo będzie wojownikiem, Jabłkowym Futrem? Czy czymś.
***
I co? Jestem wojownikiem, tylko brakuję mi rozmów z Jabłkową Łapą. Jednak dorosłem chyba. Wyższy jestem, może go odwiedzę? Śmiesznie to brzmi. Podnoszę się z legowiska wojowników. Dużo się zmieniło, Aroniowa Gwiazda umarł. Mój mentor lideruję, no mogło być gorzej. Widząc pointa jedzącego mysz podchodzę do niego.
– Hej! Jak ci idzie trening?- uśmiecham się lekko do ucznia i siadam obok niego. Trzeba Jakoś zacząć rozmowę, a nie mogę zacząć marudzić na wodę od razu.
<Jabłkowa Łapo?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz