Terminator powracał z polowania. Niestety, przyniósł w pysku dokładnie dwie myszy i nic więcej. Czuł się, jakby ktoś brutalnie skrzywdził jego honor. On, jeden z większych kocurów w Klanie Klifu przyniósł tylko marne dwa gryzonie! Wbił pazury w glebę pod sobą, starając się nie wrzasnąć z gniewu. Dyszał wściekle, a jego ciężkie kroki rozbrzmiewały echem wśród klifów. Nie chciał, aby ktokolwiek widział go w takim stanie, ale przecież musi wrócić do obozu.
Nie było go kilka dobrych godzin, chociaż w pysku trzymał tylko dwójkę gryzoni. Napiął mięśnie, przypominając sobie jak tarzał się w błocie, aby złapać tą cholerną sójkę. Ledwo co ją złapał, a ona natychmiast wyfrunęła mu z łap. Natomiast on, nadal myśląc, iż trzyma ją w paszczęce, turlał się po glebie. Wyglądało to tak żenująco, iż gdyby potrafił się rumienić, spaliłby największego buraka w całym klanie. Kopnął kamyk, który stanął mu na ścieżce, ale poczuł tępy ból w poduszce łapy; gdy ją uniósł, zobaczyła, iż znajduje się tam jakaś drzazga. Warknął coś pod nosem, utykając lekko. Musiał już wracać. Najwyżej będą się z niego wyśmiewać.
Uniósł ku górze wielki łeb, gdy wchodził do obozu. Niektóre koty wysunęły głowy ze szczelin, aczkolwiek natychmiast powróciły, jakby nie obchodziła ich obecność ucznia. Natomiast inni uśmiechnęli się do terminatora, znając go z widzenia. Odetchnął ciężko. Na razie jest spokojnie i miał nadzieję, iż tak pozostanie.
Nonszalanckim ruchem rzucił dwie myszy na stosik, sam biorąc z niego zająca. Musiał dużo jeść, aby być potężnym wojownikiem jak jego ojciec. Zawsze to sobie powtarzał, czasem brał dwie porcje, gdy nikt nie widział. Wiedział, że to niezgodne z Kodeksem Wojownika, ale trzeba ryzykować. Inaczej umrze z głodu i stracą potencjalny materiał na dobrego wojownika. Zauważył Trzepoczącą Ćmę rozmawiającą z jego mentorką, więc postanowił poprosić, czy mógłby się dołączyć.
- Witaj, Strzyżykowa Łapo! - wesoły głosik szylkretki doszedł do uszu ucznia, które postawił do góry.
- Witaj, mentorko i witaj, Trzepocząca Ćmo - wymruczał ciepło kocur - Mógłbym się do was przysiąść? Zaraz przyniosę wam coś do jedzenia.
Dwie kotki skinęły mu łebkami na zgodę, a gdy odszedł, usłyszał jeszcze słowa koteczki o bursztynowych oczach.
- To twój uczeń? Świetny jest!
Strzyżykowa Łapa poczuł, jak rozpiera go duma. Nigdy nie słyszał pochwały od kogoś innego, niż jego nauczycielka. Napełniony radością jeszcze raz podszedł do stosu, biorąc z niego dwie myszki, prawdopodobnie te, które upolował. Potem wrócił do kotek, delikatnie kładąc przy nich gryzonie. Puścił im przyjaźnie oko.
- Więc, o czym rozmawiałyście? - spytał, rozpoczynając jedzenie swego królika.
- Och, o wszystkim i o niczym - mruknęła Trzepocząca Ćma, uśmiechając się.
Zabluszczone Futerko trąciła ją nosem.
- O mianowaniu twojego brata, Strzyżyku - wyjaśniła szybko, wgryzając się w mysz.
Uczeń napiął mięśnie i zmarszczył brwi, co nie uszło uwadze kotek. Trzepocząca Ćma rzuciła mu pytające spojrzenie.
- Coś się stało? - miauknęła przyjaźnie, nie przestając się uśmiechać.
- Nic, przepraszam, ale muszę się przejść do medyka - wyjaśnił kot, czując, jak kołuje mu się we łbie.
Zabluszczone Futerko krzyknęła coś jeszcze, ale kocur słyszał tylko szum krwi w uszach. Wzrok zaczął mu się rozmazywać, po czym pulsujący ból ustał, a ostrość widzenia powróciła. Nie zorientował się, że właśnie wpadł na Ostrego Kła.
- O! - parsknął zdezorientowany kocur, patrząc na brata - Cześć, Strzyżykowa Łapo. Uważaj trochę jak stawiasz kroki, obok mnie idzie Wierzba i mógłbyś ją zdeptać.
Zapewne ostatnie zdanie miało być zabawne, jednak pysk kocura nadal miał wyraz czystego spokoju. Terminator uśmiechnął się przepraszająco, a następnie podążył wzrokiem w dół. Wtedy zobaczył Wierzbę; ciągle gdzieś chodził z tą kotką. Wydawało mu się to czasem wyjątkowo niesmaczne i podejrzane, aczkolwiek nigdy nie głowił się nad tym długo. Po prostu to ignorował.
- Hej, bracie - zmrużył różnokolorowe oczy w szparki, a końcówka jego ogona lekko drgała - i Wierzbo. Gdzieś się wybieracie? Ostatnio wszędzie gdzieś chodzicie!
Rzecz jasna, ostatnie słowa wypowiedział ze śmiechem. Jednak wewnątrz duszy pałał wścibskością co do relacji ich dwójki.
<< Ostry Kle? >>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz