(odpis trzymałam 2 miesiące, więc niektóre wydarzenia jeszcze nie nastąpiły)
Uczennica wyszła zza zarośli, zawadiacko mrużąc żółte ślepia. Widziała strach w oczach pręgowanej terminatorki, który powoli uchodził. Jednak w kącikach ślepi nadal było widać coś na rodzaj przerażenia. Rdzawa Łapa parsknęła perlistym śmiechem.
- Czyżbyś się przestraszyła kogoś takiego jak ja, mysia kupo futra? - głos przeradzał się w syk, wibrujący w zastygłym powietrzu.
Pręgowana Łapa cofnęła się, natomiast jej futerko od karku do końca linii grzbietu stanęło dęba. Źrenice zmniejszyły się, a pazury nerwowo wsuwały się i wysuwały.
- T-trochę, ale myślałam, że jesteś wrogim kotem - wyznała, a jej tylne łapy dygotały.
Rdzawa Łapa zmrużyła ślepia w cienkie szparki, a koniuszek jej ogona lekko zadygotał. I to ma być siostrzenica jej ojca? Lamparcia Gwiazda to odważny lider, nie to co ten trzęsący się listek osiki! Prychnęła pod różowiutkim nosem.
- Zgubiłaś się? - w jej tonie głosu ani na chwilę nie przewinęła się łagodność.
Pręgowana uczennica szybko pokiwała łebkiem, rozglądając się po polanie otoczonej kręgiem drzew. Wiatr łagodnie zafalował liśćmi, a w oddali można było usłyszeć śpiew kosa.
- Może... - wysunęła nieśmiało Pręgowana Łapa, przystępując z łapy na łapę - ... odprowadziłabyś mnie do Klanu Burzy? Wszystkie zapachy mi się jeszcze mieszają, a ty jesteś już doświadczona.
Na tę niewielką pochwałę, terminatorka wypięła pierś. Miała nadzieję, że dzisiaj zostanie mianowana wojowniczką, a ta pręgowana koteczka będzie się do niej ślinić. Będzie się nią wysługiwać, ha! Ot co!
- Ta, nieboraku, pomogę ci wrócić do mamusi! - parsknęła szaleńczym chichotem, przebierając w miejscu łapkami, jakby naśladując niepewność Pręgowanej Łapy.
Uczennica wydęła poliki, przegryzając dolną wargę. Zmarszczyła brwi, jakby chciała oprzeć się tym oszczerstwom, ale w końcu nie dała się sprowokować. Była zbyt spokojna i zdystansowana na zaczepki Rdzawej Łapy, więc uniknęła kłótni. Szylkretka przewróciła żółtymi ślepiami i szybkim marszem ruszyła ku głębi terytoriów Klanu Burzy. Nie miała ochoty na rozmowę z koteczką.
Gdy wróciły, Mysi Nos podbiegła do Pręgowanej Łapy i od razu ją wylizała. Uczennica zaczęła opierać się pieszczotom matki, rzucając szybkie spojrzenia w stronę koleżanki z legowiska. Przeszywające spojrzenie żółtych oczu spoczęło na tej uroczej scenie; Iskrzące Futro nie wybiegła jej na przywitanie. "Może po prostu jest zajęta" - oszukiwała się w myślach, kuląc się lekko.
- Hej... - mruknęła Pręgowana Łapa, gdy jej matka odeszła - Coś się stało? Nie wyglądasz naj--
- Zostaw mnie - fuknęła w odpowiedzi szylkretowa terminatorka, powłóczając łapami do legowiska.
Pręgowana koteczka już nic nie powiedziała.
///
Bycie samotniczką wychodziło koteczce na dobre. Udawała, że jest już wojowniczką, chociaż nadal chowała urazę do Pręgowanego Piórka. Ten wytrzeszcz zaczął trening dużo później, a już jest wojowniczką! Kopnęła ze złością kamyk, który przeturlał się pod pobliskie zarośla.
Nagle w krzewach rozległ się szelest, a Rdzawa Łapa uniosła uszy ku górze. Zmrużyła żółte ślepia, a jej puszysty ogon miotał się po tylnych łapach.
- Kto tam jest? - syknęła, cofając się o kilka kroków, na wypadek szybkiego ataku.
Wiedziała, że to pytanie nie ma sensu, bo sama była na terytorium Klanu Burzy. Aczkolwiek nie zamierzała się ot tak przegnać, niczym jakieś rozpłakane kocię. Będzie walczyć!
- Rdzawa Łapo?! - pisnęło coś w krzewach, które gwałtownie się poruszyły - To ja, Pręgowane Piórko! Ach, ależ Lamparcia Gwiazda się zamartwiał!...
Przez chwilę szylkretowa uczennica stała w miejscu, nawet ogon ustał. Źrenice zmniejszyły się, a oddech przyśpieszył. To o n a! Ta najgorsza, najwredniejsza... Nienawidziła jej od dzieciństwa. Miała ochotę ją rozszarpać na miejscu. I nie czekała.
Rzuciła się w stronę kotki, gnąc się jak żmija. Kocica nie spodziewała się ataku, więc moc uderzenia odbiła ją od tyłu. Ślepia rozszerzyły się w przerażeniu, gdy poczuła na swoim boku ostre szarpnięcie pazurów przeciwniczki. Rdzawa Łapa odskoczyła w tył, gotowa na kontratak. Pręgowane Piórko popatrzyła na ranę, która była niezbyt głęboka. Krew skapnęła z futerka kocicy na rozmrożoną glebę. Wojowniczka jeszcze kilka uderzeń serca patrzyła się na Rdzawą Łapę, po czym zaatakowała.
Dwie kotki spięły się w uścisku, drapiąc i gryząc na oślep. Gdy spojrzały sobie w oczy, terminatorka zobaczyła w jej ślepiach coś na wzór bólu. Ale nie z powodu odniesionych ran, tylko z czegoś innego. Pręgowane Piórko odskoczyła, kopnięta tylnymi łapami szylkretowej uczennicy. Rdzawa Łapa cała drżała z powodu adrenaliny, uśmiechając się pod nosem. Pręgowane Piórko popatrzyła na koteczkę.
Wtedy z krtani wojowniczki wydobyły się następujące słowa.
<< Pręgowane Piórko? >>
Na tę niewielką pochwałę, terminatorka wypięła pierś. Miała nadzieję, że dzisiaj zostanie mianowana wojowniczką, a ta pręgowana koteczka będzie się do niej ślinić. Będzie się nią wysługiwać, ha! Ot co!
- Ta, nieboraku, pomogę ci wrócić do mamusi! - parsknęła szaleńczym chichotem, przebierając w miejscu łapkami, jakby naśladując niepewność Pręgowanej Łapy.
Uczennica wydęła poliki, przegryzając dolną wargę. Zmarszczyła brwi, jakby chciała oprzeć się tym oszczerstwom, ale w końcu nie dała się sprowokować. Była zbyt spokojna i zdystansowana na zaczepki Rdzawej Łapy, więc uniknęła kłótni. Szylkretka przewróciła żółtymi ślepiami i szybkim marszem ruszyła ku głębi terytoriów Klanu Burzy. Nie miała ochoty na rozmowę z koteczką.
Gdy wróciły, Mysi Nos podbiegła do Pręgowanej Łapy i od razu ją wylizała. Uczennica zaczęła opierać się pieszczotom matki, rzucając szybkie spojrzenia w stronę koleżanki z legowiska. Przeszywające spojrzenie żółtych oczu spoczęło na tej uroczej scenie; Iskrzące Futro nie wybiegła jej na przywitanie. "Może po prostu jest zajęta" - oszukiwała się w myślach, kuląc się lekko.
- Hej... - mruknęła Pręgowana Łapa, gdy jej matka odeszła - Coś się stało? Nie wyglądasz naj--
- Zostaw mnie - fuknęła w odpowiedzi szylkretowa terminatorka, powłóczając łapami do legowiska.
Pręgowana koteczka już nic nie powiedziała.
///
Bycie samotniczką wychodziło koteczce na dobre. Udawała, że jest już wojowniczką, chociaż nadal chowała urazę do Pręgowanego Piórka. Ten wytrzeszcz zaczął trening dużo później, a już jest wojowniczką! Kopnęła ze złością kamyk, który przeturlał się pod pobliskie zarośla.
Nagle w krzewach rozległ się szelest, a Rdzawa Łapa uniosła uszy ku górze. Zmrużyła żółte ślepia, a jej puszysty ogon miotał się po tylnych łapach.
- Kto tam jest? - syknęła, cofając się o kilka kroków, na wypadek szybkiego ataku.
Wiedziała, że to pytanie nie ma sensu, bo sama była na terytorium Klanu Burzy. Aczkolwiek nie zamierzała się ot tak przegnać, niczym jakieś rozpłakane kocię. Będzie walczyć!
- Rdzawa Łapo?! - pisnęło coś w krzewach, które gwałtownie się poruszyły - To ja, Pręgowane Piórko! Ach, ależ Lamparcia Gwiazda się zamartwiał!...
Przez chwilę szylkretowa uczennica stała w miejscu, nawet ogon ustał. Źrenice zmniejszyły się, a oddech przyśpieszył. To o n a! Ta najgorsza, najwredniejsza... Nienawidziła jej od dzieciństwa. Miała ochotę ją rozszarpać na miejscu. I nie czekała.
Rzuciła się w stronę kotki, gnąc się jak żmija. Kocica nie spodziewała się ataku, więc moc uderzenia odbiła ją od tyłu. Ślepia rozszerzyły się w przerażeniu, gdy poczuła na swoim boku ostre szarpnięcie pazurów przeciwniczki. Rdzawa Łapa odskoczyła w tył, gotowa na kontratak. Pręgowane Piórko popatrzyła na ranę, która była niezbyt głęboka. Krew skapnęła z futerka kocicy na rozmrożoną glebę. Wojowniczka jeszcze kilka uderzeń serca patrzyła się na Rdzawą Łapę, po czym zaatakowała.
Dwie kotki spięły się w uścisku, drapiąc i gryząc na oślep. Gdy spojrzały sobie w oczy, terminatorka zobaczyła w jej ślepiach coś na wzór bólu. Ale nie z powodu odniesionych ran, tylko z czegoś innego. Pręgowane Piórko odskoczyła, kopnięta tylnymi łapami szylkretowej uczennicy. Rdzawa Łapa cała drżała z powodu adrenaliny, uśmiechając się pod nosem. Pręgowane Piórko popatrzyła na koteczkę.
Wtedy z krtani wojowniczki wydobyły się następujące słowa.
<< Pręgowane Piórko? >>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz