Wieczorem gdy Oszroniona Łapa wróciła do legowiska uczniów, spojrzała na swojego brata, chciała do niego podejść jakoś zagadać, ale nie mogła. Wiedziała o tym doskonale, że jakby podeszła do niego ten, by uznał, że znów ma nad nią kontrolę i zakazał spotykania się z Gołąbkiem lub Lipą, albo co gorsza z Deszczową Łapą. Szylkretka nie rozumiała w ogóle co jej brat, ale też jej przyjaciółka mają do Deszczyka, w końcu według niej, był on świetnym kocurem przy którym mogła być sobą, uważała, że jakby Dzik i Lipa chcieli to mogli się spotykać w szóstkę, bo jeszcze pewnie byłaby ta straszna Łzawa Łapa, ale ją by Oszroniona Łapa zdzierżyła, jakby mogła być blisko syna Żurawinowego Krzewu. Dlatego też po prostu cicho westchnęła, kręcąc zrezygnowana łebkiem i położyła się na swoim miejscu, koło swojej matki i wtuliła się w jej futro. Jakby wiedziała, że tej nocy będzie ostatni raz to robiła, to zrobiła to mocniej, by Zawilec nie mogła się wydostać i pójść prosto do Klanu Gwiazd.
Rano obudziły Oszronioną Łapę, uderzenia deszczu, szylkretka nie spieszyła się z obudzeniem, chciała jeszcze poczuć ciepło matki, ale zorientowała się, że go nie ma.
Zrezygnowana wstała i chciała obudzić Gołąbka, ale zauważyła jakieś poruszenie na zewnątrz, a że jej ciekawska natura była silniejsza to wyszła tam i od razu pożałowała. Widziała ciało swojej matki, ukochanej mamy do której się tuliła za dzieciaka, a za ucznia szczególnie w nocy też się jej zdarzało. Czuła, że jej oczy zachodzą łzami, a ona w ogóle nie może się poruszyć. Po chwili zobaczyła swojego brata, który również był w takim szoku, a może nawet jeszcze większym. W końcu Oszroniona Łapa miała przyjaciół, a on miał tylko ją i Zawilca oraz swojego marudnego mentora, nawet z Lód i Ognik nie był tak blisko jak jego siostra, a teraz, teraz z najbliższych została mu tylko ta mała szylkretka. A właśnie co do tej małej szylkretki to została przytulona przez Deszczową Łapę, kocur chciał pokażać, że może na niego liczyć i pewnie miał nadzieję, że Łezka za to nie zabije córki Zawilca, w końcu to nie był zwykły dzień, to był pierwszy dramat w życiu Oszronionej Łapy. Młoda szylkretka wtuliła się w miękkie futro syna Żurawinowego Krzewu, słuchając jak jej mentor, a lider całego Klanu Nocy opowiada jak byli z Zawilcem na treningu, ale ją zaatakował jakiś podły samotnik i nic się nie dało zrobić, chociaż Jagodowa Gwiazda się starał ratować Zawilca, och jakby Oszroniona Łapa wiedziała, że to było kłamstwo nie patrzyła się z wdzięcznością na swojego mentora i nie podeszła do niego, dziękując, że próbował ratować jej matkę. Gdy było po przemowie Jagodowej Gwiazdy, młoda szylkretka zaczęła szukać swojego brata w tłumie kotów, które się zebrały, a gdy go zauważyła spojrzała na Deszczyka.
— Mu-muszę iść do ni-niego...
— Jasne, idź. To twój brat powinniście być teraz razem, ale pamiętaj możesz na mnie liczyć zawsze — oznajmił Deszczową Łapą kiwając łebkiem i liznął delikatnie ją po łebku nim ta oddaliła się do Dziczej Łapy. Cicho westchnęła i spojrzała smutno na brata, by po chwili się do niego przytulić.
— Och Dzi-Dzik...Te-teraz je-jesteśmy sami...Ko-kocham cię bra-braciszku...Co te-teraz będzie?
<Dzicza Łapo?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz