BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

09 listopada 2024

Od Sztorm do Plusku

Sztorm tego dnia obudziła się szybciej od swojego rodzeństwa.
Ziewnęła delikatnie, wygodniej układając łapy na miękkim futrze swojego rudego brata i leniwie rozglądając się po otoczeniu żłobku. W końcu jej spojrzenie zatrzymało się na wyjściu z ich obecnego legowiska. Coś się nie zgadzało. Całe wyjście było... Białe?
Kotka zmrużyła oczy zszokowana, próbując skupić wzrok, zastanawiając się przy tym, czy właściwie dalej nie śni, ale nic ostatecznie się nie zmieniło, na zewnątrz było całkowicie biało!
Sztorm natychmiast, energicznie i wielokrotnie zaczęła uderzać Plusk łapą w głowę, by go zbudzić
- Wstawaj! Plusku wstawaj!! - szepnęła cicho, wyjątkowo podekscytowana - Musisz to zobaczyć!
Rudy kocur niechętnie, półprzytomny, przeturlał się na bok i odepchnął pysk swojej siostry, żeby przestała go budzić.
- Sztorm, nie teraz - mruczał śpiąco.
Szylkretowa uniosła się z Plusku i odsunęła trochę.
- No dawaj, wstawaj! Mam dla ciebie nową zabawę!
Brat jednak nie potrzebował dużo czasu, aby w pełni się rozbudzić. Zajęło mu to raptem kilka uderzeń serca i już stał na łapkach. Sztorm wskazała mu wyjście ze żłobka ogonem, na co rudy rozszerzył oczy zszokowany i tak samo, jak ona wcześniej, zmrużył oczy, aby skupić wzrok.
- Na dworze jest biało?? - pisnął podekscytowany i pobiegł do wyjścia, a jego siostra od razu za nim.
Sztorm machnęła łapą w stronę wyjścia, ale jej pazury jedynie przeleciały przez dziwne białe powietrze.
- To tak jakby chmura spadła z nieba! - powiedziała zaskoczona swoim odkryciem - Dobrze, Plusku, mam plan! Pójdziemy na misję!
Plusk przekrzywił głowę, zerkając pytająco na siostrę.
- Misję? - zapytał, na co szylkretowa energicznie pokiwała głową i pierwsza wyskoczyła ze żłobka.
Pierwszą rzeczą, którą zrobiła, była rozejrzała się po zamglonym obozie, wydając z siebie pomruk ekscytacji.
Wygląda na to, że słońce nie do końca się obudziło. Tak samo, jak duża część kotów z jej klanu.
Sztorm odwróciła się do brata, stając na baczność.
- Oki, nasza misja jest taka - machnęła ogonem, żeby wskazać całą niewidoczną przestrzeń wokół nich. - Musimy przetrwać w tej chmurze! Nie możemy się zatrzymywać, okej?? Jak ktoś nas złapie albo kogoś obudzimy, to po nas! - mruknęła do brata, po czym odwróciła się, unosząc ogon. - Za mną!
Kocięta biegając tu i tam, bawiły się w najlepsze, unikały wojowników, przeskakiwały nad kamieniami, nie raz przewracając się, bo źle postawiły łapy. Upadek jednak nie przeszkadzał im, od razu podnosiły się i biegły dalej.
Plusk, który uwielbiał bawić się w łapanie robaków, nawet na moment rozkojarzył się i zaczął łapać owady, które zauważył we mgle, do czego Sztorm dołączyła się, mówiąc, że to magiczne świetliki, które miały ich zaprowadzić do ukrytych skarbów. Cały czas wyobrażała sobie, że prowadzi ich ku tajemniczej przygodzie, na czele nieustraszonego patrolu.
W końcu zatrzymali się, kiedy zauważyli dziwny cień przed nimi.
Plusk złapał wdech w szoku
- To duch! - pisnął cicho, a Sztorm od razu wyskoczyła przed niego, jeżąc sierść.
- Nie martw się, ja cię obronię! - powiedziała pewna siebie do niego, choć tak naprawdę, sama wyjątkowo się bała.
Ostatecznie, ustał przed nimi zdziwiony i trochę zaspany Dryfująca Bulwa, który właśnie wrócił z porannego patrolu. Kociaki zaczęły się śmiać przez to, że pomyliły ojca z duchem, oraz natychmiastowo zaczęły uciekać, żeby się gdzieś schować, co w takich warunkach nie było trudne.

<Plusku?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)