Dzień taki jak zawsze. Wstajesz wcześnie, budzisz wojowników, wybierasz koty na patrol. Dziś idzie Gepardzie Futro, Świetlikowa Ścieżka, Szkarłatny Wicher no i on, Płomienna Pręga. W klanie było spokojnie, ale czuł, że nadchodzi burza, zwłaszcza po ostatnim zebraniu. Nie do końca rozumiał postępowanie Malinowej Gwiazdy, ale uznał, że nie warto wypominać partnerce czegokolwiek, zwłaszcza, że to ona za wszystko odpowiada i reprezentuje klan. To musi być ciężkie...
Swoją drogą, nie bez powodu wybrał siebie do dzisiejszego patrolu. Na zebraniu nie pojawił się Kruczy Wąs, zastępca Klanu Klifu z którym Płomień miał dobre relacje. Rudy kocur martwił się o niego, więc postanowił na patrolu sprawdzić, czy wszystko w porządku. Wiedział, że czarny kocur nie musi akurat dzisiaj wybierać się na patrol, ale coś go ciągnęło do tego, by to sprawdzić.
Wyszli z obozu i zaczęli przechodzić obok swych granic. Najpierw przeszli obok Klanu Burzy, tam jednak nikogo nie zobaczyli. Gdy byli tuż obok granic Klifu Płomieniowi serce szybciej zabiło, ale tam również nie było śladu żadnego kota. Widocznie wyszli pierwsi. Gdy już mieli wracać do obozu, Gepardzie Futro wyczuł ostry zapach Klifiaków. Osłabiony Klan Nocy nigdy by się nie przyznał, że chętnie uniknąłby konfrontacji, ale patrol przyspieszył kroku. Jednak oni już byli za blisko. Zobaczył rudo-czarną kotkę, czarnego kocura z białymi łapami i plamką na ogonie, Spadającego Liścia oraz jakiegoś czarnego kocura, który zdecydowanie nie być Kruczym Wąsem. Na kotkę i czarnego nieznajomego nie zareagował, jednak Spadającego Liścia obdarzył niezbyt przyjaznym spojrzeniem. Wojownicy za nim wydawali ciche syki i bili ogonami w ziemię. Tamci odpowiadali tym samym.
-Idziemy.-rzekł zastępca i pokazał swoim, że mają się wycofać.
-Jakieś wieści?- zapytała Malinowa Gwiazda, tuląc się do kocura.
-Nic ciekawego. Natknęliśmy się na patrol Klifu, ale nie walczyliśmy. -tutaj zniżył głos do szeptu.- To nie byłoby zbyt rozsądne w tych czasach.- kotka spojrzała na niego z kwaśną miną, jakby poruszył bardzo intymny temat.
-Przepraszam. Idę na polowanie. Wybierzesz się ze mną?- zapytał, chcąc złagodzić atmosferę.
-Nie, ale dzięki.- odparła. Chyba przyjęła przeprosiny, bo w głosie nie było czuć chłodu. Kocur wzruszył barkami i wyszedł z obozu sam.
Podczas polowania zaszedł daleko od obozu. Nie bardzo wiedział, gdzie jest, bo zbyt skupił się na swoim obowiązku. Nagle usłyszał ciche:
-Płomienna Pręga?
Stanął jak wryty. Nie wiedział, kto to powiedział, choć na pewno jakiś kocur, a głos wydał mu się znajomy...
-Kruczy Wąs?- szepnął.
-Co tutaj robisz? Prawie jesteś na naszym terenie!- czarny kocur wyszedł zza krzaków i bacznie mu się przyglądał. Speszony Płomień rozejrzał się i spostrzegł, że mało brakowało, a na następnym zebraniu można byłoby go posądzać o polowanie na cudzych terenach.
-Wybacz, zagapiłem się.-odrzekł i od razu poczuł, że to wymówka kociaka.- A poza tym, chciałem się z tobą zobaczyć. Nie było cię ostatnio na zebraniu.
-Zauważyłem ślady obecności borsuka, zostałem czuwać w obozie. Ale coś czuję, że to nie jest wystarczający powód, dla którego tu jesteś.
-Kruczy Wąsie, mam przeczucie że nadciąga jakieś zagrożenie.
<Kruczy?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)
Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)
Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)
Jakieś zagrożenie.
OdpowiedzUsuńZ pewnością nie puszczalska samotniczka z urojeniami i gromadką dzieci.
Z pewnością.
No na pewno nie xD
UsuńAle nie, Pupa nie jest wszechwiedzący, po prostu...Ekhem...Dowiecie się.