BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 czerwca 2018

Od Małego Synka CD. Srebrnego Poroża

Mały nie spodziewał się takiego obrotu akcji. Miał nadzieję, że uda mu się porozmawiać z bratem, ale po tym, co powiedział Srebrny, zdał sobie sprawę, że naprawdę tak było. Nikt nim się nigdy nie przejmował. Ojciec był zapatrzony w Małego, a matka w Miętus. Nawet jego własne rodzeństwo się nim nie przejmowało. Więc dlaczego Mały przyszedł tutaj razem z Rudzikiem? Bo chciał naprawić relacje z bratem, chciał, by wrócił do klanu Lisa. Jednak widząc go teraz, wraz z przyjaciółmi z klanu Nocy, widząc jego przywiązanie do nich... Mały postanowił odpuścił. Jego brat jest tutaj szczęśliwy i tak powinno być już w klanie Lisa. Mały wziął głęboki wdech i zaczął mówić.
- Srebrny, m-masz rację... klan Lisa nigdy nie dał ci miłości, na którą zasługiwałeś. - miauknął, po czym spojrzał na wojowników zwanych Rozżarzonym Popiołem i Żwirką, po czym westchnął. - Ja... przepraszam, że was zaatakowałem i dz-dziękuję, że zaopiekowaliście się Srebrnym. - następnie zwrócił wzrok ku bratu. - Srebrny, wiem, że nie chcesz mnie widzieć po tym wszystkim, ale wysłuchaj mnie przynajmniej... później odejdziemy i już więcej nas nie zobaczycie na terenach klanu Nocy.
- Jeśli nie ma innego sposobu, byś stąd poszedł, to mów. - mruknął srebrny kocur. Mały spojrzał w złote oczy Srebrnego, jednak szybko odwrócił wzrok, nie chcąc czasem sprowokować brata.
- Srebrny, ja wiem, że w klanie Lisa brakowało ci miłości i towarzystwa, ale uświadomiłem to sobie dopiero, gdy podrosłem...
- A Sarna i Jaś? - prychnął kocur. - Nie byli kociakami, żeby tego nie zauważyć, a jednak nadal zwracali uwagę tylko na ciebie i Miętus. Na pewno nadal tak jest...
- Miętus nie żyje. - powiedział chłodnym tonem Mały. Przed jego oczami ukazał się obraz dwóch kotek leżących na piasku z zakrwawionymi ciałami. To wspomnienie wyryło mu się w pamięci i najpewniej już na zawsze tam zostanie. Potrząsnął delikatnie głową, jakby próbując się pozbyć z niej tego obrazu - Wracając do tego, o czym mówiłem wcześniej. Jako kociak niezbyt się tobą interesowałem i nie potrafiłem zrozumieć, czemu wtedy uciekłeś. Jednak teraz już to wiem. Srebrny, ja przepraszam, że nie mogłeś w dzieciństwie na mnie liczyć. Przyszedłem tu, aby jeśli okażesz się żywy, naprawić nasze relacje. Chciałem, żebyśmy byli jak prawdziwi bracia... spodziewałem się, że nie żyjesz, albo zostałeś samotnikiem. Nie miałem pojęcia, że znalazłeś nową rodzinę... z resztą pewnie lepszą niż Srana, Jaś, Miętus i ja... Z rodzeństwa zostałeś mi już tylko ty, ale jeśli wolisz tu zostać, to zostań... - Synek podniósł łeb i spojrzał na Srebrnego. Kocur odwrócił głowę i zamknął na chwilę oczy. Mały już znał odpowiedź, jedynie czekał na ostateczne potwierdzenie.
- Mały Synku, na nic mi twoje przeprosiny, jak już mówiłem, klan Nocy dał mi to, czego klan Lisa najwidoczniej nie potrafił dać. Co do twoich chęci na naprawienie, albo raczej stworzenie relacji ze mną... naprawdę myślisz, że to wszystko da się ot tak zrobić? Potrzeba wielu księżyców zanim zaczniemy sobie chociażby ufać...
- A więc żegnaj, Srebrny... Srebrne Poroże. - poprawił się Mały, po czym odwrócił się i podszedł do Rudzika. Na pożegnanie po raz ostatni spojrzał na srebrno-białego kocura i powiedział cicho: "Może jeszcze się kiedyś spotkamy..."

<Rudzik? Srebrny? Ychhh... miałam pomysł na coś lepszego, ale nie wyszło :/ >

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz