Tego dnia Borsuczy Goniec był w iście idealnym humorze, do czasu aż cierń nie dostał się mu pod pazur na patrolu. Otóż wszedł głęboko w krzaki jeżyn w poszukiwaniu tajemniczego zapachu. Jego bohaterska wyprawa zakończyła się bólem i odnalezieniem źródła dziwacznego zapaszku, była to myszka która wpadła w sok z owoców, jej futerko było posklejane słodką cieczą. Borsuczy Goniec złapał ją mimo bólu i zaniósł kulejąc do obozu. Podczas pory na jedzenie zabrał gryzonia i sprezentował go Różanemu Polu. Kotka sceptycznie była nastawiona do tego ,,połączenia smaków", jednak już po pierwszym kęsie stwierdziła, że ,,nigdy w życiu nie jadła czegoś tak dobrego!" po czym zażyczyła sobie od Błotnistego Pysku aby ten przynosił jej codziennie na śniadanie właśnie taką mysz. Młody kocur rzucił zastępcy spojrzenie pełne rozpaczy, no tak, gdyby nie świetny pomysł tatusia to jego ukochana nie zasmakowałaby w tym. Ale cóż innego mu pozostało, czyż kochanek dla swojej lubej nie zrobi wszystkiego, nie spełni najskrytszych marzeń?
Borsuczy Goniec wszedł właśnie kulejąc do legowiska medyków. Od razu powitało go zaskoczone spojrzenie Burzowego Futra. Młoda medyczka odwróciła się do niego czekając, aż ten opowie co się mu przydarzyło.
- Ja...- zaczął niepewnie- chyba kolec wbił mi się w łapę...niby nic, ale wolę to zgłosić.
- Oczywiście, postępujesz dobrze- zgodziła się z nim młoda kotka wskazując nosem na łapę- czy mogę zobaczyć?
Zastępca wyciągnął przed siebie uszkodzoną kończynę. Burzowe Futro obróciła ją poduszką do góry przyglądając się jednemu z palców. Zauważyła bowiem, że pazur jest wysunięty, a pod nim znajduje się cierń. Szturchnęła go lekko a słysząc syczenie, prawdopodobnie z bólu, zostawiła go w spokoju zwracając się kulturalnie do kocura:
- Boli?
- Tak, ale wierzę, że uda ci się go pozbyć. Nie będę krzyczał- mruknął żartobliwym tonem mrugając okiem. Burzowe Futro odpowiedziała mu uśmiechem, po czym złapała cierń w zęby i mocnym, stanowczym ruchem wyciągnęła. Borsuczy Goniec wydobył z siebie dziwny, gardłowy pomruk, jednak było po wszystkim. Spojrzał na swoją łapę i dostrzegł, że z miejsca w którym jeszcze przed chwilą był cierń, sączy się krew. Chciał spytać, czy to normalne, ale uprzedziła go medyczka przynosząc dziwną papkę która pachniała dość...charakterystycznie. Nałożyła jej małą część na ranę i zawiązała pajęczyną.
- No i to tyle, nic wielkiego, byłeś dzielny- pochwaliła go poruszając puszystym ogonem. Borsuczy Goniec wypiął pierś dumnie i wymruczał:
- A jakże, nie ma drugiego tak niesamowicie odważnego kocura w klanie!
- Który ucieka na widok dżdżownicy w jego legowisku, pamiętam to Borsuczy Gońco- zaśmiała się z drugiego końca Lawendowy Płatek. Jej była uczennica odpowiedziała tym samym a zastępca fuknął z udawaną złością.
- To było dawno i nieprawda, zamach na moją osobę!
Zaraz i on się roześmiał, dobry humor kotek mu się udzielił. Zapomniał nawet o chorej łapie i oparł się na niej co poskutkowało bólem. Zasyczał unosząc ją znowu w górę.
- Długo mnie będzie bolała?- zapytał spoglądając na Burzowe Futro z nadzieją iż usłyszy odpowiedź: ,,nie, przejdzie za chwilkę!".
<<Burzowe Futro? Gniot to gnioot>>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz