Borsuk rozglądał się za uczennicą po całym obozie. W końcu ją znalazł, była tuż przy matce. Uspokoił się odgarniając złe myśli. Podszedł do kotek witając się z nimi. O ile Popielata Łapa odpowiedziała z entuzjazmem o tyle jej matka, Liliowa Łodyga, kiwnęła głową z lekką pogardą w oczach. No tak, Borsuczy Goniec nigdy nie będzie miał u niej tyle szacunku ile miał przed zerwaniem z Milczącą Gwiazdą. Pożegnawszy się z matką uczennica ruszyła za mentorem.
- Zabieram cię na poranny patrol- zaczął Borsuczy Goniec przywołując do siebie kiwnięciem głowy Łososiowy Pysk i Srebrny Deszcz- idziemy wzdłuż granicy z Klanem Burzy. Dostałem wiadomość, że podwoiły się u nich patrole, zróbmy zatem to samo, nie wiadomo co przyszło im do głowy.
Popielata Łapa kiwnęła głową i poszła za nimi. Wyszli z obozu kierując się od razu w stronę granicy, nie było na co czekać. Patrol prowadził Srebrny Deszcz, kocur dumnie kroczył na przedzie zatrzymując się czasem na zaznaczenie terenu. Popielata Łapa dreptała tuż obok mentora patrząc pod własne łapy. Zastępcy wydawało się, że była dziwnie nieobecna, jakby czymś przygnębiona. Spróbował z nią porozmawiać, lecz ta nie była skora podzielić się swoimi uczuciami. Wymijająco mruknęła coś w stylu ,,nic mi nie jest".
Na patrolu oczywiście nic nie znaleźli, Borsuczy Goniec nie zdziwił się tym. Może podwojona obrona granic ze strony Klanu Burzy była tylko historyjką wymyśloną przez jednego z klanowiczów? Kto to wie. Kocur postanowił nie przejmować się tą sprawą więcej, ustali większe patrole jeszcze na dwa dni, jeśli nic nie znajdą, powrócą do normy.
--------------------
Minęło kilka dni, kilka bardzo ciężkich dni dla zastępcy. Pełne były pracy i zmian, postanowił bowiem, że odmieni swoje zachowanie, stanie się bardziej otwarty. Był na dobrej drodze. Uśmiechał się częściej, chodził wyprostowany i dumny, znowu próbował żartować jak dawniej. Klan zauważył ową przemianę i, jak na razie, nikt nie narzekał. Była to bardzo ciężka praca dla kocura, bo nie chciał jedynie udawać, pragnął wrócić do czasów optymizmu. Powoli mu się udawało. Pogodził się już niemalże ze śmiercią bliskich, cały czas myślał o tym, że są w lepszym miejscu. Zaczął skupiać się na tym co ,,tu i teraz". Wstał rano, przeciągnął się i ziewnął lekko. Pozdrowił Wierzbowy Nos która właśnie czyściła swoje futerko. Kotka odpowiedziała mu promiennym uśmiechem.
- Nie mogę nie zauważyć jaki wesoły ostatnim czasem się stałeś. Co się stało z naszym smutnym Borsukiem?- zapytała z cichym śmiechem.
- Uhm...cóż, powiedzmy, że ten wesoły Borsuk miał dość złego brata bliźniaka, zabiłem go i zakopałem w lesie- odpowiedział jej żartem, słysząc śmiech kotki rozpromienił się. Wyszedł z uśmiechem z legowiska mijając Motyle Skrzydło. Wojownik kiwnął głową na powitanie co z resztą zastępca szybko odwzajemnił. Szybkim krokiem wyszedł na środek przywołując do siebie Burzowy Kwiat. Mimo iż pałał dużą niechęcią do kocura postanowił aby to on poprowadził dzisiejszy poranny patrol.
- Zabierz też ze sobą...Zroszony Nos oraz Błotnisty Pysk. Młodemu przyda się trochę świeżego powietrza, od kilku dni siedzi tylko w kociarni.
- Jasne- zgodził się wojownik idąc po resztę. Borsuk postanowił pójść po swoją uczennicę, bo ta jeszcze nie wyszła z legowiska. Poszedł w jego stronę, przeszedł przez wejście i ujrzał ją dzielącą języki z Jaskółczą Łapą.
- Mówię ci wyglądasz id...oh Borsuczy Goniec, witaj!- przywitała się radośnie szylkretowa uczennica- zabierasz Popiół na trening?
- Taki mam zamiar- odpowiedział jej z uśmiechem podchodząc do dwójki uczniów. Przyjrzał się dokładniej burej po czym liznął ją w czoło.
- Tu jeszcze byłaś brudna. Koniec tej higieny, idziemy na łowy! I tak się ubrudzisz, umyjesz się potem, chodź!
Bura kotka stała niczym zaklęta w kamień, po chwili jednak otrząsnęła się idąc za mentorem. Jak zawsze, wybrali środek klanów. Dzisiaj mieli w planach jedynie polowanie, nic wielkiego, ale zawsze coś. Od razu złapali trop myszy, Borsuczy Goniec wiedział, że jego uczennicy się to nie spodoba, ale nie każdy ma tak ,,wykwintne podniebienie" jak ona, niektóry lubili myszki. Zastępca wytropił gryzonia dość szybko, jeszcze prędzej poszło mu złapanie go. Już po chwili wyszedł z krzaków trzymając w zębach zdobycz. Przyszedł z nią dumnie prezentując ją przed uczennicą.
- A ty co, złapałaś coś?- zapytał, a widząc jak Popielata Łapa wyciąga zza siebie jaszczurkę zamruczał zadowolony.
Wracali właśnie do obozu kiedy nagle kotka pisnęła upadając na ziemię. Upuściła swoje zdobycze jakimi była jaszczurka i wróbelek. Borsuczy Goniec najeżył się patrząc w dół. Uczennica wpadła do nory pod korzeniami jednego z drzew. Zaśmiał się i odłożywszy swoje łupy zszedł do niej na dół. W norze panowała ciemność, jedynym światłem było to padające przez malutką szczelinę. Popielata Łapa leżała na ziemi dysząc ciężko.
- Oj ale z ciebie niezda...
- Zwierz!- pisnęła po chwili wyjąc ile sił miała w gardle. Borsuk rzucił się jej na ratunek. Ściągnął z niej nieznane im zwierze odrzucając na bok. Szybko podniósł kotkę pomagając jej wyjść. Kiedy sam opuszczał dziuple coś wciągnęło go z powrotem. Zasyczał czując jak kły zakleszczają się na jego nodze. Po okropnym odorze rozpoznał napastnika- kuna. Zapewne wpadli do jej nory w której były też młode. O zgrozo, przyszło mu walczyć z wściekłą mamuśką. Odwrócił się uderzając zwierze swoimi pazurami. Nie chciał jej jednak zabić, nie zniósł by myśli, że jej młode umrą z głodu, nawet jeśli mogły wyrosnąć na kogoś kto w przyszłości go zagryzie. Przybrał bojową postawę czekając na ruch przeciwniczki.
<<Popielata Łapo?>>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)
Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)
Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz