Powolnie wstała, wyginając grzbiet w łuk i czując przyjemny dreszcz rozchodzącym się po całym smukłym ciele. Ziewnęła potężnie, ukazując rząd białych, nieco już startych, aczkolwiek nadal ostrych kłów. Trzepnęła niecierpliwie długim ogonem.
— Chodźmy, Zroszony Nosie. Byłoby wspaniale, gdybyś wzięła swoją uczennicę — mruknęła niebieskawa, ruszając sprężystym krokiem w kierunku wyjścia ze swojego leża.
Wojowniczka skinęła tylko posłusznie łbem, idąc bark w bark za przywódczynią. Milcząca Gwiazda pyszczkiem odtrąciła bluszcze zwisające z leża, strzygąc uszami w kierunku wychodząc kotów. Odwołała już wszystkie patrole poszukiwawcze, myśląc, że jej szylkretowa córeczka nie żyje. Cały Klan Wilka uznał ją za martwą, a niebieskawa starała się z tym pogodzić.
Zroszony Nos zrozumiała, czemu jej liderka patrzy się w tamtym kierunku i nieśmiało spuściła wzrok. Kocicy wydawało się, że obie szylkretowe się w jakiś sposób przyjaźniły. Cały klan przeżywał utratę lojalnej wojowniczki, a najbardziej jej płomiennorudy brat. Wyglądał na załamanego, wściekłego i smutnego jednocześnie.
— Wszystko się ułoży — miauknęła w końcu młodsza koteczka, niepewnie zerkając kątem oka na starszą przyjaciółkę.
Milcząca Gwiazda przycisnęła nos do boku wojowniczki, wdychając jej odurzający zapach. Uspokoiła się momentalnie, siły witalne ponownie powróciły do jej smukłego ciała. Potrząsnęła niecierpliwie niewielkim łebkiem.
— Oby, Zroszony Nosie — krystalicznie niebieskie oczy bacznie przyglądały się kotom wychodzącym na trening, polowanie czy też zbierające się na patrol — Nawiązując jeszcze do zaginięcia mojej córki... niektórzy uważają, że porwał ją któryś z klanów. Może Klan Nocy dowiedział się o Palącym Piorunie i Paprociowym Kwiecie? Albo Klan Burzy chciał się zemścić?
Szylkretowa pokiwała przecząco łbem, również wpatrując się w wojowników wyruszających na patrol przy granicach Klanu Klifu. Trzepnęła ogonem.
— Milcząca Gwiazdo, jeśli nie mamy dowodów, nie możemy nic zrobić — odpowiedziała wojowniczka, liżąc ją za uchem — O, tutaj! Jaskółcza Łapo, podejdź.
Zza pokaźnego stosiku zwierzyny wyjrzał kształtny łebek czarnorudej terminatorki. Jej zielone ślepia błysnęły zadziornie, gdy zobaczyła, że w towarzystwie swej mentorki jest przywódczyni. Sprężystym krokiem doskoczyła do obu kotek, ocierając się o wojowniczkę.
— Witaj, Milcząca Gwiazdo — drżący głosik uczennicy doszedł do uszu niebieskawej — To ogromny zaszczyt cię widzieć!
Kocica powitała ją machnięciem ogona, uśmiechając się szeroko.
— Witaj, Jaskółcza Łapo — zamruczała z rozbawieniem, widząc przejęcie na pyszczku koteczki.
Zroszony Nos uśmiechnęła się kącikami pyszczka, strosząc szylkretowe futerko.
— Dzisiaj wybierzemy się na polowanie z Milczącą Gwiazdą i zaprezentujesz swoje umiejętności — powiedziała poważnie młodociana mentorka, gładząc uspokajająco końcówką ogona jej bok.
Jaskółcza Łapa napuszyła się, a jej wysokie łapy poczęły niekontrolowanie drżeć. Na jej pyszczek wstąpił szelmowski, aczkolwiek nieco blady, uśmieszek, a w jej ślepiach jarzyło się podekscytowanie.
Niebieskawa kocica gestem wydała rozkaz, aby już ruszały. Majestatycznie ruszyła w kierunku tunelu z kolcolistu, a promienie słoneczne oświetlały jej sylwetkę, sprawiając, że wyglądała, jakby zeszła ze Srebrnej Skórki. Jaskółcza Łapa dreptała nieco w tyle, tuż obok szylkretowej wojowniczki i wesoło o czymś debatowały. Milcząca Gwiazda kierowała się w stronę Wielkiej Polany.
— Podejdź pod wiatr, uspokój oddech! Uważaj! Podnoś wyżej łapy! — syknęła cicho w jej stronę przywódczyni, obserwując jej próbę podejścia strzyżyka.
Ptaszek nie zauważył przyczajonej terminatorki, wesoło skacząc z jednej strony na drugą. Drapał łapką w ziemi, a jego długi ogonek zamiatał świeżą trawę pod sobą. Rozpościerał skrzydełka, przeskakując w końcu nad ziarenkiem, którego tak długo szukał. Czarne oczka błyszczały w jarzącym słońcu.
Uczennicy szumiała krew w uszach, które skuliła po sobie. Serce jakby wyskakiwało jej z klatki piersiowej, gdy wybijała się z ziemi. Chwilę szybowała w powietrzu, a następnie jednym, zwinnym ruchem złamała mu skrzydło. Ptak wrzasnął przeraźliwie. Jaskółcza Łapa szybko dokończyła robotę, przegryzając mu gardło. Dumnie wypięła pierś, schylając się po upolowane stworzonko.
— Było całkiem nieźle, aczkolwiek popełniłaś błąd. Zamiast od razu zabijać, zaczęłaś się nim bawić i ostrzegł całą zwierzynę aż po terytoria innych klanów — Zroszony Nos wyłoniła się zza krzewu głogu, lustrując swą terminatorkę przeszywającym spojrzeniem.
Szylkretowa pokiwała w skupieniu łebkiem, nadal promiennie się uśmiechając. Mimo uwag mentorki, była dumna z upolowanego strzyżyka. Obróciła się i potruchtała pod pień drzewa, gdzie zaczęła zakopywać ptaka. Milcząca Gwiazda bezgłośnie pochwaliła wojowniczkę. Zroszony Nos wypięła dumnie pierś.
— Wróćmy już — zarządziła najstarsza kotka, wznosząc oczy ku słońcu, które było w porze szczytowania.
Jaskółcza Łapa zawróciła na pięcie, odkopując strzyżyka. Trzepnęła półdługim ogonem, wlepiając ślepia w niebieskawą kocicę i swoją szylkretową mentorkę. Wracając, zahaczały o miejsca, gdzie upolowały pozostałą zwierzynę.
___________________________________________________________________________________
Wschód słońca potem Milcząca Gwiazda postanowiła udać się do kociarni. Wiadomym już było, że jej ukochana córeczka jest w ciąży z przystojnym wojownikiem Błotnym Pyskiem. Kocica cieszyła się jej szczęściem, zwłaszcza gratulowała jej wyboru. Młody kocur był bardzo lojalny, wygadany, czasem zamieniała z nim słowo, aczkolwiek nie miała z nim jakiegoś szczególnego kontaktu. Wydawał się wręcz idealny.
Weszła do żłobka. W ciemnościach zauważyła brązowy bok unoszący się w ciemnicy, powoli i spokojnie, bez pośpiechu. Myślała, że Różane Pole śpi, dopóki nie zobaczyła tuż obok niej żółtych, płonących ślepi. Zroszony Nos wesoło gawędziła z jej córką.
— Witajcie — miauknęła głośno i wyraźnie, siadając tuż obok i dotykając nosem barku Różanego Pola.
Brązowa koteczka znieruchomiała, spinając mięśnie. Jednak widząc zakłopotaną minę Zroszonego Nosa, uśmiechnęła się do rodzicielki, ciut sztywno.
— Cześć, mamo — odpowiedziała, a w jej błękitnych oczach coś błysnęło.
Szylkretowa wojowniczka obserwowała obie kotki spod półprzymkniętych powiek. Widocznie coś podejrzewała, mimo, że obie kocice uśmiechały się do siebie i starały opanować drżenie ciała.
<< Zroszony Nosie? >>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz