Dzisiaj znów nie spałam dobrze. Po tym co się stało Wilczkowi, nie ma śladu. Siostra czuje się już dobrze, a mama już się tak nie zamartwia.
-Co robisz? Znowu tak wcześnie wstałaś...Na pewno wszystko dobrze?-Zagadnęła dopiero obudzona siostra. Faktycznie nie wyglądałam za dobrze. Od zarywania nocy, często się nie wysypiam i źle się czuje, a gdy zasypiam, miewam koszmary, jakby to działo się realnie.
Nie chciałam tego mówić rodzicom, ponieważ to tylko sny... przepraszam KOSZMARY!
Nie chciałam by się zamartwiali, ale wychodzi to już z pod kontroli.
-Wiesz, może wybrałybyśmy się pozwiedzać obóz?-Spytałam z udawanym uśmiechem nie odpowiadając na jej pytania.
-Jeszcze się pytasz?!-Krzyknęła moja siostra.
***
-Lisek?! Wszystko dobrze?-Zapytał Zakrzywione Oko.
Wybudziłam się. Czułam, jakbym zaraz miała trafić do Klanu Gwiazd. Nie wiedziałam co się dzieje. Widziałam zapłakaną Wilczkę i Tatę uspokajającego Mamę. Ona też płakała.
-Wybudziła się!-Krzyknął Zakrzywione Oko.
-C-co się ze mną stało?-Spytałam innym głosem niż zwykle. Mój głos zawsze jest uroczy i dziecinny, a dziś, był zimny i zmęczony.
-Kiedy zwiedzałaś obóz z Wilczkiem, powiedziałaś, że źle się czujesz, a potem zemdlałaś. Twoja siostra przestraszyła się i pobiegła po rodziców, po czym wezwali mnie. Dzieje się z tobą coś niepokojącego. Ale co? Czy mogłabyś mi wytłumaczyć?- W głosie medyka słychać było niepokój i smutek.
-Właściwie to... Od jakiegoś czasu zarywam noce, ponieważ...ponieważ...-Nie mogłam wydusić ostatnich słów. Coś jakby mnie zatkało.
-Ponieważ?-Dopytał się medyk.
-Ponieważ często miewam bardzo realistyczne sny...-Niestety głos mi się złamał i było słychać kłamstwo.
- Ah! Czemu nie umiem kłamać jak moja siostra?-Pomyślałam.
-A czy to na pewno są sny?- Zapytał medyk podając mi Zioła lecznicze.
-No nie do końca... -Odpowiedziałam.
-A więc?-Zakrzywione Oko nie dawał spokoju. Prawie jakbym słyszała moją siostrę.
-Tak naprawdę to miewam koszmary... bardzo realistyczne koszmary...Boję się zasnąć, bo wiem, że one powrócą i będę musiała przechodzić to na nowo.- Rzekłam, mając nadzieję, że medyk wie co mi jest. Niestety. Powiedział rodzicom i siostrze, że nie ma pojęcia co mi jest. Powiedział również, żebym nie ruszała się z miejsca i przed każdą próbą zaśnięcia spokojnym snem, jadła te rośliny.
***
-Teraz wiem jak się czułaś, jedząc to coś.-Zaśmiałam się.
-No widzisz? Ale mam prośbę.-Rzekła Wilczka.
-Jaką?-Dopytywałam.
-Nie kłam więcej, bo jak to robisz to chce mi się śmiać.-Zachichotała.
-Obiecuję.-Szepnęłam.
-Czemu szepczemy?-Po cichu spytała Wilczka.
Po tym wszedł Agrestowy Ogon oraz Kwiecisty Strumyk.
-Wszystko w porządku ? - Zapytał Medyk, który wszedł za nimi.
-Tak, coraz lepiej!-Uśmiechnęła się Wilczka.
-To dobrze. -Ucieszył się Zakrzywione Oko.
***
-Liska?-Spytała znudzona Wilczka i zaczęła bawić się moim puchatym ogonem.
-Tak?-Spytałam.
-Oj przecież wiesz!-Zaczęła.
<< Wilczek? Przecież wiem, że chcesz ;3 >>\
-Co robisz? Znowu tak wcześnie wstałaś...Na pewno wszystko dobrze?-Zagadnęła dopiero obudzona siostra. Faktycznie nie wyglądałam za dobrze. Od zarywania nocy, często się nie wysypiam i źle się czuje, a gdy zasypiam, miewam koszmary, jakby to działo się realnie.
Nie chciałam tego mówić rodzicom, ponieważ to tylko sny... przepraszam KOSZMARY!
Nie chciałam by się zamartwiali, ale wychodzi to już z pod kontroli.
-Wiesz, może wybrałybyśmy się pozwiedzać obóz?-Spytałam z udawanym uśmiechem nie odpowiadając na jej pytania.
-Jeszcze się pytasz?!-Krzyknęła moja siostra.
***
-Lisek?! Wszystko dobrze?-Zapytał Zakrzywione Oko.
Wybudziłam się. Czułam, jakbym zaraz miała trafić do Klanu Gwiazd. Nie wiedziałam co się dzieje. Widziałam zapłakaną Wilczkę i Tatę uspokajającego Mamę. Ona też płakała.
-Wybudziła się!-Krzyknął Zakrzywione Oko.
-C-co się ze mną stało?-Spytałam innym głosem niż zwykle. Mój głos zawsze jest uroczy i dziecinny, a dziś, był zimny i zmęczony.
-Kiedy zwiedzałaś obóz z Wilczkiem, powiedziałaś, że źle się czujesz, a potem zemdlałaś. Twoja siostra przestraszyła się i pobiegła po rodziców, po czym wezwali mnie. Dzieje się z tobą coś niepokojącego. Ale co? Czy mogłabyś mi wytłumaczyć?- W głosie medyka słychać było niepokój i smutek.
-Właściwie to... Od jakiegoś czasu zarywam noce, ponieważ...ponieważ...-Nie mogłam wydusić ostatnich słów. Coś jakby mnie zatkało.
-Ponieważ?-Dopytał się medyk.
-Ponieważ często miewam bardzo realistyczne sny...-Niestety głos mi się złamał i było słychać kłamstwo.
- Ah! Czemu nie umiem kłamać jak moja siostra?-Pomyślałam.
-A czy to na pewno są sny?- Zapytał medyk podając mi Zioła lecznicze.
-No nie do końca... -Odpowiedziałam.
-A więc?-Zakrzywione Oko nie dawał spokoju. Prawie jakbym słyszała moją siostrę.
-Tak naprawdę to miewam koszmary... bardzo realistyczne koszmary...Boję się zasnąć, bo wiem, że one powrócą i będę musiała przechodzić to na nowo.- Rzekłam, mając nadzieję, że medyk wie co mi jest. Niestety. Powiedział rodzicom i siostrze, że nie ma pojęcia co mi jest. Powiedział również, żebym nie ruszała się z miejsca i przed każdą próbą zaśnięcia spokojnym snem, jadła te rośliny.
***
-Teraz wiem jak się czułaś, jedząc to coś.-Zaśmiałam się.
-No widzisz? Ale mam prośbę.-Rzekła Wilczka.
-Jaką?-Dopytywałam.
-Nie kłam więcej, bo jak to robisz to chce mi się śmiać.-Zachichotała.
-Obiecuję.-Szepnęłam.
-Czemu szepczemy?-Po cichu spytała Wilczka.
Po tym wszedł Agrestowy Ogon oraz Kwiecisty Strumyk.
-Wszystko w porządku ? - Zapytał Medyk, który wszedł za nimi.
-Tak, coraz lepiej!-Uśmiechnęła się Wilczka.
-To dobrze. -Ucieszył się Zakrzywione Oko.
***
-Liska?-Spytała znudzona Wilczka i zaczęła bawić się moim puchatym ogonem.
-Tak?-Spytałam.
-Oj przecież wiesz!-Zaczęła.
<< Wilczek? Przecież wiem, że chcesz ;3 >>\
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz