Za oknem prószył biały śnieg. Wiatr targał koronami wysokich drzew,
które wyginały się pod jego ciężarem. Ziemia pokryta grubą warstwą puchu
raziła w oczy swoją nieskazitelną bielą. Zima nadeszła niespodziewanie
szybko i od razu pokazała na co może ją stać. Płatki śniegu spadały bez
przerwy. Mróz i chłód podoby nie mógł mnie jednak dotknąć. Siedząc na
parapecie, w ciepłym, przytulnym domu nie musiałem się obawiać zimna.
Moja pani siedziała przy tym świecącym pudełku od bardzo długa. Obok
niej leżał, cicho pochrapujący Beethoven. Gruby, krótkowłosy kocur przez
sen uderzał ogonem o posadzkę. Gdzieś dalej słychać było wrzaski
Chopina, który znowu skakał po wszystkim razem z Bachem. Oczywiście
dzień bez zrobienia sobie krzywdy, był dla tej dwójki dniem straconym.
Młodszy kocur rzeczywiście musiał mieć coś z głową, było to bardzo
prawdopodobne, bo ilość upadków podczas tych ich “zabaw” powinna być już
dawno śmiertelna. Starszy za to potrzebował atencji i musiał pokazać
reszcie, że nie warto z nim zadzierać. Jednocześnie najdziwniejszą i
najnormalniejszą osobom w tym domu była moja matka. Zdziwaczała ze
starości kotka, co prawda bardzo… specyficzna, ale porównując ją do
zachowanie reszty rodzinki potrafiła się zachować. Staruszka spała na
swoim legowisku obok buchającego ognia. Cicho zeskoczyłem z parapetu.
Szybkim truchtem podbiegłem do ganiające się dwójki. Właśnie w momencie
kiedy znalazłem się pod nimi, najstarszy z rodzeństwa skoczył na
młodszego, strącając go. Zrobiłem krok w tył, a czekoladowy kocur z
hukiem wylądował na cztery łapy obok mnie.
- Ha! I co nadęty bufonie?! Gdybyś to ty skoczył to pewnie wszystko by
się zatrzęsło grubasie! - zawołał kpiąco Chopin. Zamknął oczy i wypiął
dumnie pierś. Gdyby nie głośny tupot łap brata pewnie dalej napawałby
się swoją wygraną. Kiedy Bach zeskoczył z ostatniej półki, czekoladowy
kocur przygotował się do skoku. Naparł na starszego i razem przeturlali
się dalej.
No tak. Zwyczajna rozmowa z nimi graniczyła niemal z cudem. Każdy miał
zawsze coś lepszego do roboty. Beethoven zazwyczaj śpi, Bach i Chopin
ganiają się nawzajem i skaczą do gardeł, a matka gada o głupotach,
których słuchać się nie da. Wróciłem na swoje dawne miejsce na
parapecie. Otarłem się o szybę i usiadłem. Wszystko było takie samo jak
chwile temu. No prawie. Pod drzewem- gdzie śniegu było trochę mniej,
siedział ciemny, drobny kot. Nie miałem za dużo do roboty. Nawet jeśli
śnieg jest okropny to może spotkanie z kimś nowy będzie lepszym
rozwiązaniem niż patrzenie na harce dwójki rodzeństwa. Zacząłem głośno
pomiaukiwać. Po chwili podeszła do okna moja właścicielka i otworzyła
okno. Wyskoczyłem na dwór. Zimny śnieg okrył całkowicie moje łapy.
Powoli podszedłem do drobnego gościa, który siedział pod dębem.
<Mała Łapo?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz