BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdka w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

16 kwietnia 2022

Od Papli

 Reguły kodeksu już mieszały się jej w głowie. Codziennie tylko wsłuchiwała się w ten szajs o kodeksach, rangach i zasadach społeczności Klanów. Czasem Szron dodawał jakieś małe wspominki o historii, która ją ciekawiła. Gdy Jastrzębia Gwiazda wydawał jej wyrok chyba wcale nie przesadzał z mówieniem kodeksu wojownika przez sen, bo bura mogłaby przysiąc, że szeptała w nocy te zasady. Miała ich już stokrotnie dość! Były nudne! Powtarzane jej tysiąc razy jak kocięciu! Obóz również nie zmieniał się z obślizgłej jaskini w coś dobrego i miękkiego. Biła ogonem o ziemię. To miejsce było monotonne. Codziennie wsłuchiwała się w radosne opowieści swoich braci, którzy mieli wiele przygód. Na przykład o tym jak Mysikrólik walczył z włóczęgą! Albo jak Czarny wspiął się wysoko na drzewo w pogoni za wiewiórką! Ona nie miała takich niesamowitych przeżyć. Mogła się co najwyżej pochwalić tym, że ubiła pająka, który znalazł się w żłobku. Niesamowite doznania. Jakby miała kocięta byłyby zachwycone tym, jakie ciekawe Papla miała życie. 
Eh.
Nie lubiła być smutna, jednak była. To przeciągało się w nieskończoność. Nawet już nie była pewna, czy oby na pewno chce iść wojowniczą ścieżką. Oczywiście, nie była w tym zła, a niektóre aspekty były fajne, jednak.. zioła ją interesowały. Wolała się przysłużyć Klanowi Wilka w inny sposób, niż oddając życie w boju. Mimo tego, czy był też sens? Oszronione Słońce wiele czasu spędził na treningu. Przygniatały ją jego nadzieje na zostanie w końcu wojownikiem i odczepienie się od niego. Nie lubił jej za bardzo, zwłaszcza po zdradzie. Nie ważne jak miła nie była, cętkowany mentor nie żywił do niej większych uczuć. To ją trochę przybijało. Ale hej! Była Kuną. Nie ważne jak bardzo inni chcieli to wymazać. Była tym rozbrykanym dzieciakiem z uśmiechem od ucha do ucha. Nie dla niej było stworzone martwienie się o przyszłość. Miała żyć szczęśliwie, bez problemów. Dlatego uśmiechnęła się pogodnie. Tak. To było lepsze.
- Paplo, możesz się zająć legowiskami wojowników? - spytała ją Wiśniowy Świt bez emocji w głosie. 
- O-oczywiście! - wstała z miejsca. Chciała się spytać o coś jeszcze, ale zastępczyni odeszła wypełniać swoje inne obowiązki. Położyła po sobie uszy. To nic, Kunko. Idź wypełnij swoje zadanie. Tak, jak inni chcą. 
- Mech, mech, mech, mech, mech.. - mamrotała pod nosem, biorąc w pysk garstkę miękkiego puchu, by pójść wymościć nim legowiska wojowników. Weszła do tej odnogi groty. Siedziało tu zaledwie kilku z wojów. Był już wieczór, a patrole były hucznie wysyłane. Teraz nawet częściej niż przedtem. Widziała Gepardzią Cętkę, który uśmiechnął się do niej chłodno gdy weszła. Od razu zabrała się za wymienianie mokrych legowisk.
- Widziałeś jak ostatnio Mroczny Omen przylepia się do władzy? - miauknął Gepard do swojego przybranego brata, Dymnego Nieba, który siedział zaraz obok niego. 
- To jego mentor. Może po prostu spędzają ze sobą czas. 
- Może bym w to uwierzył, gdyby nie sam Mroczny Omen. Nie ufam temu dzieciakowi. Jest podejrzany. Zgrywa dobrego, ale jakiś dziwny jest.
- Wychowywał się w sekcie. Może to po prostu jakaś dziecięca trauma?
- Nie tyle co trauma, a chęć władzy. - westchnął bury. - Robi wielkie oczka do Jastrzębiej Gwiazdy tylko aby zrzucić z piedestału Wiśniowy Świt i sam tam wejść. Już teraz jedną łapą siedzi na tym stanowisku. Zauważyłeś że nawet na zgromadzeniu to on pilnował Papli, a nie jakiś inny wojownik? - czarna zastrzygła uszami, słysząc swoje imię. - Lada chwila będziemy mieć Mroczną Gwiazdę i terror jak za czasów Stwórcy.
- Nie wiem czy to dobrze tak..
- Nie chcę kłamać. 
- Mroczny Omen jest... straszny. - przyznała Papla nieśmiało.
- Widzisz? Jeśli ten kot już jest postrachem kociąt to co dopiero jeśli sięgnie wyżej. Nie podoba mi się to. Paplo - Gepardzia Cętka zwrócił się do kotki wprost. Przestraszyła się delikatnie jego stanowczego głosu. Wydawało jej się że chce zaraz na nią nakrzyczeć. - Chcesz posłuchać?
Mała, bura kotka niepewnie podeszła do starszego wojownika i usiadła obok niego. 
- Jestem już stary. - zwrócił się do Dymnego Nieba. - Z każdym dniem coraz bardziej mi sztywnieją stawy i nie biegam tak szybko jak w młodości. Nie wiem kiedy umrę, nie chcę umierać. Wiem sporo. Omen wygląda mi na typka, co sprzątnąłby mnie. Jastrzębia Gwiazda to naiwniak, że trzyma tego bachora przy sobie. On zaraz się wdrapie na stanowisko lidera i zrzuci go ze sceny. Mnie również. 
- Myślisz że on chce cię..?
- Oczywiście że tak. Mówię, że mu nie ufam. Czuję to, jakby Klan Gwiazd sam mi to powiedział. Widzę, że nieszczególnie go obchodzą przodkowie. A to źle, bo sam nie widzi potęgi tych "kotków w gwiazdkach" czy jak ci ateiści ich nazywają. - miauknął pogardliwie. - Jeśli nie ja ich powstrzymam, to młodsze pokolenia. A jeśli nie oni to kolejne. A jeśli nie oni to sprawiedliwość sama ich wszystkich dosięgnie. Pamiętasz śmierć Fasolkowej Łodygi? 
- Kogo? - miauknęła Papla. 
- Ah, bo ty nie wiesz. - mruknął Gepard. - Dawna medyczka naszego Klanu. Złamała kodeks i miała kocięta. Klan Gwiazd ją dobił piorunem. 
- To tak się da?
- Oczywiście, że tak. Teraz mało kto wierzy w siłę Klanu Gwiazdy. Dobrze, że przynajmniej ty to rozumiesz, Paplo. 
Skinęła głową. W przejściu pojawiła się Sosnowa Igła, która weszła tu z zirytowanym wyrazem pyska. Kuna popatrzyła na nią. Wściekłość zielonych oczu przeszyła ją jak lodowaty dreszcz. Syknęła sama do siebie, gdy tylko ją zauważyła. Wyszła tak samo szybko jak tu weszła, szukając innego miejsca do spania. Położyła po sobie uszy. Zawiodła ją. Mamę? Zakazała mówić na siebie mamo. Nie wiedziała już kim dla Sosny jest. Zdrajczynią Klanu? Nieposłuszną córką? Wrogiem, którego należy wykorzenić?
Gepardzia Cętka tylko się obejrzał za bicolorką. 
- Współczuję tobie i twoim braciom takiego obślizgłego szczura za matkę. - powiedział cicho, nie odrywając wzroku od wyjścia. - Zdrajca tępiący zdrajcę. Nie wierzę, że jeszcze tu siedzi. 
- Co? - Papla była zdezorientowana. Za nic nie wiedziała, o czym mówi ten starzec. Jej matka była zdrajcą?
- Zamordowała mojego dobrego znajomego. Dębowa Pierś padł z jej pazurów. Ale wszystko zostało zatuszowane. Oczywiście. Ten kawałek lisiego łajna wiedział, jak się kłamie. Opowiedziała wszystkim ładną bajeczkę o jakimś opętaniu czy innym gównie. Dębowa Pierś był religijnym kotem. Nie spoufalał się z żadnymi mrocznymi siłami. Klan Gwiazd by go ochronił. Nie to co...
- Na patrol łowiecki pójdą Cisowa Kołysanka, Liściasty Krzew, Gepardzia Cętka i Stokrotkowa Łapa! - rozległ się w jaskini głos Wiśniowego Świtu. Bury niechętnie wstał z legowiska.
- Szlag by ich trafił.. - mruknął i wyszedł. Kuna tylko odprowadziła go wzrokiem, kalkulując wszystko co usłyszała. Czyli Omen próbuje zostać zastępcą, chce zabić Gepardzią Cętkę, Klan Gwiazd ześle na nich wszystkich pioruny, a jej matka była mordercą?
To było za dużo do zrozumienia, zwłaszcza jak na jej niewielki rozum. 

***

Patrzyła na ciało Gepardziej Cętki w osłupieniu. Zginął ze starości w pokoju. Jednak nim wyzionął ducha zasiał w młodej kotce ziarenko niepewności. Czyż nie o tym mówił on sam, że czuje, że niedługo zginie? czy Klan Gwiazdy sam go wziął w swoje objęcia, czy ktoś mu pomógł?
Nie miała chęci myśleć.
Nie miała siły dalej tu stać.
Nie miała ochoty na zastanawianie się. 
Chciałaby po prostu uwierzyć liderowi, że mówi prawdę o jego śmierci. 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz