BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

23 kwietnia 2022

Od Fioletowej Łapy

Drugie polowanie w życiu Fioletowej Łapy

- Fioletowa Łapo, czas na trening. Obudź się. - miauknął Lamparci Ryk.
Lecz Fioletowa Łapa wcale nie miała zamiaru się budzić. W legowisku było tak przyjemnie.
Do momentu w którym poczuła oddech kocura przy swoim pysku. Wtedy zaswędział ją nos i zmusił do pobudki.
- J-ja... - ziewnęła, mrugając sennie oczami. - Nigdzie nie idę. Wolę spać. Latanie za myszami to stara czasu.
- Oj, ale nie mów tak. Pokażę ci, że to może być ciekawe. Tylko wstań i pójdź za mną.
- Niech będzie. Ten jeden raz może być.
Czarny uśmiechnął się.
- Zatem chodźmy.
Mijali wiele drzew, wyższych i niższych, a nawet zaczęły pojawiać się krzewy i trawa, które wcześniej zasypane były białym puchem. Śnieg już zaczął się topić. Czuć to było w powietrzu. Wilgoć przenikała przez wszystko.
Dotarli do niewielkiej polany.
- Fioletowa Łapo? - miauknął kocur, siadając obok kotki.
- Hm?
- Usiądź i powiedz mi, co czujesz.
Szylkretowa usiadła na mokrej trawie, nerwowo trzepnęła ogonem i uniosła głowę ku górze.
- Co czujesz? - zapytał Lamparci Ryk.
- To, że chce wracać do obozu.
- Ale teraz nie wracamy. Posłuchaj mnie. - rzekł, po czym przybliżył się do niebieskookiej. - Jeszcze raz, unieś głowę i spróbuj wyczuć jakiś zapach. Poczuj to. Pomyśl o tym, co chciałabyś zaatakować, a potem zjeść.
- Nie czuję tutaj Rysiej Łapy.
- Zamierzasz zjeść... Rysią Łapę? A dlaczego? - zapytał ze zdziwieniem na pysku. 
- To długa historia. Nieważne.
- No dobrze. Skoro takim sposobem nie zadziałam, to może wyobraź sobie, że walczysz ze swoją ofiarą? To też jest jakiś rodzaj walki...
- Nie chce cię zasmucać, ale mnie to nie interesuje. Założę się, że znajdzie się masa kotów, która lubi ganiać za zwierzątkami w trawie. Ale to nie ja. Możesz nauczyć mnie walczyć z kotami?
- Oczywiście, że cię nauczę, ale nie teraz. Na prawdę, teraz musisz nauczyć się polować. Wiesz, że nieposłuszne koty, które nie chcą trenować mogą dostać nowe, brzydkie imię? 
To ją zdziwiło. Nowe i brzydkie? Dlaczego? Chciała wiedzieć więcej.
- J-Jakie?
- Są różne. Brzydki Pysk, Chore Łajno... możliwości jest wiele. 
Zdecydowanie nie chciała się tak nazywać.
Fioletowa Łapa brzmiało ładnie. Ale mało groźnie. 
Z pewnością Rysią Łapa bałaby się bardziej, gdyby brzmiało Ostry Szpon albo Wilczy Kieł. 
- Spróbujemy zapolować? Mogę spróbować pierwszy. 
- W porządku. Ale tylko dlatego że nie chce być Brzydkim Pyskiem.
Kocur posunął się o kilka kroków do przodu. Uniósł głowę ku górze, po czym następnie skierował ją na dół i zaczął węszyć w trawie. Poruszał się bardzo cicho. 
W pewnym momencie skoczył, wysunął pazury i złapał coś biegającego w trawie. 
- Złapałem mysz. Podejdź tutaj.
Szylkretowa ruszyła do przodu. Zauważyła dużą, ciemnobrązową mysz w pysku Lamparciego Ryku.
- Zapewniam cię, szybko nauczysz się polować. A czuje, że jest tutaj dużo myszy. Zaraz znajdziemy kolejną. 
Udało mu się. Bardzo szybko. Złapał ją z wielką lekkością i bez trudu. Czuła, że nie umiałaby tak. Powiedziałaby mu komplement, ale nie była gotowa. Musiała poznać go bliżej.
- Ooo... - miauknął, machając ogonem. - Widzę cel dla ciebie. Wystarczy że go złapiesz. Nie musisz szukać. 
Fioletowa Łapa zaczęła wypatrywać myszy w trawie. Nic jednak nie widziała, nie słyszała, nie czuła. 
- Gdzie ona jest? Nie widzę niczego.
- Widzisz ten kamień? - zapytał kocur, wskazując na niewielki, szary kamień. 
- Tak, widzę... ale myszy nie. 
- Wtapia się w tło. Popatrz jeszcze raz.
Miał rację. Spora, szara mysz rzeczywiście tam stała. 
Nie wierzyła, że to robi. Nie sądziła ze kiedykolwiek to zrobi.
Poruszyła się do przodu, wystawiła pazury. Zaczęła biec w kierunku gryzonia.
Przestraszył się. 
Kiedy mysz była wystarczająco blisko, zdecydowała się na skok.
Upadła. Poczuła okropny ból.
Zwierzę uciekło.
- Wszystko w porządku, Fioletowa Łapo? - spytał czarny.
Nie było w porządku. Lecz nie mogła pokazać swojej słabości. 
Wstała i otrzepała się z wilgotnej trawy. Stawianie przedniej łapy sprawiało jej ból. 
- T-Tak, w porządku...
Nie wiedziała, jak wytrzyma dalszą część treningu.

[5% przyznane]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)