BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

03 kwietnia 2022

Od Agresta

Agrest siedział obok Kuklika ze wzrokiem wbitym w ziemię. Błysk była wściekła, kiedy dowiedziała się, że opuścili obóz zeszłej nocy. Po kolei wypytywała każdego z nich. Nikt nie zdradził, dokąd poszli. 
Drgnął, gdy liderka przeniosła na niego swoją uwagę. Skulił się, czując wzrok wszystkich na sobie. 
— A ty? Gdzie byłeś?
Nie chciał nikomu sprawić kłopotów, ale sam nie potrafił wytrzymać presji. Ukrywanie tego nie było w porządku. 
— N-na zgromadzeniu. 
Ciało przywódczyni momentalnie się spięło.
— Widzieli cię? Rozmawiałeś z kimś?
— N-nie. Nie. Tak właściwie mieliśmy tam wejść, ale jakoś ostatecznie stanęliśmy z boku. 
— Liśmy? — Uniosła brwi. 
Agrest szybko wciągnął powietrze. Głupi! Jak miał teraz ich nie wydać? 
— N-no z samotniczką tam poszedłem. — Dobrze, że tam była. Inaczej musiałby skłamać. 
— Z jaką samotniczką? 
— Z taką szarą pręgowaną. 
— Wypytywała się ciebie o coś? Podałeś jej jakieś informacje? 
— Nie! Nie. 
— Jak ją w ogóle spotkałeś? Opowiedz mi wszystko po kolei. — Przeszyła go wzrokiem. Agrest nieznacznie przysunął się do szylkreta. Czasami kotka go przerażała. Czy wszystko było z nią w porządku?
— Ja tylko poszedłem za Kuklikiem, który… — Przerwał, zdając sobie sprawę z własnych słów. Przepraszająco spojrzał w rozszerzające się źrenice przyjaciela. Zacisnął kły. Zepsuł już wystarczająco dużo, nie zrujnuje więcej. — A Kuklik wyszedł, bo usłyszał kogoś poza obozem. No i to była ona. Mieliśmy ją przegonić, ale nie była niebezpieczna.
— I tak po prostu zaufaliście obcej kotce? Która wtargnęła na nasz teren? Która mogła zagrozić nam wszystkim?! Naraziliście siebie i innych! 
— Ale ona była naprawdę miła! Nie chciała nam zrobić krzywdy! — Najeżył się. Błysk nawet jej nie znała, a już zakładała najgorsze. 
— T-to p-prawda — potwierdził cicho Kuklik.
— Świetnie. Po prostu świetnie. — Odwróciła się od nich kręcąc głową z bezsilności. Agrest wymienił zaniepokojone spojrzenie z Kuklikiem. Przywódczyni wzięła wdech i przyjęła dominującą postawę. 
— Ta sytuacja ma się nie powtórzyć. I proszę więcej nie rozmawiać z samotnikami. Zrozumiano?
Oboje kiwnęli głowami.
— Dobrze. Zastanowię się, jak was ukarać — Omiotła wzrokiem wszystkich zgromadzonych. — A teraz sio i nie przysparzajcie mi więcej problemów.
Cała piątka opuściła legowisko. Agrest chciał porozmawiać o tym wszystkim z Kuklikiem, ale w oddali dostrzegł Janowca przywołującego go wzrokiem. Pożegnał się z przyjacielem i popędził w kierunku liliowego.
— Tato! Tęskniłem za tobą! — Wtulił się w jego futro. 
Wojownik jednak nie objął go w odpowiedzi, jak tego się spodziewał. Zamiast tego odsunął się od syna. Dotychczas unoszące się w uśmiechu kąciki ust Agresta, gwałtownie opadły. 
— Masz mi coś do powiedzenia? — zapytał starszy lodowatym głosem.
— J-ja p-przepraszam. Ja tylko-
— Nie interesuje mnie to. Takie zachowanie nie jest godne mojego syna.
Żołądek Agresta się ścisnął.
— N-nie w-wiedziałem, że to jest t-takie ważne. N-nie p-pomyślałem, że nie powinienem.
— I to właśnie świadczy, że nim nie jesteś. — Janowiec odwrócił się od ucznia i zostawił go samego.
Agrest nie potrafił uwierzyć w to, co usłyszał. Nie jest jego synem? Ale… ale przecież jest! On tylko… on tylko poszedł za Kuklikiem. Nie chciał narazić klanu. Przecież nie stało się nic okropnego – wszyscy wrócili zdrowi. Chciał zawołać za tatą, ale nie potrafił. Był w stanie jedynie patrzeć zaszklonymi oczami, jak odchodzi.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)