BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

06 grudnia 2021

Od Jaśminowego Snu CD. Zimorodkowego Blasku

 

 ~~powrót do sceny z Zimorodkiem~~

Łapczywie próbowało dosięgnąć ku świadomości, ale wciąż jednak upadało i utracało się w tym samym koszmarze w kółko. Zaczepiało się pazurami o ścianę, jednak to nic nie dało - nadal coś ich odrzucało, byleby się nie obudziło. I próbowało dalej. Musiało próbować dalej. Musiało uciec. Musiało spędzić sprzed oczu ten straszliwy widok.
Panika. Wszystko, co w sobie kumulowało, panicznie stłumiło. Chciało krzyczeć, ale jakby straciło głos. Właściwie to nic nie mogło zrobić. Samo sobie odmawiało posłuszeństwa.
"No dalej, obudź się!" - krzyczało do jakieś nieznanej siły, która siedziała wewnątrz nich i blokowała odzyskanie świadomości.
Musiało się obudzić!
Ale nie mogło. Co to za sen, z którego nie można się obudzić? Zobaczyć twarzy Rdzawego Futra, a przez resztę dnia udawać, że nic się nie wydarzyło?
I wtedy sobie uświadomiło, że to nie był żaden koszmar. A koszmarna rzeczywistość!
— Zawsze będę przy tobie, Jaśmin... Proszę, ja i Kwaśny chcemy być razem pod drzewem...
Już nie było w stanie nic zrobić, choć bardzo chciało. Chciało go obronić, chciało krzyczeć, ale...
Po prostu nie mogło. Jakby ich łapy były związane jakimś niewidzialnym sznurem czy czymś w tym stylu.
Patrzyło na Miętową Gwiazdę (czy też Lisią Gwiazdę, jak to nazwał go Zimorodek), z którego pyska kapała krew. Płomień w jego oczach w końcu gasnął. Myślał, że w końcu jest bezpieczny. 
A żaden z gapiów nie był w stanie się odezwać - wszyscy byli zamurowani.
I wujek Zimorodek, leżący akurat przed ich łapami. Jego pusty wzrok był skierowany w Klan Gwiazdy.
Ale Miętowa Gwiazda... Lisia Gwiazda... Lisie Łajno... Nie, Jaśmin w końcu przejrzało na oczy. Ten skurwiel nie zasługiwał na życie! Miało wrażenie, że powinno rzucić się mu do gardła, ale...
— Nie warto — szepnęła do ich ucha Piegowata Mordka, najwyraźniej widząc, co się dzieje wewnątrz Jaśminu. — Nie dzisiaj.
Siostra miała racje. To nie pora, ale przysięga, że jeśli nie ono zabije Lisie Łajno, to chociaż będzie tego świadkiem, aby móc splunąć mu w twarz.

***

Zimorodkowy Blask pochowano pod tym samym drzewem, co Kwaśny Język. W końcu wujaszek mógł się spotkać z nim. Z Orlą Łapą również.
Szkoda tylko, że musiał zostawić ich tu, na ziemi. I to w tak mrocznych czasach.
— Wierzysz w to, co powiedział Zimorodkowy Blask...? — spytała Rdzawe Futro, wtulając się w partnera. Byli w końcu sami, kiedy reszta kotów rozeszła się po pochówku. Tylko odeszli kilka metrów poza obóz, aby zachować dyskretność. A przynajmniej mieli taką nadzieje...
Wzięło głęboki oddech, starając się przestać łkać. Aktualnie ukochana jest jedyną osobą, z którą mogło być szczere.
— Chociaż nie żyłom w czasach Lisiej Gwiazdy, to widziałom w jego oczach, że to on. Tak, wierzę w to albo raczej coś każe mi w to wierzyć. Widzisz, to nie jest Miętowa Gwiazda, który był kiedyś. I fakt, że można taką zmianę wytłumaczyć śmiercią partnerki i kociaków, ale... czuję, że to był tylko początek. Że wtedy Lisie Łajno uderzył.
— Szkoda, że nie możemy nic z tym zrobić...
— Nie możemy, a przynajmniej na razie. Ale obiecuję ci, czy Lisie Łajno czy nie, zapłaci za śmierć wujka Zimorodka i innych. Oczywiście, w swoim czasie.
— Tylko nie rób niczego głupiego, dobra? — Rdzawe Futro uderzyła w ramię Jaśminowy Sen.
— Zobaczymy — westchnęło cicho. — Mówię, że zapłaci za to, ale jeszcze nie teraz...
 
<Dziękuję za cudowną sesję <3 >


Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)