Od Brzozy

Jakiś podmuch chłodnego powietrza pobudził mnie do działania, a dokładniej podniesienia mojej małej główki. Cały świat wyglądał jak gra cieni pojedyncze miejsca robiły się raz jasne raz ciemne. Dookoła było słychać mnóstwo dźwięków, ale na żadnym z nich nie mogłam się skupić. Wszystko się plątało i mieszało. Zapachy, światło, dźwięki i pewnie jeszcze kilka innych rzeczy których nie potrafiłam poznać. Podniosłam łebek odrobinę wyżej i nastawiłam uszy na sztorc. Chciałam to wszystko poznać, odkryć i choć każdy normalny kociak tuliłby się teraz do tego wielkiego ciepła obok mnie zaspokajając przy okazji swój marudny brzuch ja już się pchałam w paszczę świata. Jednak to nie było takie łatwe. Podniosłam jeszcze wyżej mój przyrząd wszelkich pomiarów i spróbowałam podnieść jedną łapę. Podczas opierania mnie podejrzanie się trzęsła, ale nie zważając na to spróbowałam postawić drugą. Jednak świat świetlistych plam wykonał mi psikusa. Specjalnie przechylił się pod moją łapą, żeby ta zamiast na nim stanąć przejechała się po nim bokiem. Nagle zbliżyło się do mnie ciemne miejsce i prawie w tej samej chwili poczułam cios jaki zadał mi świat. Prychnęłam cicho niezadowolona co zabrzmiało w sumie bardziej jak kichnięcie lub inny podobny dźwięk, przez podłoże, które przyciskało się do mojej mordki. Świat zareagował na to trochę głośniejszym, ale wesołym szumem dobiegającym z góry. Zaciekawiona kolejnym sygnałem od niego przewróciłam się na plecy. Nad mną unosiły się trochę ciemniejsze plamy o świetlistym konturze. Tak z grubsza wyglądały. Z każdej plamy dochodził inny dźwięk choć podobny trochę do poprzedniego. Leżałam tak nie ruchomo rejestrując wszystkie bodźce i próbując rozwikłać zagadkę plam. Z każdej można było wyczuć ciepło takie same jak z wielkiego ciepełka przy którym wcześniej siedziałam. W dodatku im dłużej patrzyłam na jakąś plam tym wyraźniej ją było widać. Wkrótce świat plam, światła i cieni zamienił się w świat kształtów, kolorów, różnorakich stworzeń i światła. Bardzo dużej ilości światła. Próbując jakoś ochronić swoje małe oczy przed tym ogromem jasności zmrużyłam je i zakryłam łapką. Walczyłam w myślach z ciekawością do świata i nieprzyjemnością jaką było pieczące oczy. Na szczęście oczy w końcu jakoś przystosowały się do reszty świata i mogłam bez przeszkód obserwować (czyt. gapić się) świat, a dokładniej jedną z plam, która teraz już prawdę mówiąc plamy nie przypominała.

<Ktoś>