Byłam w szoku, wiedzieli o nas?! Zrozumiałam, że to nie przelewki, mogą przyjść po nas w każdej chwili. Zeskoczyłam ze skały i zwołałam każdego kota z naszego klanu. Wszyscy zebrali się ciasno przy nas.
- Musimy uciekać, klanu zostały zaalarmowane, jesteśmy jeszcze zbyt słabi!- syknęłam przez zaciśniętą szczękę, nie mogło to do mnie dotrzeć. Kto im powiedział!? Nie było teraz czasu na zastanawianie się. Wyskoczyłam z obozu i ruszyłam przed siebie prowadząc klan. Rozejrzałam się w około, nie mieliśmy wiele wariantów do ucieczki. Poprowadziłam ich do Drogi Grzmotu. Po drugiej stronie znajdowały się Usta Matki, nie możemy tam zamieszkać, ale nic nie stoi na przeszkodzie aby zająć tereny za nim u podnóży Wysokich Skał. Było wcześnie co za tym idzie, nigdzie nie było widać potworów. Cały mój klan bezpiecznie przeskoczył przez drogę i znalazł się po drugiej stronie. Nie dałam im nawet chwili na odpoczynek, musieliśmy iść dalej. Nagle obok mnie pojawił się Dębowa Burza. Na jego pysku gościło zakłopotanie pomieszane z niepewnością.
- Dokąd idziemy Czysta Gwiazdo?- zapytał kładąc uszy. Widziałam po nim, że się obawiał. Westchnęłam cicho i spojrzałam na kocura.
- Do nowego domu, jesteśmy za słabi by walczyć- odpowiedziałam łagodnym głosem. Sama dziwiłam się jak zachowywałam się przy nim, od razu łagodniałam i byłam jak grzeczna kicia. Po prostu, miał coś w sobie co dawało mi uczucie spokoju. Dębowa Burza posłał w moją stronę szczery uśmiech. Odwzajemniłam go mimo wszystko. Nagle się ogarnęłam, co ja robię?! Mam budować opinię silnej nie milutkiej!
W końcu dotarliśmy do Ust Matki, w powietrzu wciąż unosiły się zapachy klanów. Wzdrygnęłam się na samą myśl walki z nimi, czy to ma jakikolwiek sens? Oczywiście, że ma! Jednak coś odciągało mnie od myśli, że to jakoś pomorze, a bardziej ktoś.
Po długiej wędrówce dotarliśmy na miejsce. Słońce już zachodziło za horyzont. Ogłosiłam przerwę, wszystkie koty padły na ziemie zmęczone. Nic nie jadły od rana, nie mogłam się im dziwić. Kazałam każdemu wybrać się na polowanie, sama także ruszyłam. Za mną, niczym cień, podążył Dębowa Burza. Z początku nie odzywaliśmy się do siebie za wiele, ale później rozmowa zaczęła się kleić. Oczywiście co chwilę rzucał jakieś żarty, które nawet mnie rozbawiały.
Złapaliśmy trochę zwierzyny i już mieliśmy wracać kiedy kocur usiadł i spojrzał w górę.
- Czysta Gwiazdo, spójrz w niebo- powiedział do mnie. Odłożyłam królika i przycupnęłam obok niego. W istocie, niebo zapełniło się pięknymi migoczącymi gwiazdami. Srebrna Skórka pokazała swoje prawdziwe oblicze.
- Czyż one nie są piękne, te wszystkie gwiazdy?- spytał mnie kocur rozglądając się po niebie.
- W istocie Dębowa Burzo, zawsze mnie zachwycały- odpowiedziałam. Nagle poczułam jak kot kładzie swoją łapę na mojej. Zdziwiło mnie jego zachowanie, przeniosłam wzrok na kocura i ujrzałam, że jest wpatrzony we mnie.
- Ale ja mam swoją ulubioną gwiazdę- mruknął cicho wpatrując się mi w oczy. Co on próbował osiągnąć?! Chciał mnie omamić? Dębowa Burza cicho mruczał czekając na moją reakcję.
- Co ty robisz?- spytałam oszołomiona. Kot zbliżył się i otarł się nosem o mój, uśmiechając się.
- Wyznaję ci miłość, ciężko zrozumieć? No proszę, wiem, że nie jesteś taka sztywna, Czysta Gwiazdo!- wyjaśnił Dębowa Burza. Kompletnie zbił mnie z tropu. On mnie kocha? Co to ma znaczyć?! Nie wiem czy moje serce jest jeszcze zdolne by czuć miłość, ale za każdym razem jak byłam blisko kocura ono jakby drgało. Oh Klanie Gwiazd, co to oznacza?
- Dębowa Burzo, ja nie mogę...jestem liderką, na miłość Klanu Gwiazd!
- No i? Jakaś przeszkoda?- drążył temat dalej. Zaczął mnie powoli denerwować, jednak czułam się bezsilna wobec niego. Może to jest to, może czas się zmienić?
- Dębowa Burzo, nie mogę ukrywać, że i ja czegoś do ciebie nie czuję, ale...
- No i wszystko jasne! Czysta Gwiazda, taka pani lód, a serce ma! Oh moja droga, nie pożałujesz decyzji!- wybuchł kocur. Był tak szczęśliwy, że nie mogłam nic zrobić, każdy mój sprzeciw zostałby odrzucony.
- Dębowa Burzo! Czy ja się zgodzi...- tu się zatrzymałam, co by mi szkodził partner? Chyba nic, raz się żyje, prawda?
- Zgodziłaś się, ja to tak odebrałem- zaśmiał się kocur i liznął mnie w nos. Tego mi było za wiele, za dużo uczuć, emocji i zbliżenia do innego kota jak na jeden dzień. Wstałam pospiesznie i chwyciłam królika.
- Chodź zanim inni będą coś podejrzewać. O tym co między nami nikomu masz nie mówić, rozumiesz?!- warknęłam, jednak nie było to wściekłe czy władcze, mój ton stracił wszystko, był delikatny i niepewny. Dębowa Burza kiwnął łbem i podbiegł do mnie. Wróciliśmy do naszego miejsca postoju. Inne koty już się zebrały wraz ze zwierzyną. Pełno było królików i ptaków. Cieszyło mnie to, że będziemy mieli odmienną dietę od tej z Czterech Drzew. Każdy zabrał swoją część i zaczął jeść. Znów spojrzałam na mojego niedorobionego partnera. Dziwna fala ciepła zalała moje skamieniałe serce. Może faktycznie tego mi potrzeba?
Jak ciężko się pisze będąc chorym, i to jeszcze Czystą która ma uczucia, fuck my life.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)
Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz