BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

27 sierpnia 2022

Od Zdradzieckiej Rybki cd Zajączka

Jakoś trudno było mu zapomnieć, jak z jej pyska padały przykre słowa. Zdawał sobie sprawę z tego, że coś tu nie grało. Zwykle pierwsze wrażenie daje osąd nad całokształtem osoby. A jego córka... cóż... przed poznaniem jego problemu zachowywała się źle. 
— Ciii... Nie płacz skarbie — Polizał ją po łebku. — Już spokojnie.
— Przykro mi, że uważasz, że byłabym zdolna do takiego okrucieństwa — łkała dalej. — A jeszcze bardziej przykre jest to, co cię spotkało — dodała.
Zmieszanie to mało powiedziane co czuł. Nadal nie potrafił przejrzeć tego dzieciaka. Nie miał pojęcia czy ta z niego kpiła, czy na serio to wszystko było wynikiem ingerencji w jej życie Zajęczej Gwiazdy. Na razie jednak postarał się przyjąć postawę typowo ojcowską, mając nadzieję, że córka zrozumie swoje błędy i przejdzie na jego stronę. 
— Nic z tym nie zrobimy. To przeszłość. Nie da cofnąć się czasu. Na szczęście w obozie nie wszyscy uważają mnie za zdrajcę. Istnieją jeszcze dobre koty.
— A czemu ci, którzy mają cię za zdrajcę, są niedobrzy? — zapytała. — Nie znają prawdy, ale nie mają i pewności, by ci ufać. Opierają się na tym, co słyszeli, nie możemy z góry zakładać, że są źli! — oburzyła się. 
— Mówiłem wielu z nich jak sprawa wyglądała. Znają prawdę, a mimo to nie są dla mnie mili. Na przykład Tulipanowy Płatek... uważa się za kogoś wyżej postawionego niż ja i się strasznie rządzi. Próbowała zrobić mi nawet kuku, ale twój tatuś się nie daje. Krucza Gwiazda też za mną nie przepada. Narzuciła na mnie tą karę, chociaż jako pierwsza usłyszała moją wersję wydarzeń. I świetnie się bawiła, gdy walczyłem w wodzie o życie — prychnął na to wspomnienie. — Życie nie jest sprawiedliwe kochanie. Niestety.
— Smutne to — stwierdziła z żalem. — Świat jest taki okrutny dla tak dobrych kotków. Czemu Tulipan jest taka? Głupia baba...
— Jest zła, że musi mnie pilnować. Wolałaby robić coś innego — westchnął. — Też tego chciałbym. Przynajmniej dałaby mi spokój — Przytulił córeczkę. — No dobrze koniec smęcenia. Nie chcesz się w coś pobawić?
— Oh super pomysł tato! Tylko... Tak szczerze to jestem zmęczona — mruknęła, patrząc na niego ze zmrużonymi jak do snu ślepiami. — Ale możesz mi opowiedzieć bajkę na dobranoc!
— No dobrze... — mruknął, zastanawiając się co mógłby opowiedzieć jej do snu. — Dawno temu była silna wojowniczka, która miała magiczną moc. Potrafiła stawać się niewidzialna, ponieważ jej futro zmieniało barwę, w zależności od otoczenia. Jej klan to cenił i wysyłał na przeszpiegi. Dzięki niej dowiedzieli się o planowanym ataku wrogich kotów. Byli gotowi, gdy ci próbowali ich zaskoczyć. Kotka przyglądała się temu z oddali. Nie mogła pomóc rodakom, bo taki był rozkaz lidera. Nikt z wrogów nie mógł o niej się dowiedzieć. Dlatego też była samotna. Mało kto chciał zadawać się z kimś takim, chociaż wiele klan jej zawdzięczał. Aż pewnego dnia wzeszło dla niej słońce. Zakochała się i to w wzajemnością. Lider był jednak przeciwny temu związkowi. Chciał rozdzielić zakochanych, bo uważał ją tylko i wyłącznie za broń, która nie zasługiwała na szczęście. Nie chcąc ugiąć się tyranowi, pewnej nocy uciekli. Daleko poza horyzont, by być razem już na zawsze.
Kotka patrzyła na niego w zadumie, z wysoko postawionymi uszami przez całą jego opowieść.  Wędrowała wzrokiem za jego posturą, lekko kołyszącą się co jakiś czas. 
— Niesamowite! — mruknęła z podziwem, kiwając głową z uznaniem. — A mogę teraz ja ci coś opowiedzieć? Proooszę.
— No dobrze. Co mi opowiesz córeczko?

<Córko?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz