BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 sierpnia 2022

Od Aksamitki(Aksamitnej Łapy) CD. Srokosza(Srokoszowej Łapy)

Od samego początku zjawienia się nowych kociąt, pragnęła uczynić z nich swoich nowych znajomych. Oczywiście niee byle jakich znajomych, ona mierzyła dużo wyżej. Wszyscy mieli być jej przyjaciółmi. Lubiła każdy i oczekiwała, że jej miłość będzie wzajemna.
Dlatego gdy tylko niebieski kocur wyszedł na zewnątrz, podekscytowana ruszyła za nim, ciesząc się z chwili sam na sam, gdzie mogłaby mu spokojnie wyjaśnić swe intencje. Co było złego w chęci zdobycia z nim lepszych relacji?
Nic, ale nim zdążyła cokolwiek powiedzieć, dostała błotem w pysk. Uśmiechnęła się rozbawiona, widząc, że kocur nie zauważył jej i nie zrobił tego specjalnie. Problem okazał się inny, bo Urdzik wychylający się za nią ze żłobka odebrał to inaczej i rzucił się na młodszego z pazurami.
Kiedy po krótkiej szarpaninie Aksamitka uspokoiła brata, Srokosz czmychnął przed nimi na drugi koniec obozu, krzycząc obraźliwie słowa.
Serce zastygło jej na moment w bezruchu. Spojrzała na stojącego obok kocurka, na którego pysku tkwiła pewnego rodzaju duma.
— I dobrze, niech ucieka — fuknął, za co zaraz dostał od siostry z łapki w bok. — Ała? — skrzywił się, patrząc na nią pytająco. — Za co?
— Wystraszyłeś go! A miał być moim przyjacielem! — rzuciła z oburzeniem. — Wracaj do mamy, ja idę się z nim zakolegować! — oświadczyła hardo, ruszając w stronę, w którą uciekł niebieski.
Usłyszała za sobą kroki, toteż od razu stanęła i spojrzała z niedowierzaniem na drepczącego za nią Urdzika.
— Nie, ty masz iść! Czemu nie rozumiesz? — spytała zapłakana. — Do domu! Wracaj tam!
Czarny przekrzywił łebek, a Wilcza Pogoń, słysząc dziecięce krzyki, wyszła z kociarni, patrząc po swoich potomkach oczekująco. Jej wzrok wręcz żądał wyjaśnień.
— O, mamo! — Aksamitka momentalnie ożywiła się, a w jej sercu zaiskrzyła nadzieja. — Musisz go zabrać. Pogniewał się ze Srokoszem i on gdzieś tam pobiegł. Ja bym bardzo chciała go pocieszyć, a Urdzik chce iść za mną i psuć wszystko!
Karmicielka westchnęła, zmęczona ich kolejną dawką jojczenia. Mimo to uśmiechnęła się lekko.
— Dobrze, ale będę tu stać i obserwować was, jasne? A ty Urdzik zostajesz ze mną — dodała ku uldze córki.
Ta nie czekała dłużej, słysząc pełne oburzenia słowa kocura. Popędziła w stronę, w którą czmychnął niebieski i zaraz to znalazła
wystającą zza krzaków ciemną kitę.
— Bawimy się w chowanego? — spytała z ekscytacją, pacając go w ogon. — Znalazłam cię! Teraz ja mam się chować?
Srokosz podskoczył i obrócił się pyskiem do niej, jednocześnie cofając się.
— Z-zostaw mnie — wymamrotał, kładąc uszy po sobie.
— Ale co ty robisz? Ja chcę się tylko z tobą zaprzyjaźnić! — rzuciła weselej, zbliżając się ku niemu o krok. — O jakich leśnych potworach wcześniej mówiłeś? Masz na myśli Omszonego Władcę wszelkich kulek z mchu? Też go nie lubię, ale nie martw się, jeśli przyjdzie zrobić nam krzywdę, to Daglezja skopie mu dupę! Obiecała mi to! — zapewniła.

<Srokosz?>  

2 komentarze:

  1. czymże jest potężny Omszony Władca Wszelkich Kulek? :eyes:

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie zwróciłeś nigdy uwagi na to, że kocięta tak znęcają się nad tymi biednymi kulkami z mchu, nazywając to bezczelnie zabawą, podczas gdy one cierpią katusze?
      Nie znasz dnia ani godziny, kiedy ich dowódca wyjdzie z lasu i zje nam wszystkie kotki...

      Usuń