BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

21 lutego 2022

Od Wiewiórczej Łapy

Wiewiórcza Łapa ledwie co mógł zasnąć tej nocy. Poprzedniego dnia, on wraz z jego rodzeństwem, nareszcie zostali mianowani na uczniów, czym cała piątka się bardzo, ale to bardzo ekscytowała. Rudy kocur dobrze zdawał sobie sprawę z tego, że bycie uczniem, znacznie będzie różnić się od jego życia jako kocię Klanu Klifu, czyli wymyślanie różnych zabaw, spanie kiedy się chcę i jak długo się chcę, teraz, jako uczeń Klanu Klifu, będzie musiał wymyślać nowe techniki walki i polowania, oraz ciężko pracować, aby w końcu pomagać swojemu Klanu, który zapewnił mu dobrą opiekę w chwili kiedy był kocięciem. 
Wiewiórcza Łapa aktualnie siedział przed legowiskiem uczniów, czekając na swojego mentora. To nie tak, że Srocze Pióro się spóźniał, albo coś w tym rodzaju, to właśnie rudy był zbyt bardzo podekscytowany, żeby spać i czekał już dużo wcześniej, wlepiając spojrzenie swoich złotych oczu w legowisko wojowników. 
Kalinkowa Łapa doskoczyła do boku rudego, po czym trzepnęła go łapą w ucho
- A ty co? - zapytała, przeciągając się i robiąc sobie przerwę na ziewnięcie - Oduczyłeś się czegoś takiego jak "spanie"? - zaśmiała się z własnego tekstu.
Cętkowany sam się przeciągnął, przypominając sobie, jak mało dziś spał i nie mogąc doczekać się już kolejnej okazji na położenie się. Przez chwilę miał zamiar po prostu wrócić się do legowiska, zwinąć kłębek, z dala od tego mokrego i lepkiego śniegu, po czym pójść spać. Od razu w swojej głowie uderzył się w pysk przez własną głupotę. Przecież niedługo będzie jego pierwszy trening! Wciąż wyobrażał sobie, jak Srocze Pióro uczy go polować na dużą zwierzynę, albo uczy go wyjątkowych technik walki, których nigdy nie widział, a nawet, o których nigdy nie słyszał. 
- Najwyraźniej - także się zaśmiał, owijając swój puchaty, ciemny ogon wokół szylkretowej siostry. 
Nie minęła chwila, a Kalinka również otuliła brata swoim ogonem. Wiewiórcza Łapa cieszył się z bliskości jego i siostry, czasami kiedy zasypiał, wyobrażał sobie jego życie bez Kalinki, a ono nie było takie samo, jak jego aktualne. Naprawdę był wdzięczny Klanowi Gwiazd, za to, że jego siostrą została sama Kalinkowa Łapa.
- Wciąż nie mogę uwierzyć, że moim mentorem jest zastępca! - szylkretowa nagle zaczęła mówić, ekscytując się na nowo
Mentorem Kalinkowej Łapy został Jaśminowy Sen, zastępca przywódczyni. Rudy wyjątkowo cieszył się szczęściem siostry, ponieważ nie każdemu uczniowi trafia się taka okazja, jak zostanie uczniem medyka, zastępcy bądź nawet przywódcy.
- Zawsze ci mówiłem, że jesteś wyjątkowa! - zamruczał do siostry, mówiąc to.
W tamtej chwili, Srocze Pióro, na którego Wiewiórcza Łapa czekał, wychylił się z legowiska wojowników, również krzywo patrząc na śnieg, który był już dosłownie wszędzie.
- Będę już uciekał - powiedział szybko do siostry, dotykając nosem na pożegnanie jej policzka i odbiegając już w stronę mentora, prawie poślizgując się przy tym na białym puchu pod jego łapami. 
Bury kocur jedynie popatrzył w stronę swojego nowego ucznia.
- Dzień dobry! - przywitał od razu mentora - Pójdziemy dziś na trening??
Srocze Pióro patrzył na niego, jakby właściwie to zapomniał, że miał wymyślić co robić na treningu
- Umhm... No.. dziś pójdziemy zwiedzać terytorium - powiedział szybko - tak, to zrobimy 
Wiewiórcza Łapa poczuł lekki zawód, wyrzucając gdzieś daleko swoje wyobrażenia dzisiejszego treningu.
- Dobrze - powiedział już trochę mniej podekscytowany, ale jednak przynajmniej wyjdzie z obozu i będzie mógł pozwiedzać i poznać miejsca, w których prawdopodobnie w niedalekiej przyszłości, będzie polował dla Klanu.
-----------
- A tutaj znajduje się granica z Klanem Nocy - podsumował Srocze Pióro.
Rudy uczeń zwiedził dziś dużą część terytorium. Nawet jeśli wszystko było obsypane uciążliwym śniegiem, w którym ciężko się chodziło, Wiewiór starał się zapamiętać każdy szczegół wszystkich poznanych miejsc. Wyjątkowo podobał mu się dzisiejszy trening, nawet jeśli tylko chodzili i strasznie chciałby już wrócić, położył się w swoim legowisku.
- Okey, wracajmy już, bo złapiemy biały kaszel.. a może i nawet gorzej - stwierdził mentor, idąc już w stronę obozu Klanu Klifu. 
Kiedy wrócili, Wiewiór dostał pozwolenie na wzięcie zwierzyny ze stosu, zabrał więc sikorkę i poszedł zjeść ją przed legowiskiem uczniów, przy okazji zapraszając do wspólnego posiłku Kalinkową Łapę, która również jeszcze niczego nie zjadła, a po zjedzeniu, obydwoje zmęczeni długim spacerem po terytorium, poszli spać w swoich wygodnych, ciepłych legowiskach.

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)