Otaczała czekoladową, czując piekącą ranę nad okiem. Zamachnęła się, ale kotka uniknęła ciosu i zamiast tego rzuciła się na nią. Czuła jak łapy starszej zatapiają się w ziemi zaraz obok niej, gdy uciekła zaraz sprzed jej pazurów. Spróbowała na nią skoczyć, ale srebrna była szybsza. Sprawnie przybiła uczennicę do ziemi. Warknęła pod nosem. Kopała tylnymi łapami Piegowatą Mordkę w brzuch, jednak to nie robiło na niej większego wrażenia. Czuła się bezradnie. Klan Gwiazd obdarował ją smukłym, wysokim i chudym ciałem. Bardziej przypominała patyk niż silną wojowniczkę.
Szybko wypaliła kotce plaskacza i wydostała się z jej uścisku. Przybrała ponownie pozycję bojową. Piegowata Mordka syknęła, jeżąc się. Chciała ponownie skoczyć na kremową, ale wyprostowała się zgrabnie po namyśleniu.
- Koniec treningu. Spadaj do obozu, wieczorem masz patrol.
Skinęła głową i poszła za nią.
***
Zatopiła zęby w ciepłej zwierzynie. Tego jej było trzeba.
Lamparcia Łapa siedział obok niej, jednak zdawał się być nieobecny. Rzadko kiedy odlatywał gdzieś daleko, ignorując to co się dzieje wokół niego samego.
- Co ci? - wypaliła, przeżuwając miękką nornicę. Czarny pokręcił łbem, jakby obudził się nagle ze snu.
- Co?
- Gdzieś cię wcięło mentalnie.
- Zamyśliłem się.
- Nie wyglądasz na takiego, co sporo myśli. - przełknęła ostatnie kąski zwierzyny.
- Jakoś tak.. - rozejrzał się dookoła. - Już późno. Chyba powinniśmy iść spać.
Kremowa przeciągnęła się na legowisku.
- Zmęczony?
- Trochę. - niebieskooki zawinął się w kłębek. Szybko zasnął, jak zwykle. Bez słowa. Niepodobne do niego.
Nie miała jednak ochoty na wnikanie w to. Jego sprawa. Może pragnie zostać filozofem.
W niemal kompletnym mroku legowiska uczniów delikatnie pobłyskiwały żółte ślepia.
- Może pójdź śladem brata i pójdź spać, a nie służysz za drugi księżyc? - powiedziała kotka, wpatrując się w czerń, gdzie czaił się kocur. Grzybowa Łapa był dziwny. Inny. Zawsze wydawał się być cieniem włóczącym gdzieś w najciemniejszym zakamarku obozu. Z nikim nie rozmawiał, nikomu nic nie szeptał na ucho. Nie była nawet pewna czy pamięta jego głos.
Kremowy bąknął tylko coś niezrozumiale w odpowiedzi.
- Troszkę wyraźniej? - miauknęła sarkastycznie, sama układając się do snu. Grzyb już nie odpowiedział nawet żadnym mruknięciem ani warknięciem.
***
Znowu ten ostry, żeliwny zapach krwi zaatakował jej nos, szczypiąc od środka.
Koguci Dziób syczał w wściekłości, nim zabrał się za użycie słów.
- Czy ty chociaż raz możesz nie zepsuć jednego treningu? Czy możesz nie zachowywać się jak kocię w ciele dorosłego kota? Czy choć raz nie możesz sprawić, by Lisia Gwiazda nie patrzył na ciebie z pogardą?! - warczał, otaczając kremową, która tylko siedziała, wbijając wzrok i pazury w ziemię.
- To nie tak miało być, Koguci Dziobie. Przepraszam.
- Twoje przepraszam nie złapie za ciebie zwierzyny! Widzę, że treningi z samą Piegowatą Mordką ci nie wystarczą. Czego ja się spodziewałem, to naprawdę nie wiem.
- Będę trenować z tobą? - uniosła łeb, by spojrzeć na czarno-biały pysk.
- Nie przerywaj mi! - warknął. - Ale tak. Będziesz. Nauczę cię o wiele więcej, niż te przegrywy. Może w końcu będą mieli jakiś powód by cię choćby tolerować. - oblizał wyeksponowane zęby. - Tylko to już nie będzie zabawa jak w żłobku, które masz teraz. Zrozumiano?
Skinęła głową, tkwiąc w bezruchu. Mimo wszystko jej postura ani wyraz twarzy nie zdradzały żadnych emocji. Kompletnie żadnych.
- Zejdź mi z oczu.
Wszystko wokół niej zaczęło się rozmywać, jak gdyby wpadła jej do oczu ogromna kropla wody. Nim zdążyła zamrugać już jej tam nie było. Otaczały ją ściany legowiska uczniów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz