BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

07 lutego 2022

Od Mrocznego Omenu

 *Skip do obecnych czasów*

Wojownik wstał wcześnie. Jego futro było ubrudzone, więc czyścił je dynamicznie, by zrobić to, czego nie miał czasu zrobić podczas ataku.
Ataku.
Wciąż nie mógł uwierzyć, że Klan Wilka spotkało TO. Jak żenujące było być zamkniętym w ciemnej jaskini, wiedząc, że na zewnątrz jest zagrożenie, które nad nimi dominowało.
To właśnie była ta niezależność Klanu Wilka?
Był zły. Chciał należeć do silnego klanu, a nie kupki mięczaków ukrywających się przed zagrożeniem. Nie mieli jednak wyboru. I Dwunogi, i dziki były zdecydowanie silniejsze w otwartej walce. Klan Wilka był w potrzasku. Ich terytoria zostały przejęte przez zagrożenie.

Van podniósł się z zimnej, twardej nawierzchni jaskini. Chciał się do czegoś przydać. Tyle mógł chociaż zrobić, by mieć dobre życie. Gdzieś miał życie wspólklanowiczów. Liczył tylko, że zagrożenie nie dosięgnie jego.
Gdy tylko spotkał swojego byłego mentora, Jastrzębią Gwiazdę, lider podniósł wzrok na swojego ucznia.
— Mroczny Omenie! Dobrze, że jesteś. Te kocięta nie dają nikomu spokoju. Zwiedzają jaskinię i pchają te swoje małe łapki wszędzie, gdzie nie powinny. Zajmij się nimi przez jakiś czas. Jeszcze tego nam trzeba by stracić tych gamoni tak szybko.
Wojownik kiwnął głową i zapewnił burego, że wykona polecenie. Lider wyglądał na zirytowanego i van wcale mu się nie dziwił.

Mroczny Omen odwrócił się i skierował w stronę grupki bawiących się kociąt. Złapał jedno z nich za kark, gdy zauważył, jak próbuje przedrzeć się do jednego z ciemnych, nieznanych im korytarzy. 
Nie był najlepszą osobą do niańczenia dzieci, jednak robota nie była tak ciężka. Upilnowanie małych biegających wszędzie gdzie nie powinny mysich móżdżków było jednak dość problematyczne.
— W tym korytarzu może kryć się borsuk. — miauknął zimnym i twardym głosem w stronę Żonkil, która chciała wejść w ciasne przejście. — Miałem z nimi do czynienia i nie są przyjemnymi stworzeniami.
Kocię jak na zawołanie zawróciło do swojego opiekuna. Mroczny Omen był usatysfakcjonowany posłuszeństwem młodziaka. Kąciki jego ust rozwarły się w uśmiechu, gdy doszedł do wniosku, że Żonkil nie zignorowała jego ostrzeżenia.
Kocię wymamrotało pod nosem przeprosiny, ale nie na długo zostało przy wojowniku, ponieważ już za chwilę dołączyło do bawiących się obok kompanów - i na chwałę bogom, już nie przy korytarzach. Już po krótkim czasie zabawy Żonkil rozproszyła się widokiem mchu i na tym skierowała swoją uwagę.
Mroczny Omen usiadł, oplatając łapy swoim ogonem. Nie obchodziło go, co będą robić te kociaki, byleby nie wchodziły tam, gdzie nie powinny i nie oddalały się od jego pola widzenia. 


*

— Dobra robota. Nie spodziewałem się, że możesz mieć łapę do kociąt. Ważne, że już tak się nie pałętają pod łapami. — miauknął Jastrzębia Gwiazda, gdy spotkali się po jego skończonej pracy. 
Rzucił okiem w stronę grupki kociąt, które teraz posłusznie spały. I dobrze. Miał nadzieję, że nie będą się pakować w kłopoty. Były przyszłością klanu i nie potrzebowali kolejnej bezsensownej śmierci, która dodatkowo nie przyniesie dla klanu żadnych korzyści, a tylko straty. 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)