-Aagrh! -na Milcząca Sadzawkę skoczyła jakaś czarno-biała kulka, wczepiła się pazurkami w jej pierś.
Niebieskawa kotka miotała się, a zębami sięgnęła karku rywala. Już miała rzucić go na skałę, gdy zorientowała się, iż to jest Motyl. Kociak pisnął cicho, z zaskoczenia lub bólu. Kocica delikatnie go postawiła na ziemi. Usiadła i zaczęła lizać swoją łapę, kątem oka obserwując kocię i spytała się ciut zbyt chłodno:
-Co tu robisz, Motylu? Gdzie Wilcza Dusza?
Jakby na zawołanie, z zarośli wyszła ciemna kotka. Samica mierzyła wojowniczkę swoim spojrzeniem zielonych oczu. Gdyby mogła zabijać wzrokiem, zapewne Milcząca Sadzawka była martwa.
-Uczę go polować. Jego i Malinkę. -powiedziała cicho, a Motyl podszedł do niej i zaczął się ocierać o jej łapy.
Wojowniczka zjeżyła się, widząc jej nonszalancję. Mimo wszystko, to wciąż tereny Klanu Wilka, jej Klanu, którego przysięgła bronić nawet za cenę życia. Ta trójka samotników coraz głębiej zapuszczała się na tereny Klanu Wilka. Ponownie zaczęła miotać chudym ogonem, bijąc o rozmrożoną ziemię, a jej oczy stały się malutkimi szparkami.
-To terytorium Klanu Wilka. -rzekła zimno.- Wracaj do swojej Dziupli.
Wilcza Dusza otworzyła pysk ze zdumienia i wściekłości. Jej długa, czarna sierść zjeżyła się, lśniące kły obnażyły się, a mięśnie kotki zagrały jej rytmicznie pod futrem.
-Nie wiesz z kim zadzierasz. -syknęła, a potem dodała drwiąco.- Wojowniczko.
Obie kotki patrzyły na siebie wrogo, trzepiąc ogonami na boki. Ich kły zalśniły w słońcu, a kociaki spoglądały z przestrachem. Nagle, jednym susem, w ciągu jednego uderzenia serca, kocice skoczyły na siebie i stworzyły czarno-niebieskawą kulę futra. Wilcza Dusza, bardziej silna niż Milcząca Sadzawka, szybko ją przygwoździła do rozmrożonego gruntu. Niebieskawa wojowniczka zaczęła drapać ją tylnymi łapami, powodując u czarnej samotniczki wrzask bólu.
-Proszę, przestańcie! -samice usłyszały przerażony krzyk.
Motyl stał, trząsł się ze strachu. Jego rozszerzone ze strachu oczy spoglądały raz w stronę jednej kotki, raz w stronę drugiej.
-Nie chcę, żebyś umarła mamusiu...-zaczął cicho łkać.- Jak tatuś, mamusiu...
W zielonych oczach samotniczki zalśniły łzy. Puściła wojowniczkę i gestem przywołała potomstwo do siebie. Kocięta wtuliły się w nią. Owinęła je szczelnie puchatym ogonem, po czym pozwoliła łzom spłynąć jej po polikach. Wojowniczka stała wstrząśnięta. Strzepała z siebie kurz i piach, po czym usiadła obok kotki z młodymi. Rzuciła jej współczujące spojrzenie i powiedziała ciepło:
-Nie wiedziałam...
Wilcza Dusza obróciła ku niej łeb. Oczy zalśniły dziko i agresywnie. Pysk zmarszczył się, gdy wysyczała przygnębiające słowa:
-Wy nigdy nic nie wiecie.
Po czym spuściła głowę, zapewne, żeby niebieskawa kotka nie widziała jej płaczu. Nie wydawała z siebie żadnego odgłosu, ale Milcząca Sadzawka widziała łzy, które kapały na ziemię. Niebieskawej kotce zrobił się żal kociąt i czarnej kotki. Miauknęła głośno i pewnie:
-Może mogę Wam jakoś pomóc? -zapytała, przekrzywiając łebek.
[Wilcza Duszo? weny brak]
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz