Kiedy kotka wpadła wprost na Lamparcią Łapę, nie była świadoma co właśnie się stało. Oboje poturlali się wprost w gęste krzaki i zatrzymali na pniu wyrastającego w środku drzewa.
- Ał... - syknęła Mglista Łapa czując jak boli ją głowa. Odruchowo przyłożyła do niej łapę by sprawdzić czy nie krwawi, ale wszystko było dobrze.
Wręcz odskoczyła z zadziwieniem zdając sobie sprawę że obok niej leży uczeń Klanu Burzy. Najerzyła mocno sierść przybierając obronną pozycję, spojrzała tuż w niebieskie oczy równie zmieszanego kota. Sam nie był pewnie pewien co teraz zrobić, tak samo jak Mglista Łapa.
- Mglista Łapo? - usłyszała nieopodal głos swojego mentora. Obejrzała się za nim urywkiem i jej wzrok ponownie spoczął na obcym.
- Kim jesteś i czego chcesz? - wysyczała szeptem. Tak naprawdę było to jej pierwsze spotkanie z kotem innego klanu.
- Nazywam się Lamparcia Łapa... Nie mam złych zamiarów. - odparł cicho, również co chwilę spoglądając w stronę dorosłego wojownika. Widocznie był bardzo dobrze świadom tego co ten mógłby mu zarobić, gdyby wiedział że tam jest.
- Mglista Łapo! - usłyszała ponownie. Wiatr akurat zawiewał w ich stronę, dlatego wojownik mógł nie wyczuć od razu zapachu osobnika Klanu Burzy. I tak byli przy granicy, więc tym bardziej roznosił się tu ich zapach.
- Wszystko dobrze! Już idę, tylko się wyplączę! - miauknęła w stronę Wieczornego Blasku.
- Masz u mnie dług... - wyszeptała patrząc z powagą w oczy czarnego kota. - Uciekaj zanim ktoś znajdzie Cię tu, za granicą. - dodała szybko i wyskoczyła z krzaków. Zatrzymała swojego mentora w ostatniej chwili, jeszcze kawałek bliżej i sam by zorientował się o obecności niebieskookiego.
- Wszystko dobrze? - zapytał patrząc na swoją terminatorkę.
- Potknęłam się i trochę poturbowałam, ale wszystko dobrze. W końcu wojownik musi być silny. - wyprostowała się z udawaną dumą, a po chwili chcąc zaskoczyć Wieczornego wystartowała przed siebie pełną prędkością, znikając z pola widzenia Lamparciej Łapy.
~~~ Jakiś czas później ~~~
Uczennica Klanu Nocy zaczynała już samodzielnie polować. Coraz dalej zapuszczała się samotnie w tereny swojego klanu, aż w końcu zaczęła zbliżać się do granicy Klanu Burzy. Zaciekawiła się czując ponownie ich zapach, od razu przypomniał jej się wypadek z Lamparcią Łapą. Ruszyła w tamtym kierunku, po chwili znajdując się tuż przy krzaku. Usłyszała szelest na drzewie obok niej i szybko się spięła, gotowa do walki, jednak na widok tego samego błękitnookiego kocura, patrzącego na nią z góry, rozluźniła się.
- Uh... to tylko ty. - odetchnęła z ulgą, obracając się i siadając w jego stronę. Zawinęła obok siebie szary ogon.
Lamparcia Łapo? Co tam u Ciebie na górze słychać?
- Ał... - syknęła Mglista Łapa czując jak boli ją głowa. Odruchowo przyłożyła do niej łapę by sprawdzić czy nie krwawi, ale wszystko było dobrze.
Wręcz odskoczyła z zadziwieniem zdając sobie sprawę że obok niej leży uczeń Klanu Burzy. Najerzyła mocno sierść przybierając obronną pozycję, spojrzała tuż w niebieskie oczy równie zmieszanego kota. Sam nie był pewnie pewien co teraz zrobić, tak samo jak Mglista Łapa.
- Mglista Łapo? - usłyszała nieopodal głos swojego mentora. Obejrzała się za nim urywkiem i jej wzrok ponownie spoczął na obcym.
- Kim jesteś i czego chcesz? - wysyczała szeptem. Tak naprawdę było to jej pierwsze spotkanie z kotem innego klanu.
- Nazywam się Lamparcia Łapa... Nie mam złych zamiarów. - odparł cicho, również co chwilę spoglądając w stronę dorosłego wojownika. Widocznie był bardzo dobrze świadom tego co ten mógłby mu zarobić, gdyby wiedział że tam jest.
- Mglista Łapo! - usłyszała ponownie. Wiatr akurat zawiewał w ich stronę, dlatego wojownik mógł nie wyczuć od razu zapachu osobnika Klanu Burzy. I tak byli przy granicy, więc tym bardziej roznosił się tu ich zapach.
- Wszystko dobrze! Już idę, tylko się wyplączę! - miauknęła w stronę Wieczornego Blasku.
- Masz u mnie dług... - wyszeptała patrząc z powagą w oczy czarnego kota. - Uciekaj zanim ktoś znajdzie Cię tu, za granicą. - dodała szybko i wyskoczyła z krzaków. Zatrzymała swojego mentora w ostatniej chwili, jeszcze kawałek bliżej i sam by zorientował się o obecności niebieskookiego.
- Wszystko dobrze? - zapytał patrząc na swoją terminatorkę.
- Potknęłam się i trochę poturbowałam, ale wszystko dobrze. W końcu wojownik musi być silny. - wyprostowała się z udawaną dumą, a po chwili chcąc zaskoczyć Wieczornego wystartowała przed siebie pełną prędkością, znikając z pola widzenia Lamparciej Łapy.
~~~ Jakiś czas później ~~~
Uczennica Klanu Nocy zaczynała już samodzielnie polować. Coraz dalej zapuszczała się samotnie w tereny swojego klanu, aż w końcu zaczęła zbliżać się do granicy Klanu Burzy. Zaciekawiła się czując ponownie ich zapach, od razu przypomniał jej się wypadek z Lamparcią Łapą. Ruszyła w tamtym kierunku, po chwili znajdując się tuż przy krzaku. Usłyszała szelest na drzewie obok niej i szybko się spięła, gotowa do walki, jednak na widok tego samego błękitnookiego kocura, patrzącego na nią z góry, rozluźniła się.
- Uh... to tylko ty. - odetchnęła z ulgą, obracając się i siadając w jego stronę. Zawinęła obok siebie szary ogon.
Lamparcia Łapo? Co tam u Ciebie na górze słychać?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz