— Tak! Co powiesz na... Chowanego!
Pietruszkowa Łapa przez chwilę zamyśliła się, ale ostatecznie zgodziła się na pomysł Strzępki. Kotka kątem oka zauważyła, że jej brat budzi się. Podbiegła do niego i skoczyła na niego, aby rozbudzić go jeszcze bardziej. Gąsienniczkowi nie spodobała się taka pobudka, bo już po chwili obrócił się naburmuszony i pacnął swoją siostrę w pyszczek.
— Byłbym wdzięczny za delikatniejszą pobudkę następnym razem. — powiedział kocurek i usiadł na posłaniu, wylizując swoje futerko. Strzępka przewróciła oczami, jednak popatrzyła na niego z troską.
— Nie dramatyzuj.... Nic ci się nie stało. Bo się nie stało, prawda? — Strzępka podeszła bliżej, aby sprawdzić, czy aby na pewno nie skrzywdziła brata. Gąsienniczek tylko otrzepał swoje futerko i spojrzał na swoją siostrę.
— Spokojnie. Nic mi nie jest. — Przeciągnął się na posłaniu i spojrzał wymownie na Strzępkę. — A czy mogę wiedzieć skąd taka pobudka?
Kotka kiwnęła łebkiem w stronę uczennicy, która siedziała przy wejściu i rozmawiała z jednym z wojowników, który pojawił się w wejściu do legowiska, trzymając mysz. Po chwili rozmowy kot odszedł razem ze zdobyczą. Prawdopodobnie dowiedział się od uczennicy, że Melodyjny Trel już jadła.
— Pietruszkowa Łapa zgodziła się pobawić w chowanego. Chciałam zapytać, czy chciałbyś dołączyć? — Strzępka popatrzyła z błagalnym błyskiem w oku na brata, na co ten westchnął, poddając się.
— Lepsze to niż spanie. — stwierdził i powlókł się, nadal trochę zaspany, do Pietruszkowej Łapy.
— Gąsienniczek też chce się dołączyć! A więc ty będziesz liczyć, a my będziemy się chować!
Pietruszkowa Łapa przez chwilę zamyśliła się, ale ostatecznie zgodziła się na pomysł Strzępki. Kotka kątem oka zauważyła, że jej brat budzi się. Podbiegła do niego i skoczyła na niego, aby rozbudzić go jeszcze bardziej. Gąsienniczkowi nie spodobała się taka pobudka, bo już po chwili obrócił się naburmuszony i pacnął swoją siostrę w pyszczek.
— Byłbym wdzięczny za delikatniejszą pobudkę następnym razem. — powiedział kocurek i usiadł na posłaniu, wylizując swoje futerko. Strzępka przewróciła oczami, jednak popatrzyła na niego z troską.
— Nie dramatyzuj.... Nic ci się nie stało. Bo się nie stało, prawda? — Strzępka podeszła bliżej, aby sprawdzić, czy aby na pewno nie skrzywdziła brata. Gąsienniczek tylko otrzepał swoje futerko i spojrzał na swoją siostrę.
— Spokojnie. Nic mi nie jest. — Przeciągnął się na posłaniu i spojrzał wymownie na Strzępkę. — A czy mogę wiedzieć skąd taka pobudka?
Kotka kiwnęła łebkiem w stronę uczennicy, która siedziała przy wejściu i rozmawiała z jednym z wojowników, który pojawił się w wejściu do legowiska, trzymając mysz. Po chwili rozmowy kot odszedł razem ze zdobyczą. Prawdopodobnie dowiedział się od uczennicy, że Melodyjny Trel już jadła.
— Pietruszkowa Łapa zgodziła się pobawić w chowanego. Chciałam zapytać, czy chciałbyś dołączyć? — Strzępka popatrzyła z błagalnym błyskiem w oku na brata, na co ten westchnął, poddając się.
— Lepsze to niż spanie. — stwierdził i powlókł się, nadal trochę zaspany, do Pietruszkowej Łapy.
— Gąsienniczek też chce się dołączyć! A więc ty będziesz liczyć, a my będziemy się chować!
< Pietruszkowa Łapo? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz