BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

03 czerwca 2016

Od Czarnej Gwiazdy CD Błękitnej Łapy

Czy naprawdę mam tak głupich wojowników czy tylko mi się wydaje? Może mam zwidy i widzę nieznajome koty w obozie.
Podszedłem do grupki z nieznajomą. Nie byłem z tego zadowolony.
- Co to ma znaczyć? Kim jest ta kotka? - syknąłem. Pustynna Dusza i Nakrapiany Kwiat wymieniły niepewne spojrzenia.
- Nazywam się Róża i pragnę zostać waszym medykiem - powiedziała kotka. Postanowiłem na razie zignorować kotkę i skupić się na dwóch wojowniczkach. Nie będę za to karał uczniów. Wojownik będący mentorem powinien jeszcze bardziej uważać na swoje postępowanie. Zwróciłem wzrok w stronę reszty.
- Kto ją tu wprowadził? - zapytałem ostro. Wszyscy spojrzeli po sobie. Już myślałem, że nie doczekam się odpowiedzi.
- Ja. - powiedziała z lekkim strachem Pustynna Dusza. Delikatnie spuściłem pyszczek, widać było, że się zawiodłem. Teraz, kiedy zaatakowaliśmy Klan Klifu jesteśmy w niebezpieczeństwie. Skarciłem wzrokiem wojowniczkę. Tego można było się spodziewać po samotniku...
- Dlaczego wprowadziłaś nieznajomego do obozu? Przecież może to być szpieg Onyksowej Gwiazdy! - zacząłem poważnie. - Zdajesz sobie sprawę jak łatwo wprowadzić wroga do miejsca gdzie zawsze wszyscy są? Na przykład tak jak zrobiłaś to teraz. - powiedziałem poważnie podnosząc głos, aż Wieczorna Łapa podniósł uszy wchodząc do obozu. - Zawiodłem się na tobie. To czyn godzien samotnika. - dodałem po chwili cicho.
- Przepraszam... - powiedziała cicho z wyczuwalnym smutkiem w głosie. Chyba trochę ją tym uraziłem. Trudno, żyje się takie jakie jest.
- Możesz zostać, ale tylko jedno podejrzane słówko, a wylatujesz. - zwróciłem się do nowej kotki też dość ostro. Wtedy do obozu wszedł Wodna Łapa. Spojrzałem na niego. Był najbardziej ze wszystkich podobny do Porannej Rosy... Samo to imię wzbudzało we mnie wiele mieszanych uczuć... smutek, miłość i złość... złość którą obdarzyłem siebie. Gdybym tylko tego dnia został w obozie, to nigdy by się nie zdarzyło, Poranna Rosa by żyła. Wtedy przypomniałem sobie Długą... zginęła w tak młodym wieku, nie poznała nawet smaku życia ucznia. Moje oczy zaszkliły się od wspomnień. Koniec! Dosyć tego, nie ma co rozdrapywać starych ran. Zgromadzenie wokół mnie wciąż stało. Odszedłem bez słowa. Wszedłem do legowiska i zasnąłem.
***
Krew... Strach... Ból... Walka
To wszystko przeze mnie. Droga Grzmotu, przez którą przebiegały potwory. I jeden kot... Brązowy kocur bez ogona... Zaraz! To Wilcza Gwiazda! Zanim biegła Niespodziewana Gwiazda. Zaraz... o co tu chodzi? Kiedy Wilcza Gwiazda dociera na drugą stronę Widać tylko gniewne oczy w krzakach ze strony Niespodziewanej Gwiazdy, a ze strony kocura także oczy z krzaków, jednak te były przepełnione żalem. Jest jeszcze jeden kocur. Spogląda na Wilczą Gwiazdę z uśmiechem.
***
Otworzyłem oczy. Gwiezdni dają mi znaki. Nie mogę ich zrozumieć, to ostrzeżenie przed ratunkiem Klanu Nocy czy może jego ostatnim oddechem? Słońce dopiero zachodziło. Wskoczyłem na kopczyk i zawołałem koty.
- Gwiezdni przed chwilą dali mi ostrzeżenie, nie wiem jednak czy jest to dobre czy złe. Myślę jednak, że możemy na tym skorzystać. Niedługo coś się stanie między Klanem Wilka i Klanem Klifu, może już się stało, a my o tym nie wiemy. Jutro Wodna Łapa i Wieczorna Łapa z Szarym Kłem i Nakrapianym Kwiatem idą poszukać patrolu Klanu Wilka i przekazać Wojennej Gwieździe, że chcę się z nią spotkać przy Matczynych Ustach za dwa dni, kiedy słońce będzie górować. Zajmę się treningiem Błękitnej Łapy, a Pustynna Dusza treningiem Cichej Łapy.

<Ktoś z KN?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)