RUDA LISÓWKA

  Autor grafiki: brudas69

OGÓLNE

RUDA LISÓWKA
*Poprzednie imiona: Lisówka, Ruda Łapa
Płeć: Kocur
Orientacja: Unlabeled
Przynależność: Samotnik > Klan Burzy
Ranga: Wojownik 

- - - -

Właściciel: (Autor: brudas69) Postać NPC

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Lisówka jest wyższy niż silniejszy; kocur charakteryzuje się wiotką, chudą sylwetką oraz rudym, pręgowanym klasycznie, długim futrem z bielą. Ma wyraźnie zaznaczone kości policzkowe i żebra oraz pokaźną kryzę i pędzelki na końcach okrągłych uszu. Jego oczy są jasno niebieskie.

Cechy szczególne - Pędzelki na uszach. Sylwetka bardzo charakterystyczna dla samotnika - chuda, żylasta, oprócz tego dziki, żwawy chód. 

Kolor sierści - Ruda pręgowana klasycznie z bielą.

Długość sierści - Długa

Kolor oczu - Niebieskie

Problemy zdrowotne - xxx

CHARAKTER

Lisówka to wrażliwy na piękno otaczającego go świata wolny duch. 

Kocur w otoczeniu najbliższych przyjaciół może być prawdziwą duszą towarzystwa, jednakże pozbawiony swojego komfortowego grona, staje się dość zdystansowany. Mimo to, w każdej grupie charakteryzuje go iście gentlemańska uprzejmość, która nie jedną starszą babcię mogłaby oczarować (być może są to cechy, których nauczyli go starsi członkowie grupy), jednak nawet w chwili swej czarującej grzeczności da się wyczuć nutkę krępacji i nieśmiałości. Na szczęście dzieje się tak tylko w ''obcym'' środowisku - dla bliskich, których preferuje mieć kilku zamiast kilkunastu, Lisówka błyszczy entuzjazmem i zadziorną charyzmą, ma w sobie coś z figlarnego kociaka, bo jest wręcz uczulony na nudę i zakochany w przygodzie. Nie stroni od żartów, uwielbia również się droczyć, zwłaszcza, jeśli wie, że poprawi to komuś humor. Tworzy dookoła siebie fasadę dobrze wychowanego, kochanego i nieskomplikowanego młodego kota, jednak w sercu jest dość złożonym pesymistą i wrażliwcem, który od czasu do czasu musi pobyć sam, bo combo jego własnych myśli i słów obcych czasem go przerasta. 

Problemy życia codziennego bywają dla niego często przytłaczające, choć o większości z nich nie powinien zupełnie myśleć, bo zazwyczaj są to kwestie, w których mało kto jest w stanie zrobić cokolwiek. Jest niepoprawnym altruistą, który niespecjalnie szanuje siebie i swoje potrzeby, często ulegając pojedynczemu, błagalnemu spojrzeniu kogoś potrzebującego. Jego nadwrażliwość nie raz zeszkliła mu oczy nocną porą, gdy starał się zasnąć i myślał za dużo. 

Szczęście sprawia mu bycie wsparciem dla innych; nigdy nie widział siebie w roli głównego bohatera, wolałby raczej obrać stanowisko jego najlepszego przyjaciela. Po rozbiciu jego rodzinnej grupy czuje, że jego misją jest chronienie jego rodzeństwa za wszelką cenę i jest to jego główny cel póki co.

W stosunku do obcych zazwyczaj jest przyjacielski, ale ostrożny; stara się unikać konfliktów za wszelką cenę niemal w każdym przypadku. Uważa, że jest to niepotrzebne i niesie za sobą zło praktycznie zawsze. W stosunku do kotów żyjących z walki i przemocy zazwyczaj jest dość uprzedzony.

MORALNOŚĆ

Lisówka jest niemal skrajnie pacyfistyczny - chyba każdy rodzaj przemocy jest dla niego drogą do samozagłady i wojny. W przypadku ataku obcego klanu zapewne po prostu dałby się pojmać, co nie oznacza, że pozwoliłby, by ktokolwiek zaszkodził jego rodzinie, zwłaszcza rodzeństwu. Potępia atak, w chwili trwogi raczej pomagając potrzebującym zbiec, zamiast rzucając się na oprawców w ich obronie. 

Jest wierny bożkom, pod których ‘’pieczą’’ się wychował i nie jest w stanie pojąć zaufania, jakie koty klanowe pokładają w Klanie Gwiazdy. Zmarłe koty są dla niego albo bytami wyzwolonymi z kręgu reinkarnacji (i chwała im za to! Możemy zostawić ich zatem w spokoju?), albo duszami, które wciąż gdzieś błąkają się po świecie, tylko w innym wcieleniu.

Nie pochwala wielu zasad kodeksu wojownika, uważając, że jego głównym celem jest budowanie wrogości i napięcia między klanami. Twierdzi, że jest on narzędziem stworzonym do manipulacji.

Kręci nosem na recepty medyków, raczej uważając ich wiedzę za bzdurną - czym jest przyziemna medycyna, gdy problem może być w duchu? Koty uważające ziółka i jagódki za rozwiązanie problemów ich głowy są dla niego zamknięte i ograniczone, szczerze im współczuje. Sam zdecydowanie woli oddać się medytacji w intencji uzdrowienia samego siebie, pojednanie się z samym sobą i naturą jest dla niego najlepszą receptą na ból.

Na koniec dnia kocur podchodzi z tolerancją i wyczuciem do przekonań innych kotów, choć zapytany o własne zdanie, nie będzie kłamał.

CIEKAWOSTKI

-Kocha przyrodę. Uważa, że przy odpowiednim podejściu nie będzie ona stanowić zagrożenia dla niego w żadnym aspekcie.

-Przez incydent rozpadu jego grupy panicznie boi się zamkniętych pomieszczeń (również legowisk i jaskini). Czuje, że w razie niebezpieczeństwa może nie udać mu się tym razem uciec.

-Boi się zmian. Mimo pozorów, jakie sprawia nie stroniąc od wygłupów i eksploracji otoczenia, tak naprawdę bardzo boi się nowości. Wszystko jest okej, dopóki pod koniec dnia może wrócić na stary smrodek, kiedy ten stan ktoś burzy, paraliżuje go niepokój.

-Uwielbia pływać. Moczenie futra nie jest dla niego problemem.

-Świetnie odnajduje się w trudnych warunkach - czy to atmosferycznych, czy to w przypadkach głodu podczas pory nagich drzew.

-Jest charyzmatyczny i z łatwością nawiązuje nowe znajomości, jeśli tego chce.

-To świetny tropiciel; jest w stanie rozpoznać masę śladów zapachowych, roślin, a nawet jagód, choć nie zna ich zastosowania w znacznej większości.

-Ma całkiem sporą wiedzę na temat grzybów i efektów, które są w stanie dać po spożyciu ich.

-Z ich starego domu zdołał zabrać zapas grzybów oraz wielobarwnych szkiełek. Niektóre z nich uważa za wspomagacze jego czakry, albo amulety.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: IV

Słabe strony: 

-Raczej kiepski z niego wojownik. Dopóki może polegać na swoim sprycie, będzie walczył, ale w pojedynku ‘’łapa w łapę’’ jest póki co nienajlepszy.

-Niespecjalnie silny.

Mocne strony: 

-Jest bystry i roztropny. Prędzej wygra pojedynek podstępem, niż siłą.

-Zwinny i gibki.

RELACJE

RODZINA

Ojciec (Len) - Jest szansa, że ma mu odrobinę za złe, że nie potrafił obronić Ważki, Bartka i Jędrka przed dwunożnymi, ale jednocześnie wierzy, że ten zdoła oswobodzić rodzinę z opałów i - uwolniwszy się z pudeł dwuogów - odnajdzie drogę do Lisówki i będą znów żyć jak dawniej.

Matka (Ważka) - Dla Lisówki definicja bezpieczeństwa. Bez problemu można by było nazwać go maminsynkiem - dla najdroższej mamusi jest w stanie zrobić wszystko. Do dziś rozważa powrót do ich dawnego siedliska i podjęcia się próby odnalezienia jej na własną łapę.

Młodsza siostra (Kaczka ) - Wiele jest w stanie jej wybaczyć. Wie, że nie może siedzieć jej na ogonie zawsze, ale stara się ją chronić, jak tylko może. Gdy mieszkali wspólnie z grupą, świat wydawał się beztroski i bezpieczny. Teraz zaś, jest obcy i zimny, a Lisówka stara się zrobić wszystko, by Kaczka odczuła to jak najmniej.

Brat (Jędrek) - Jędrek jak dotąd był jego najlepszym przyjacielem. Tęskni za nim straszliwie i co noc ma nadzieję, że ten choćby przyśni mu się, by w jakiś sposób dać mu znać o miejscu, do którego zabrali go dwunożni. Bardzo przeżył jego stratę.

Młodszy brat - (Bartek)
Młodsza siostra - (Fluoryt)

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Bobrzy Siekacz

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Lisówka urodził się jako syn Ważki oraz Lnu w podupadłym domostwie dwunożnych, pełniącym rolę jego domu.  Jego rodzina oraz koty, które z nimi pomieszkiwały, tworzyły organizację zajmującą się uzdrawianiem duchowym oraz cielesnym dla strudzonych i zagubionych potrzebujących, oferując im w zamian za drobne fanty receptę na ukojenie ich największych problemów. Lisówka pamięta, jak Ważka opowiadała jego bratu, Jędrkowi, o wspaniałym działaniu egzorcyzmów, a także jak uczyła ich dwóch przygotowywać maści o najróżniejszych zapachach i działaniach. 

Był wspaniałym tropicielem; od swych najwcześniejszych księżyców wspólnie z bratem przynosili ze swoich wypraw najlepsze znaleziska, od wielobarwnych szkieł o ostrych brzegach po kły potężnych zwierząt, a nawet całe ich czaszki. Kocur czuł, że otaczający go świat go wzywa, miał wrażenie, że zostając w domu traci swój czas. Niczym dziwnym nie było, gdy nocami wymykał się z Jędrkiem albo sam, by obserwować gwiazdy albo by przyglądać się gładkiemu, spokojnemu lustru morza. 

Gdy w ich siedlisku znaleźli się dwunożni, był zbyt przerażony, by zrobić wiele; nie obcował z nimi często. Widząc, jak ci porywają jego rodziców, dwóch braci, oraz przyjaciół grupy, wspólnie z trójką innych kotów uznali, że ich jedyną drogą jest ucieczka. Lisówka do dziś ma wrażenie, że strata jego najlepszego przyjaciela i rodziców jest jego karmą za tchórzostwo i lenistwo. Czuje, że gdyby bywał częściej w domu i bardziej słuchał matki, gdy ta uczyła go o wszystkim, co teraz mogłoby mu pomóc, los nie skrzyżowałby losów grupy z dwunożnymi.

Na całe szczęście, Klan Burzy był gotowy zaopiekować się czwórką samotników.